Υπάρχει ο εφιάλτης της υπερθέρμανσης του πλανήτη (που ήδη βιώνουμε), υπάρχουν οι επιμένοντες χορηγοί του (ο Ντόναλντ Τράμπ, οι G7 και οι άλλοι ταγοί του κόσμου τούτου) και υπάρχει και η μικρή Γκρέτα (η 16χρονη Σουηδή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούμπεργκ), σημαιοφόρος, λέω εγώ, των (νεολαιίστικων κυρίως) κινημάτων κατά της κλιματικής αλλαγής...
«Το πρόσωπο αυτού του παιδιού αποτελεί το νέο πρότυπο για χιλιάδες νέους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, αλλά και..
αντικείμενο μίσους των αρνητών της κλιματικής αλλαγής», έγραψε για την Γκρέτα Τούμπεργκ το γερμανικό περιοδικό “Spiegel”... Ανάμεσα στους δεύτερους, κάτι παλικάρια τύπου «νεοφιλελέ διανοούμενοι», όπως ο «Η κόρη που δεν θα ’θελα να έχω»* Τάκης Θεοδωρόπουλος.
Και τώρα ο «αποδομητής φιλοσόφων»... φιλόσοφος Μισέλ Ονφρέ. Ο οποίος, μετά την αποδόμηση του Ντε Σαντ, του Νίτσε και του Ρολάν Μπάρτ, βάλθηκε να αποδομήσει και την Γκρέτα, με ένα αρθρογραφικό κοκτέιλ ρατσισμού, σεξισμού, σαδισμού και οικολογικής αναισθησίας - ένα υποδειγματικό πόνημα δολοφονίας χαρακτήρων, υπό τον τίτλο «Γκρέτα Τούμπεργκ, το σουηδικό σάιμποργκ»**
Πάρτε μια ιδέα: «... Η Γκρέτα είναι βέγκαν και πίνει μόνο νερό από το κόκκινο οικολογικό θερμός της που δεν εγκαταλείπει ποτέ... Αυτή η κοπέλα έχει ένα πρόσωπο που αγνοεί κάθε συναίσθημα: ούτε γέλιο, ούτε χαμόγελο, ούτε έκπληξη, ούτε χαρά ή πόνο... Έχει το πρόσωπο, την ηλικία, το φύλο και το σώμα ενός σάιμποργκ της τρίτης χιλιετίας: όλα ουδέτερα... Τί άλλο λοιπόν είναι αυτή η κοπέλα παρά ένα σάιμποργκ, δηλαδή ένα υποχείριο κάποιων που παραμένουν στη σκιά;».
Ουπς!.. Νά τη και η θεωρία συνωμοσίας.
*******
«Όταν διάβασα το άρθρο, η οργή που αισθάνθηκα ήταν ασυνήθιστη για έναν ευκαιριακό μεν αλλά επί μακρόν αναγνώστη άρθρων σχετικών με την πολιτική επικαιρότητα», γράφει ο Γιάννης Αλμυράντης***, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κριτική αντίδρασή του (την οποία υιοθετώ και προσυπογράφω) στο νοσηρό άρθρο του Μισέλ Ονφρέ για τη 16χρονη Σουηδή ακτιβίστρια: «Κάθε παράγραφος αυτού του άρθρου, γραμμένου από έναν φιλόσοφο, βρίθει ολισθημάτων πολιτικών, ανθρώπινων, πραγματολογικών»... Ο κος Ονφρέ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τότε που, όπως λέει σαρκάζοντας την Τούνμπεργκ , ‘οι δεκαεξάρηδες απάγγελναν Ρεμπώ και Βερλαίν’, τούτο ήταν εξέγερση. Ας αφήσει λοιπόν ο εικονοκλάστης διανοούμενος τους σημερινούς δεκαεξάρηδες να κάνουν όπως αυτοί νομίζουν τη δική τους εξέγερση...Και συνεχίζει, τοποθετώντας δίπλα στον Μισέλ Ονφρέ, τον καθ’ ημάς («Η κόρη που δεν θα ’θελα να έχω») Τάκη Θεοδωρόπουλο, που λέγαμε: «...οι κονδυλοφόροι που, από την πιθανότατη τραγωδία της κλιματικής αλλαγής που επίκειται, αφορμώνται να γράψουν τέτοια δηλητηριώδη κείμενα γι’ αυτήν την έφηβη, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο, ιδιοσυγκρασιακή κλίση ή ό,τι άλλο (όπως όλοι μας, δηλαδή), ‘πήρε πάνω της’ ένα τέτοιο εγχείρημα, είναι η ενσάρκωση του καταντήματος της πολιτικής αρθρογραφίας. Το ότι είναι αυτιστική τούς σοκάρει; Ή το ότι δεν το λένε (οι ‘υποστηρικτές’ της); Ή ότι το λένε; Δεν κατάλαβα!».
