Για μπαξέδες κάνει λόγο το κάποτε δημοφιλέστατο άσμα, στους μπαξέδες θα απευθυνθεί και η Φώφη Γεννηματά. Όπως διαβάζω από το ρεπορτάζ, στο πλαίσιο φθινοπωρινής αντεπίθεσης οι εκδηλώσεις για τα 45 χρόνια από τη διακήρυξη της τρίτης του Σεπτέμβρη θα πραγματοποιηθούν φέτος στη Λάρισα. Καθότι η Χαριλάου Τρικούπη έχει ως στόχο την επανασύνδεση με τον αγροτικό..
χώρο, ο οποίος διατηρούσε ανέκαθεν ισχυρούς δεσμούς με την παράταξη του Αντρέα Παπανδρέου. Και λοιπά και λοιπά και λοιπά, γνωστά είναι τα περαιτέρω, επιδοτήσεις, Καγιέν, μπαμπάκια (βαμπάκια, που λέμε κι εμείς οι καμπίσιοι), ιστορία μου αμαρτία μου, μόνο η Ρίτα λείπει για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Ρίτα λείπεις, αλήθεια είναι!
Έχει βέβαια και συνέχεια το στόρι με Έκθεση Θεσσαλονίκης (πρώτη Έκθεση Θεσσαλονίκης με Κυριάκο πρωθυπουργό) και ακολούθως ένα πράγμα που το λένε Συνδιάσκεψη για τη Σοσιαλδημοκρατία και την Κεντροαριστερά και δεν θέλω καν να το σκέφτομαι τι φάση θα είναι. Μάλλον κάτι σαν αυτό που είχε πει ο Βίσμαρκ για τα λουκάνικα:
Δεν θες να ξέρεις τι έχει μέσα μια Συνδιάσκεψη για τη Σοσιαλδημοκρατία και την Κεντροαριστερά!
Αλλά η τρίτη του Σεπτέμβη και ξέρεις τι περιλαμβάνει και δεν το ξεχνάς και τόσο εύκολα…
Γιατί είναι κάπως δύσκολο να ξεχάσεις φράσεις όπως η κάτωθι:
«Η εθνική ανεξαρτησία είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου, που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού, αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας».
Η οποία συνεχίζει ως εξής:
«Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής.
Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικάνικες βάσεις είναι οι μονοπωλιακές πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους. Γι' αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί το θεμέλιο λίθο του Κινήματός μας».
Αυτό γιορτάζετε παιδιά, αυτό ήταν η διακήρυξη της τρίτης του Σεπτέμβρη, μαζί με άλλα εμπρηστικά του τύπου «πλήρης διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους και κοινωνικοποίησης της μοναστηριακής περιουσίας». Κοινωνικοποίηση, όχι κρατικοποίηση γιατί ήταν γάτα ο Αντρέας και άφηνε κι ένα παραθυράκι ανοιχτό, αλλά και πάλι χειροφίλημα στους παπάδες δεν το λες. Ρήξη το λες και μάλιστα ρήξη κάθετη!
Σαρανταπέντε χρόνια αργότερα, ποιος μπορεί ακόμη να μιλάει για ρήξεις; Ο Θόδωρος Πάγκαλος ίσως, που έχει έρθει σε ρήξη με το παρολίγον ένδοξο παρελθόν του και απαιτεί φάλαγγα και κύκλο με κιμωλία σε όσους του πάνε κόντρα. Το λοιπόν ΠΑΣΟΚ (συγγνώμη ΚΙΝΑΛ), πως ακριβώς βλέπει την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία και την ολιγαρχία και τις πολυεθνικές και το ΝΑΤΟ και το μονοπωλιακό κεφάλαιο; Του θυμίζουν κάτι ή έχουν αποθηκευτεί οριστικά σε καμιά δισκέτα από εκείνες τις παλιές του ενός μεγαμπάιτ; Θα ξεστομίσει άραγε καμιά από τις απαγορευμένες λέξεις σήμερα στη Λάρισα η Φώφη ή θα ακούσουμε πάλι ιστορίες για εκσυγχρονισμούς και μεταρρυθμίσεις; Για να ξέρουμε δηλαδή ποιος τιμά ποιόν και τι ακριβώς χρειάζονται οι επέτειοι. Εκτός κι αν περιμένουν να κλάσει ο πεθαμένος, για να αναστηθεί το κίνημα…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
