Κανονικά τώρα εγώ έπρεπε να γράφω για την ομιλία του Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη και τους έξι άξονες του ΣΥΡΙΖΑ,
αλλά λέω να πιάσω (ή μάλλον να ξαναπιάσω) ένα ζήτημα κάπως πιο ταπεινό
και λόου προφάιλ. Λέω να ξανασχοληθώ με το στόρι του αιγιαλού που μπήκε
στις ζωές μας πριν από κάνα δεκαήμερο με ρεπορτάζ της «Καθημερινής» που
κατέγραφε τι σκεπτόταν να κάνει η κυβέρνηση..
με τις παραλίες. Κι αυτό που σκεπτόταν ήταν να τις παραδώσει στον κάθε ματσωμένο, στον κάθε φραγκάτο, στον κάθε παραλή για να τις μαντρώσουν, να τις τσιμεντώσουν, να τις ενθυλακώσουν. Και στους φτωχούς δώρο ένα φόρτωμα αμμοχάλικο, για να το απλώσουν στα μπαλκόνια τους και να ονειρεύονται ρόδινα ακρογιάλια
Αλλά, υπήρχε και ένα τοσοδούλι «αλλά» σε όλη την υπόθεση αιγιαλός εν έτει 2019. Όπως ανέφερε η εφημερίδα:
Αυτό σκέφτονταν να μας πάρουν, αλλά υπολόγιζαν κι απ’ την άλλη το πολιτικό κόστος. Γιατί μπορεί ο Έλληνας και η Ελληνίδα να είναι μπουρδουκλωμένοι και αποπροσανατολισμένοι τόσο κορόιδα όμως δεν είναι. Μπορούν ακόμη να προσθέσουν δύο συν δύο και να βγάλουν τέσσερα. Και καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι αν φυτρώσουν ντουβάρια στην παραλία δεν θα είναι επειδή τα έσπειρε ο Θεός. Κάποιοι άλλοι θα φταίνε. Και τότε η οργή που θα ξεσπάσει θα κάνει τα συλλαλητήρια του Μακεδονικού να μοιάζουν με νεροπίστολα.
Η οργή που ξέσπασε μάλλον, γιατί το πήραν το μήνυμα οι κυβερνώντες. Πάλι από την «Καθημερινή»:
Κι αν είμαστε μια φορά περήφανοι κάποιοι δημοσιογράφοι που σκίσαμε τα ρούχα μας για το συγκεκριμένο θέμα, όσοι και όσες βγάλατε καπνούς απ’ την αγανάκτηση πρέπει να είστε δέκα, εκατό, χίλιες φορές περήφανοι και περήφανες. Εσάς φοβηθήκανε, εσάς ακούσανε, εσάς υπολογίσανε, όχι πέντε μπαγλαμάδες που βγάζουν το ψωμί τους γράφοντας σχόλια. Στα υπόψιν παρακαλώ και το κρατάμε σαφώς για μελλοντική χρήση…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
με τις παραλίες. Κι αυτό που σκεπτόταν ήταν να τις παραδώσει στον κάθε ματσωμένο, στον κάθε φραγκάτο, στον κάθε παραλή για να τις μαντρώσουν, να τις τσιμεντώσουν, να τις ενθυλακώσουν. Και στους φτωχούς δώρο ένα φόρτωμα αμμοχάλικο, για να το απλώσουν στα μπαλκόνια τους και να ονειρεύονται ρόδινα ακρογιάλια
Αλλά, υπήρχε και ένα τοσοδούλι «αλλά» σε όλη την υπόθεση αιγιαλός εν έτει 2019. Όπως ανέφερε η εφημερίδα:
«Σύμφωνα με πληροφορίες, οι επίμαχες ρυθμίσεις δεν είναι σίγουρο ότι θα συμπεριληφθούν στο “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο, καθώς συνεκτιμώνται πολιτικά και οι αντιδράσεις που πιθανότατα θα συναντήσουν».Και υπήρξαν αντιδράσεις, ω ναι, υπήρξαν αντιδράσεις ένα σωρό, κουρνιαχτός σηκώθηκε, μπουχός, αντάρα, χιλιάδες επί χιλιάδων ήταν οι βλαστήμιες και οι κατάρες που πέσανε. Γιατί, θα το επαναλάβω δεν κουράζομαι, οι παραλίες της Ελλάδας ήταν, είναι και παραμένουν η μοναδική πολυτέλεια στη ζωή του φτωχού, του ταπεινού, του καταφρονεμένου. Αυτό έχει, αυτό του ‘μεινε, για όλα τ’ άλλα πρέπει να πληρώσει μαλλιοκέφαλα και να πει κι «ευχαριστώ» στους μαλάκες που του τα προσφέρουν. Ενώ ένα μεσημεράκι στην άμμο, κάτω απ’ το αρμυρίκι, με ένα βιβλίο (ή ένα κορίτσι ή ένα αγόρι) ανά χείρας, δεν αγοράζεται με όλα τα λεφτά του κόσμου. Και είναι η ψυχή αυτής της χώρας, ο χτύπος της καρδιάς της είναι. Ένα μεσημεράκι στην άμμο, για λίγο έστω, για μια ώρα, δύο, μακριά απ’ τις έγνοιες και την καντήφλα…
Αυτό σκέφτονταν να μας πάρουν, αλλά υπολόγιζαν κι απ’ την άλλη το πολιτικό κόστος. Γιατί μπορεί ο Έλληνας και η Ελληνίδα να είναι μπουρδουκλωμένοι και αποπροσανατολισμένοι τόσο κορόιδα όμως δεν είναι. Μπορούν ακόμη να προσθέσουν δύο συν δύο και να βγάλουν τέσσερα. Και καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι αν φυτρώσουν ντουβάρια στην παραλία δεν θα είναι επειδή τα έσπειρε ο Θεός. Κάποιοι άλλοι θα φταίνε. Και τότε η οργή που θα ξεσπάσει θα κάνει τα συλλαλητήρια του Μακεδονικού να μοιάζουν με νεροπίστολα.
Η οργή που ξέσπασε μάλλον, γιατί το πήραν το μήνυμα οι κυβερνώντες. Πάλι από την «Καθημερινή»:
«Αποσύρθηκαν από το κυοφορούμενο “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο οι διατάξεις για τον αιγιαλό. Οι διατάξεις κινούνταν στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικότητας στην παράκτια ζώνη, εις βάρος όμως της κοινοχρησίας της και η δημοσιοποίησή τους προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων».Έτσι ακριβώς: «Πλήθος αντιδράσεων»!
Κι αν είμαστε μια φορά περήφανοι κάποιοι δημοσιογράφοι που σκίσαμε τα ρούχα μας για το συγκεκριμένο θέμα, όσοι και όσες βγάλατε καπνούς απ’ την αγανάκτηση πρέπει να είστε δέκα, εκατό, χίλιες φορές περήφανοι και περήφανες. Εσάς φοβηθήκανε, εσάς ακούσανε, εσάς υπολογίσανε, όχι πέντε μπαγλαμάδες που βγάζουν το ψωμί τους γράφοντας σχόλια. Στα υπόψιν παρακαλώ και το κρατάμε σαφώς για μελλοντική χρήση…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
