Οι αντιδράσεις που προκάλεσαν οι νεαρές που παρήλασαν μαζί με τους μαθητές στη Νέα Χαλκηδόνα ανέδειξαν πολλά ζητήματα και η συζήτηση είναι σίγουρα χρήσιμη.
Προσωπικά δεν νομίζω ότι προσέβαλαν τους πεσόντες στον αγώνα του 1940, ούτε τη συνολική ηρωϊκή προσπάθεια του ελληνικού λαού που σύσσωμος αντιστάθηκε..
στον κατακτητή. Άλλωστε στο κείμενό τους το λένε ξεκάθαρα. Αυτό που διακωμωδούν είναι οι «Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις». Αν κοροϊδεύουν κάποιον, αυτοί είναι οι ναζί και οι φασίστες και το σύστημα που τους εξέθρεψε.
Από εκεί και πέρα ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του και αυτή είναι και η ουσία κάθε καλλιτεχνικής παρέμβασης. Κάποιοι στην Μόνα Λίζα του ΝταΒίντσι βλέπουν τη χαρά, άλλοι την θλίψη.
Κάποιοι μπορούν να πουν ότι «η παρέλαση» διακωμωδεί «το σύστημα», άλλοι βλέπουν μια απόπειρα εφήβων να κοροϊδέψουν τους μεγάλους.
Κάποιοι άλλοι βρήκαν ευκαιρία να κεντήσουν πάνω στον πατριωτισμό των Ελλήνων, ιδιαίτερα κάποιων υπερσυντηρητικών που είχαν ίσως δελεαστεί από την -εκπνεύσασα ήδη- ναζιστική ακροδεξιά και τώρα αποτελούν προνομιακό πεδίο για να ψαρέψουν κάποιοι εκλογική πελατεία. Εξ ου και οι κορώνες και οι λεκτικές ακρότητες.
Σε κάθε περίπτωση, όλοι έχουν δικαίωμα στην άποψή τους κι αυτό είναι η ομορφιά μιας ανοιχτής κοινωνίας.
Το ενδιαφέρον είναι ότι κάποια νέα παιδιά έθεσαν ένα ζήτημα, με μια καλλιτεχνική -αλλά και πολιτική- ειρηνική παρέμβαση, αμφισβήτησαν και μας προβλημάτισαν.
Ύστερα από δέκα χρόνια καταχνιάς και διανοητικής πενίας -η οποία δυστυχώς διαπιστώθηκε στη διάρκεια της κρίσης- είναι ένα δείγμα ότι κάτι ακόμα σπιθίζει.
- το κείμενο του Γ. Χ. Παπαγεωργίου είναι από το protothema.gr
