Όλα κι όλα παιδιά, δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν μας είχε προειδοποιήσει κανένας! Ούτε δεκαπέντε μέρες δεν έχουν περάσει από το πρωτοσέλιδο του εγκύρου «Βήματος», που σημείωνε σε οκτάστηλο τα εξής:
«* Αίρονται χωροταξικά, πολεοδομικά, αρχαιολογικά και άλλα εμπόδια κατά τα πρότυπα του Ελληνικού..
* Προσφέρονται ισχυρά κίνητρα για στρατηγικά projects και συμμετοχή σε επιχειρηματικά πάρκα.
* Δημιουργούνται ψηφιακοί χάρτες και τράπεζα γης.
* Απλοποιούνται οι αδειοδοτήσεις και απελευθερώνεται πλήρως η αγορά εργασίας».
Και πριν αλέκτορα φωνήσαι, που λέμε εμείς οι δημοσιογράφοι για να φαίνεται ότι ξέρουμε γράμματα, τσουπ, έσκασε μύτη το καυτό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» με τον τίτλο «Οι νέες προτάσεις για τον αιγιαλό». Το οποίον αθώο ακούγεται εκ πρώτης όψεως, αλλά άμα πας παραμέσα σου πέφτει όλο το μαλλί τρίχα τρίχα. Καταθέτω μόνο τα πολύ δραματικά, γιατί δεν μας φτάνει ο χώρος:
* Καταργείται η ρύθμιση με την οποία το ελάχιστο πλάτος μιας παραλίας (πλην εξαιρέσεων) οριζόταν στα 30 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού.Καταλαβαινόμαστε υποθέτω. Καταλαβαινόμαστε ότι τα ρόδινα ακρογιάλια της πατρίδας μας, η μοναδική πολυτέλεια στη ζωή του φτωχού, του ταπεινού, του καταφρονεμένου θα γίνει βορά μιας εξαιρετικά αμφιλεγόμενης «ανάπτυξης». Τσιμέντο θα γίνουν οι παραλίες, θα παραδοθούν σε όποιον ματσωμένο γουστάρει να τις χτίσει, να τις περιφράξει, να τις εκμεταλλευτεί. Κι εσύ κακομοίρη μου θα κοιτάς απέξω, σαν το πιτσιρίκι πίσω απ’ το τζάμι του ζαχαροπλαστείου που λιγουρεύεται τα γλυκά αλλά δεν έχει μία στην τσέπη…
* Ο (εξ ορισμού δημόσιος, εκτός αν υπάρχουν ιδιωτικά δικαιώματα) παλαιός αιγιαλός παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος χρήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και δύναται να παραχωρείται και να οικοδομείται.
* Στις περιπτώσεις στρατηγικών επενδύσεων, δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης στον επενδυτή του αιγιαλού και της παραλίας που βρίσκεται όχι μόνο σε επαφή με το ακίνητο, αλλά και σε παρακείμενο χώρο.
* Δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης της χρήσης του αιγιαλού σε επιχειρηματικά πάρκα με μέτωπο στη θάλασσα.
* Καταργείται ρύθμιση με την οποία δινόταν δυνατότητα ανάκλησης της παραχώρησης ενός αιγιαλού, προς αποκατάσταση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του.
* Σήμερα, η παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας (όχθης, πυθμένα κ.λπ.) απαγορεύεται, εκτός αν επιβάλλεται για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, ασφάλειας, υγείας ή προστασίας αρχαιοτήτων και περιβάλλοντος. Με νέα ρύθμιση, το δικαίωμα αυτό επεκτείνεται και σε περιπτώσεις «ασφάλειας βιομηχανικών ή ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων», μια επιδεχόμενη πολλές ερμηνείες αναφορά.
Μάλιστα κυρίες και κύριοι, ο τζάμπας πέθανε! Πάει και τελείωσε αυτή η βουτιά η ευεργετική στην παραλιούλα τη μαγεμένη, που σε έβγαζε από τα σκατά της καθημερινής ρουτίνας και σε ταξίδευε στο άπειρο. Από εδώ και πέρα βουτιές στη μπανιέρα μόνο, γέμισέ την φίλε με κρύο νερό, ρίξε και λίγο αλάτι ιωδιούχο μέσα, μία η άλλη θα σου ‘ρθει, πώς κάνεις έτσι, για το καλό της πατρίδας και για την ανάπτυξη γίνονται όλα. Εσύ δηλαδή δεν θέλεις ανάπτυξη, θέλεις ν’ αρρωστήσουν οι δείκτες και να κάνουν αψιού;
Μια ελπίδα υπάρχει μόνο. Όπως σημειώνει το άρθρο της «Καθημερινής»:
«Σύμφωνα με πληροφορίες, οι επίμαχες ρυθμίσεις δεν είναι σίγουρο ότι θα συμπεριληφθούν στο “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο, καθώς συνεκτιμώνται πολιτικά και οι αντιδράσεις που πιθανότατα θα συναντήσουν».Άντε λοιπόν παλικάρι μου ξεκούνα απ’ τον καναπέ. Σήκωσε φωνή, βγες στο δρόμο, ύψωσε τη γροθιά σου. Γιατί αλλιώς, τη θάλασσα θα τη βλέπεις μόνο στις ταινίες και στο ίντερνετ. Σε οθόνες μόνο, γιατί το ορίτζιναλ θα κρύβεται πίσω από φράχτη ψηλό και κοτετσόσυρμα...
