«Αυτός ο Βαρουφάκης πήγε να καταστρέψει και τον Γαβρά»

Μερικές σκέψεις, πρόχειρα, για την ταινία «Ενήλικοι στο Δωμάτιο» από τον συγγραφέα -δημοσιογράφο Ανδρέα Μπελεγρή και εκ των συμβούλων επικοινωνίας του Αλέξη Τσίπρα:

Ο μεγάλος Γαβράς γύρισε μια ταινία σαν να ήθελε να απαντήσει στους τίτλους ευρωπαϊκών εφημερίδων και δελτίων ειδήσεων για... το greek drama και που
απευθύνεται σε Γάλλους, Άγγλους, Γερμανούς κλπ. Όχι, όμως, σε Έλληνες. Η ταινία ασχολείται με την Ελλάδα, δεν είναι, όμως, ελληνική. Μιλάει για την περιπέτεια των Ελλήνων, όμως, δύσκολα θα μπορούσε να συγκινήσει τους Έλληνες (κι αυτό, πιστεύω, θα φανεί στα εισιτήρια). Η προσέγγιση του θέματος αφορά, κυρίως, τους έξω από τον χορό, η δε καλλιτεχνική αξία της ταινίας δεν αντιστοιχεί σε καμία περίπτωση στο όνομα Γαβράς. Ή όπως είπε κι ένας φίλος, «αυτός ο Βαρουφάκης πήγε να καταστρέψει και τον Γαβρά».
Ο σκηνοθέτης προδίδεται στα σημεία. Για παράδειγμα, στην ταινία η χρήση του μπουζουκιού ή του μοτίβου της αρχαίας τραγωδίας είναι τόσο επιφανειακή που δεν μπορεί να λειτουργήσει συνειρμικά παρά μόνο σε ευρωπαίους θεατές που έχουν μια τουριστική επαφή με τη χώρα. Στους Έλληνες, στην καλύτερη περίπτωση θα προκαλέσει μειδίαμα. Για να μην μιλήσουμε για τα στερεότυπα τζατζίκια, Παρθενώνες, συρτάκια κλπ κλπ.
Η Ελλάδα αποτελεί την αφορμή προκειμένου ο Γαβράς να μιλήσει για την Ευρώπη. Χρειαζόταν όμως να γυρίσει μια τέτοια ταινία; Σε αυτή την απορία ταιριάζει η άποψη του Κούντερα για την επιλογή του Όργουελ, στο 1984, να εκφράσει τις πολιτικές απόψεις του μέσω της φόρμας του μυθιστορήματος: θα ήταν προτιμότερο να γράψει ένα δοκίμιο.

(Το μεγάλο ατού της ταινίας, ο Λούλης. Ηθοποιάρα. Δεν περιμέναμε την ταινία να μας το πει. Όμως, μελέτησε τόσο πολύ τον Βαρουφάκη, που αναρωτιέται κανείς αν η μίμηση είναι υποκριτική τέχνη).
- πηγή: facebook