Κάθομαι όρθιος πίσω από μια τετράδα. Μια μαυροφορεμενη γυναίκα που καθόταν μπροστά μου σηκώνεται για να κατέβει. Μια κοπελίτσα που ήταν όρθια απέναντι την πλησιάζει, ανοίγει τα χέρια προς το μέρος της και την αγκαλιάζει στοργικά, χωρίς να μιλάει. Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία, υποθέτω ότι γνωρίζονται. Μια δεύτερη κοπέλα που παρακολουθούσε τη σκηνή,..
σηκώνεται όρθια και την αγκαλιάζει και αυτή. Η μαυροφορεμένη γυναίκα γύρνα προς το μέρος μου για να φύγει και την αναγνωριζω. Είναι η Μάγδα Φύσσα. Κολλάω! Πριν κατέβει γυρίζει προς τις κοπέλες - που δεν ήταν μαζι- και τους λέει "ευχαριστώ πολύ". Θυμάμαι τη συνέντευξη στην ΕΦΣΥΝ, που έλεγε ότι εισπράττει αγάπη από άγνωστους στο δρόμο.
(Η μία από τις δύο κοπέλες κάθεται στην τετράδα μπροστά μου. Την βλέπω να βουρκωνει, την κοιτάζω επιμονα για να με κοιτάξει και να της χαμογελάσω, να της πω πόσο ωραίο ήταν αυτό που έκανε. Αλλά δεν με κοιτάζει, σκουπίζει τα μάτια της και κοιτάζει χαμηλά. Στην επόμενη στάση κατεβαίνω).
- από το fb του δημοσιογράφου Γιώργου Λιάλιου