******
Ακολούθως, ο Γιάννης Αλμυράντης ιχνηλατεί τη θεωρία συνωμοσίας που υποφώσκει κατά... μήκος και πλάτος του άρθρου του Μ.Ο.: «Δεν ξέρω αν και η Γκρέτα Τούνμπεργκ έχει μπει σε ατζέντες προτεραιοτήτων των ‘ισχυρών της ημέρας’ και αν κάποιοι θα προσπαθήσουν να την χρησιμοποιήσουν, αλλά αυτό το γκαιμπελικό άρθρο μόνο τέτοια ανησυχία δεν δείχνει, απλώς για να την ‘αποδομήσει’ λέει ότι εξαρχής ήταν υποκινούμενη: ‘Το σάιμποργκ διαφημίζει την επανάσταση που ετοιμάζει ο πράσινος καπιταλισμός’ μάς λέει ο κ. Ονφρέ∙ θεωρώντας ότι ‘δείχνει’ αυτούς που υποκινούν την Γκρέτα Τούνμπεργκ, σε ένα άρθρο που την διασύρει σαν προσωπικότητα με τρόπο που σπανίως έχω δει σε άρθρα που στοχοποιούν έναν ενήλικα. Δεν θα αρκούσε στον Μ.Ο. να κριτικάρει τις απόψεις που θεωρεί ύποπτες;».
«Δεν καταλαβαίνω πού ακριβώς το πάνε αρθρογράφοι όπως ο κ. Ονφρέ, ούτε τον τύπο πολιτικής και οικολογικής ανευθυνότητας που ενδεχομένως χαρακτηρίζει τα γραπτά τους», κλείνει την κριτική αντίδρασή του ο Γιάννης Αλμυράντης: “(.....) Όμως όποιες κι αν είναι οι ‘ευαισθησίες’ τους, δεν δικαιολογούν την επιλεκτική αναισθησία τους προς τίποτα, και κυρίως προς την κλιματική αλλαγή. Ο Τσόμσκι, προ των αμερικανικών εκλογών, είχε πει ότι ο Τραμπ είναι πρωτίστως επικίνδυνος λόγω των θέσεών του στο θέμα αυτό. Ομολογώ, η άποψη μου είχε φανεί υπερβολική. Τώρα καταλαβαίνω πόσο δεν ήταν».
Έχετε μήπως ακούσει να λένε ότι και ο Τσόμσκι είναι όργανο του Σόρος;
* https://www.kathimerini.gr/1039182/opinion/epikairothta/politikh/h-korh-poy-den-8a-8ela-na-exw
** https://www.hereticalideas.gr/2019/08/greta_thunberg-michel_onfray.html
*** Ο Γιάννης Αλμυράντης είναι ερευνητής στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» (Ολόκληρο το κείμενό του δημοσιεύεται εδώ: https://restaro.blogspot.com/)
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την ΑΥΓΗ της Κυριακής (08.9.2019)