Έτσι είναι φίλε, πετάμε και κανένα λατινικό να ψαρώνει το πόπολο, να το διαβάζει ο Μόρφου και να ευφραίνεται, να το ακούει η Κεραμέως και να ψαλιδίζει καμιά δεκαριά σχολές ακόμη!
Πέρα από πλάκα όμως, το ερώτημα είναι υπαρκτό:
Πού πας ρε ΣΥΡΙΖΑ;
Ε ναι, πού πας, προς τα πού οδεύεις, κατιπού θα ροβολήσεις..
που λένε και στο χωριό μου; Και ακόμη περισσότερο, όταν πάρεις τις αποφάσεις σου, πώς θα τις πουλήσεις στον ελληνικό λαό, σε αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο 31,5 τοις εκατό που σε τίμησε με την ψήφο του; Και δεν το βάζω σε εισαγωγικά αυτό το πουλήσεις, γιατί δεν το θεωρώ ντροπή διόλου. Μέσα στο πολιτικό το παιχνίδι είναι, όπως είναι όλα μέσα στο πολιτικό παιχνίδι κυρία Νίκη μου. Ακόμη και τα ΙΕΚ…
Ας επικεντρώσω όμως, μιας και στη δική μου οικογένεια δεν παρεπιδημεί κανένα από τα 1.500 κορόιδα των ΕΠΑΛ που χάσανε την ευκαιρία να δούνε Θεού και Πανεπιστημίου πρόσωπο. Εύκολο ήταν για τους Συριζαίους να σφάζονται στο κόμμα του τέσσερα τοις εκατό, άσε το ξέρουμε, έλα παπού μου να σου δείξω πως βοτανίζουν τ’ αμπελοχώραφα και πως στήνονται οι φράξιες. Ο κάθε μυστήριος είχε βρει στέγη στο παλιό το κόμμα με τις γαμημένες τις συνιστώσες, καθιστώντας την Κουμουνδούρου το μοναδικό κομματικό γραφείο στην οικουμένη όπου συστεγάζονταν Σταλινικοί, Τροτσκιστές και Μαοϊκοί! Ίσως και κάποιοι άλλοι τους οποίους λησμονώ τώρα, αλλά με σαράντα βαθμούς δεν λιώνει μόνο το κορμί λιώνει και η μυαλούμπα στην κεφάλα!
Τώρα όμως δεν τους αντιστοιχεί ένας στους εικοσιπέντε ψηφοφόρους, τώρα τους αντιστοιχεί ένας στους τρεις. Και οφείλουν να δώσουν λογαριασμό σε πολύ περισσότερο κόσμο, που έχει τις δικές του απαιτήσεις για αποτελεσματική αντιπολίτευση. Και ανακατάληψη της εξουσίας, γιατί όχι, κανείς δεν είναι αιώνιος, εκτός κι αν πιστέψουμε τους δημοσιογράφους που βλέπουν μπροστά τους εκατό χρόνια Νέα Δημοκρατία…
Ως εκ τούτου «διεύρυνση» στην κάλπη, «διεύρυνση» και στο κόμμα. Δεν γίνεται το ένα δίχως το άλλο και δεν γίνεται να ξαναβρείς το κλειδί για το Μαξίμου δίχως πλατιές συμμαχίες. Δίχως συσσωματώσεις (θυμήθηκα το Φυσικό τώρα!) που θα ξεκινάνε από την φρόνιμη σοσιαλδημοκρατία και θα φτάνουν στην ριζοσπαστική αριστερά. Γιατί αν ψάχνεις μόνο για αβάντι πόπολο και παντιέρα ρόσα, σε λίγα χρόνια θα ψάχνεις και την ψήφο σου. Και δεν θα την βρίσκεις!
Ενδιαφέρον ήταν λοιπόν, πολύ ενδιαφέρον το άρθρο της Τασίας Χριστοδουλοπούλου στην ΕφΣυν του περασμένου Σαββάτου, όπου προχωρούσε αφενός σε μια αποτίμηση του κυβερνητικού έργου και αφετέρου σε μια σειρά προτάσεων για το μέλλον του κόμματος. Κάπου εκεί μάλιστα υπογράμμιζε ότι η συμφωνία των Πρεσπών «έγινε ο καταλύτης για την διάρρηξη του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και την ενεργοποίηση των μελών και στελεχών του», άποψη ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα που αξίζει να τη συζητήσει κανείς. Από μέσα ίσως τα ξέρεις καλύτερα η Χριστοδουλοπούλου, μιας και απέξω μάλλον την απέναντι πλευρά είδαμε να συσπειρώνεται…
Αφού σημείωνε πάντως ότι το «πολιτικό υποκείμενο δεν μπορεί ούτε να ταυτίζεται ούτε να υποκαθιστά τα κοινωνικά υποκείμενα» (μέγα μυστήριο για εμάς τους μύστες των θετικών επιστημών!), κατέληγε και σ’ ένα πολύ σωστό:
«Η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ με ανθρώπους με διαφορετική πολιτική καταγωγή, με διαφορετικές διαθεσιμότητες και ευαισθησίες, με διαφορετικά επίπεδα στράτευσης και εμπειρίας, αποτελεί προτεραιότητα και ανάγκη».
