Εκανε τη μέρα και τη νύχτα να αναμετρηθούν

Η πιο δημιουργική στιγμή των κοινωνιών είναι όταν διχάζονται. Ο διχασμός δεν έχει την ποίηση των εξεγέρσεων ούτε τον ρομαντισμό των κινημάτων. Κάνει όμως τις ιδέες να κινούνται, τις αναγκάζει να εξελίσσονται. Να αναπτύσσονται μέχρι την άκρη τους και μέχρι την άκρη των συνεπειών τους.
Η δολοφονία της οδού Γλάδστωνος έκανε ακριβώς αυτό. Δίχασε την ελληνική κοινωνία. Την ανάγκασε..
να πάρει θέση και να την εξηγήσει. Κάποιοι αναγκάστηκαν να φτάσουν σε ζητωκραυγές θανάτου και μίσους για να διαδηλώσουν τις ιδέες τους. Άλλοι χρειάστηκε να πετάξουμε τους χαρτοκόπτες που είχαμε για να κόβουμε τα λόγια μας μισά και αναγκαστήκαμε να τα πούμε όλα. Για να τα πούμε όλα χρειάστηκε να τα σκεφτούμε καλύτερα, να τα καταλάβουμε, να ζητήσουμε από την κοινωνία να τοποθετηθεί απέναντί τους.

Το έκαναν ΛΟΑΤΚΙ και φίλες και φίλοι του νεκρού. Το έκαναν καθηγητές και καθηγήτριες που πήραν θάρρος να μιλήσουν στα παιδιά τους. Δημοσιογράφοι που προσπάθησαν να σπάσουν τη σιωπή και τη συνέργεια στον φόνο. Άνθρωποι που έγραψαν ή είπαν κάτι, έκαναν φασαρία απέναντι στον θόρυβο. Το έκαναν απέναντι στον ορυμαγδό ψεμάτων της αστυνομίας, των δολοφόνων, των ΜΜΕ, της μισής ελληνικής κοινωνίας. Στο τέλος της ημέρας κανείς από όλους αυτούς δεν φοβόταν πια να υπερασπιστεί δημόσια τους ομοφυλόφιλους, τους τοξικοεξαρτημένους, τις οροθετικές, κανείς δεν έψαχνε δικαιολογίες για κάθε κοινωνική στάση. Είχαμε κάνει ένα βήμα μπροστά. Κι ακόμα, είχαμε μετρηθεί και είχαμε βρεθεί πολλές και πολλοί.
Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου, ακριβώς τότε που η μέρα και η νύχτα είναι ισοδύναμες πάνω από το κεφάλι μας. Και με τον θάνατό του, αυτόν τον παγωμένο, τρομακτικό, δυστοπικό θάνατο που σε έκανε απαισιόδοξο για τα όρια της ανθρωπότητας, έκανε τη μέρα και τη νύχτα να αναμετρηθούν.
Αυτό και μόνο θα αρκούσε για να μην έχει ζήσει μάταια. Ας συνεχίσουμε να διχάζουμε την κοινωνία στη μνήμη του, μέχρι κανείς να μη μπορεί να σκοτώσει έναν άνθρωπο στον δρόμο επειδή δεν του μοιάζει κανονικός. Μέχρι κανείς να μη διανοείται ότι μπορεί να ορίζει κανονικούς ανθρώπους.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης / fb