Νέα Υόρκη, Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου, στον απόηχο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή
Ο Mάικλ Tζάκσον (παραμορφωμένο πρόσωπο, γαμψή... προς τα πάνω - ασπρουλιάρικη μύτη) ήταν εκεί!.. Στη μέση του ξενοδοχειακού πρωινού, ανάμεσα σε κάτι διαφανείς φέτες ζαμπόν και ένα μπολ με θλιβερά κορνφλέικς που κολυμπούσαν στο ξενέρωτο γάλα... Να μας παίρνει μάτι πίσω από μια μαύρη φράντζα περούκας, που καθρεφτιζόταν..
στο γυάλινο τραπέζι μέσα από μια ultraHD γιγαντοοθόνη.
Θρίλερ! Το μεταλλαγμένο κλίμα, ο μεταλλαγμένος ΟΗΕ, οι μεταλλαγμένοι πολιτικοί ηγέτες των χωρών - μελών του, και οι μεταλλαγμένοι δημοσιογράφοι∙ που έκρωζαν πρωί - πρωί, σαν τρελαμένα κοράκια του Έντγκαρ Άλαν Πόε...
Όχι για το φαινόμενο Γκρέτα Τούμπεργκ («Πώς τολμάτε, μου κλέψατε τα όνειρα») ούτε για τον... άδοξο μπάσταρδο Ντόναλντ Τράμπ που την τρολάριζε άγρια: «Η Γκρέτα είναι ένα πολύ χαρούμενο κορίτσι»... Ούτε βέβαια για τον Mάικλ, το μαυράκι που μπήκε από τα παιδικά του χρόνια στον μύλο του αμερικανικού lifestyle και αλέστηκε. Και βγήκε κάτασπρο σαν αλεύρι και λιώμα σαν ζόμπι. Για το οικονομικό «πακέτο Mάικλ Tζάκσον» μιλούσαν:
- Mιλάμε για φοβερό οικονομικό μέγεθος!
- 700 εκατομμύρια δίσκοι και βάλε!
- Έσβησε μεγέθη σαν τον Σινάτρα και τον Πρίσλεϊ αυτό το τέρας!
- Ασύλληπτο χρήμα, ασύλληπτη φήμη!
- Ρε συ, αν ήμουν κληρονόμος του, θα ήμουν πιο ’κονομημένος κι απ’ τον Μέσι, να πούμε!
- Κι απ’ τον Νεϊμάρ , κι απ’ τον Κριστιάνο, ρε καρντάση!...
*******
Φήμη και χρήμα! Οι απόλυτες αξίες μιας εποχής - το lifestyle που έγινε κουλτούρα και πολιτικός πολιτισμός μιας παγκόσμιας ανθρώπινης φουρνιάς: άνθρωποι έτοιμοι να βουτήξουν στη διαφθορά, προκειμένου να αποκτήσουν πλούτο και αναγνωρισιμότητα...
Φήμη και χρήμα, η κουλτούρα Τράμπ! Αναμφισβήτητα γέννημα και θρέμμα της κουλτούρας που έσπειρε τον Μπερλουσκόνι και τον λεγόμενο «μπερλουσκονισμό»: μια κατηγορία απολιτικών πολιτικών που ανταποκρίνονται απολύτως στον πολιτισμό της μιντιοκρατίας και, ταυτόχρονα, τον διαμορφώνουν: εμφορούνται από μια αρρωστημένη μανία για φήμη και πλούτο. Λατρεύουν επιδεικτικά το χρήμα, τις γυναίκες, την τηλεόραση, το ποδόσφαιρο, τα λίφτινγκ, τις εμφυτεύσεις μαλλιών, τους διάσημους φίλους, το καλό φαγητό. Δοξάζουν την Εκκλησία το πρωί, τις οικογενειακές αξίες το απόγευμα και τα όμορφα κορίτσια το βράδυ!
«Κυβερνούν υιοθετώντας μιαν υποτιθέμενη διαφάνεια», έγραφε προ ετών, αναφερόμενος στους Μπερλουσκόνι και Σαρκοζί, ο διευθυντής της “Λα Ρεπούμπλικα” Ezio Mauro: δεν έχουν κανένα μυστικό από μας, η πολιτική και η προσωπική τους ζωή συνυπάρχουν πλάι-πλάι στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Η πολιτική τους διέπεται από καινούργιους κανόνες: το look τους, ο ενδυματολογικός τους κώδικας, είναι εξίσου σημαντικός με έναν νέο νόμο του κράτους...
*******
«Και το χρώμα του μαλλιού τους, το χτένισμά τους, η γραβάτα τους, το κινητό τους τηλέφωνο, εξίσου σημαντικά με την πείνα, τη βιομηχανική ρύπανση, την κλιματική αλλαγή», να προσθέσω... Αυτό, καταλαβαίνετε, αφορά ειδικά τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ και τη (μη) παρέμβασή του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για το κλίμα: «Ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να ενστερνιστεί τις εθνικές ρίζες του (...) Το μέλλον δεν ανήκει στους υπέρμαχους της παγκοσμιοποίησης, αλλά στους πατριώτες» ήσαν δύο από τις «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» θέσεις του για την αειφόρο ανάπτυξη και την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής.
Στο ίδιο μήκος κύματος και το λατινοαμερικάνικο πουλέν του, ο Ζαΐχ Μεσσίας Μπολσονάρου της Βραζιλίας («είναι πλάνη να περιγράφεται ο Αμαζόνιος ως κληρονομιά της ανθρωπότητας και εσφαλμένη αντίληψη να θεωρείται το τροπικό δάσος του ως οι πνεύμονες του πλανήτη»), και πολλά ακόμα πολιτικά «μούτρα» παρόμοιας ιδιοσυγκρασίας, μηδέ εξαιρουμένου του σημερινού Έλληνα πρωθυπουργού...
Πολιτικοί απατεώνες που χειραγώγησαν και παγίδευσαν, εντέλει, μεγάλα τμήματα λαϊκών μαζών «ψεκασμένων» με τους φοβικούς ρύπους που σκορπά παντού γύρω του ο -υποβόσκων στις ανοιχτές κοινωνίες των καιρών μας- ακροδεξιός νεοεθνικισμός∙ σαλπίζοντας την επιστροφή στο εθνικό κράτος: πολιτιστικός απομονωτισμός, φράκτες, κλειστά σύνορα, εθνικά νομίσματα, πατρίς - θρησκεία - οικογένεια.
Ποιος ΟΗΕ, λοιπόν, και ποια Γενική Συνέλευση για το κλίμα; Ποιοι πολιτικοί ηγέτες, και ποιοι επιστήμονες, ποιοι δημοσιογράφοι; Το μόνο που άφησε πίσω της, και αυτή η σύναξη, είναι το οργισμένο βλέμμα - φθέγμα της 16χρονης Γκρέτας Τούμπεργκ: «Ο κόσμος υποφέρει, πεθαίνει. Ολόκληρα οικοσυστήματα καταρρέουν, βρισκόμαστε στις αρχές ενός μαζικού αφανισμού κι εσείς για το μόνο που μιλάτε είναι για χρήματα, για παραμύθια μιας αέναης οικονομικής ανάπτυξης; Πώς τολμάτε;».
- το κείμενο του Νίκου Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (29.9.2019)