Ορθόν, απολύτως ορθόν και ώρα είναι να το καταλάβουν οι σύντροφοι. Για αν δεν το καταλάβουν, θα ξεμείνουμε με τη Φώφη και μόνο κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το αντέξω για πολύ!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
Πού πας ρε ΣΥΡΙΖΑ;
Ε ναι, πού πας, προς τα πού οδεύεις, κατιπού θα ροβολήσεις..
που λένε και στο χωριό μου; Και ακόμη περισσότερο, όταν πάρεις τις αποφάσεις σου, πώς θα τις πουλήσεις στον ελληνικό λαό, σε αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο 31,5 τοις εκατό που σε τίμησε με την ψήφο του; Και δεν το βάζω σε εισαγωγικά αυτό το πουλήσεις, γιατί δεν το θεωρώ ντροπή διόλου. Μέσα στο πολιτικό το παιχνίδι είναι, όπως είναι όλα μέσα στο πολιτικό παιχνίδι κυρία Νίκη μου. Ακόμη και τα ΙΕΚ…
Ας επικεντρώσω όμως, μιας και στη δική μου οικογένεια δεν παρεπιδημεί κανένα από τα 1.500 κορόιδα των ΕΠΑΛ που χάσανε την ευκαιρία να δούνε Θεού και Πανεπιστημίου πρόσωπο. Εύκολο ήταν για τους Συριζαίους να σφάζονται στο κόμμα του τέσσερα τοις εκατό, άσε το ξέρουμε, έλα παπού μου να σου δείξω πως βοτανίζουν τ’ αμπελοχώραφα και πως στήνονται οι φράξιες. Ο κάθε μυστήριος είχε βρει στέγη στο παλιό το κόμμα με τις γαμημένες τις συνιστώσες, καθιστώντας την Κουμουνδούρου το μοναδικό κομματικό γραφείο στην οικουμένη όπου συστεγάζονταν Σταλινικοί, Τροτσκιστές και Μαοϊκοί! Ίσως και κάποιοι άλλοι τους οποίους λησμονώ τώρα, αλλά με σαράντα βαθμούς δεν λιώνει μόνο το κορμί λιώνει και η μυαλούμπα στην κεφάλα!
Τώρα όμως δεν τους αντιστοιχεί ένας στους εικοσιπέντε ψηφοφόρους, τώρα τους αντιστοιχεί ένας στους τρεις. Και οφείλουν να δώσουν λογαριασμό σε πολύ περισσότερο κόσμο, που έχει τις δικές του απαιτήσεις για αποτελεσματική αντιπολίτευση. Και ανακατάληψη της εξουσίας, γιατί όχι, κανείς δεν είναι αιώνιος, εκτός κι αν πιστέψουμε τους δημοσιογράφους που βλέπουν μπροστά τους εκατό χρόνια Νέα Δημοκρατία…
Ως εκ τούτου «διεύρυνση» στην κάλπη, «διεύρυνση» και στο κόμμα. Δεν γίνεται το ένα δίχως το άλλο και δεν γίνεται να ξαναβρείς το κλειδί για το Μαξίμου δίχως πλατιές συμμαχίες. Δίχως συσσωματώσεις (θυμήθηκα το Φυσικό τώρα!) που θα ξεκινάνε από την φρόνιμη σοσιαλδημοκρατία και θα φτάνουν στην ριζοσπαστική αριστερά. Γιατί αν ψάχνεις μόνο για αβάντι πόπολο και παντιέρα ρόσα, σε λίγα χρόνια θα ψάχνεις και την ψήφο σου. Και δεν θα την βρίσκεις!
Ενδιαφέρον ήταν λοιπόν, πολύ ενδιαφέρον το άρθρο της Τασίας Χριστοδουλοπούλου στην ΕφΣυν του περασμένου Σαββάτου, όπου προχωρούσε αφενός σε μια αποτίμηση του κυβερνητικού έργου και αφετέρου σε μια σειρά προτάσεων για το μέλλον του κόμματος. Κάπου εκεί μάλιστα υπογράμμιζε ότι η συμφωνία των Πρεσπών «έγινε ο καταλύτης για την διάρρηξη του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και την ενεργοποίηση των μελών και στελεχών του», άποψη ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα που αξίζει να τη συζητήσει κανείς. Από μέσα ίσως τα ξέρεις καλύτερα η Χριστοδουλοπούλου, μιας και απέξω μάλλον την απέναντι πλευρά είδαμε να συσπειρώνεται…
Αφού σημείωνε πάντως ότι το «πολιτικό υποκείμενο δεν μπορεί ούτε να ταυτίζεται ούτε να υποκαθιστά τα κοινωνικά υποκείμενα» (μέγα μυστήριο για εμάς τους μύστες των θετικών επιστημών!), κατέληγε και σ’ ένα πολύ σωστό:
«Η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ με ανθρώπους με διαφορετική πολιτική καταγωγή, με διαφορετικές διαθεσιμότητες και ευαισθησίες, με διαφορετικά επίπεδα στράτευσης και εμπειρίας, αποτελεί προτεραιότητα και ανάγκη».
Ορθόν, απολύτως ορθόν και ώρα είναι να το καταλάβουν οι σύντροφοι. Για αν δεν το καταλάβουν, θα ξεμείνουμε με τη Φώφη και μόνο κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το αντέξω για πολύ!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
