Κάθομαι τώρα εγώ με τον φίλο μου τον Παύλο, που είναι διεθνούς φήμης οικονομολόγος, στον "Μύλο" του Χίλτον (αυτός πλήρωνε!) και περιμένουμε το ψάρι. Κι όσο το περιμένουμε, μου εξηγεί ο Παύλος πράγματα που δεν ξέρω. Οικονομικά δηλαδή, αυτή την επιστήμη την αβέβαιη και αόριστη που ποτέ δεν θα στείλει άνθρωπο στο φεγγάρι αλλά μπορεί εύκολα να στείλει τη μισή υφήλιο στο ταμείο..
ανεργίας. Αρκεί πέντε μπαγλαμάδες να κάνουν πέντε λάθη στις προβλέψεις τους...
Αναμένοντας λοιπόν το φαγκρί, άι αμ πίκιν χιζ μπρέιν που λένε και οι Εγγλέζοι. Ελληνιστί τον ψαρεύω, αλιεύω πληροφορίες και εκτιμήσεις, για να έρθω ύστερα να τις γράψω στο Newpost και να παριστάνω τον ειδήμονα. "Τα οικονομικά εδώ στην πατρίδα πώς τα βλέπεις;", τον ρωτάω φόρα παρτίδα. Μου απαντάει ευθαρσώς:
"Το '19 βγαίνει εύκολα Χρήστο, ό,τι και να λέμε. Στρωμένος είναι ο δρόμος, κανονισμένα τα έσοδα και τα έξοδα. Από εκεί και πέρα όμως, αρχίζουν τα δύσκολα..."
"Ποιά δύσκολα;", ξαναρωτάω εγώ, παριστάνοντας το στόκο.
"Δε βγαίνουν τα νούμερα ρε φίλε", μου απαντάει. "Ή τα πλεονάσματα θα πιάσει ή παροχές θα δώσει. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται..."
"Οπότε;", απορώ.
"Δεν έχει οπότε", μου λέει. "Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα είναι. Δεν πιάνει τα πλεονάσματα, θα τον σκίσουν οι Ευρωπαίοι. Δεν δίνει παροχές, θα τον σκίσουν οι ψηφοφόροι. Απλό είναι!"
"Δεν μπορεί να μην υπάρχει ούτε μία διέξοδος", επιμένω εγώ. "Ούτε καν με μεταγραφή Τσακαλώτου;"
Χαμογελάει ο Παύλος και μου σκάει το μυστικό:
"Δεν είναι ο Τσακαλώτος το κλειδί, η Μέρκελ είναι."
Τον ακούω, σκέπτομαι ότι πάλι με τους καριόληδες τους Γερμανούς μπλέξαμε, διατηρώ την ψυχραιμία μου, ρωτάω:
"Δηλαδή;"
"Τί δηλαδή;", μου λέει ο συνομιλητής μου. "Για μια ακόμη φορά πολιτικό είναι το θέμα. Άμα διατάξει η Μέρκελ να πάνε τα πλεονάσματα από το τριάμισι στο δυόμιση τοις εκατό, μια χαρά κοινωνική πολιτική θα κάνει η Νέα Δημοκρατία. Ειδάλλως κλάφτα Χαράλαμπε, δεν βγαίνει ο λογαριασμός..."
"Άρα δικαιώνεται ο Βαρουφάκης", επισημαίνω εγώ. "Άμα θέλουν, μπορούν οι Ευρωπαίοι να μας ελαφρώσουν το ζυγό."
"Μη με μπλέκεις με τον Βαρουφάκη", μου λέει. "Όσο για το ποιός δικαιώνεται και τα σταματημένα τα ρολόγια τη δείχνουν σωστά την ώρα δύο φορές τη μέρα!"
"Ναι, αλλά η Μέρκελ θα θελήσει να κάνει το δώρο στην κυβέρνηση;", ξαναρωτάω εγώ.
"Αν το ήξερα αυτό φίλε", μου απαντάει, "δεν θα ξαναδούλευα ούτε μία μέρα στη ζωή μου. Αλλά δεν το ξέρω. Και καλό είναι να θυμάσαι ότι κι ο Σόιμπλε, στην κρίσιμη στιγμή δεν έβαλε πλάτη στον Σαμαρά..."
"Άρα;", επιμένω.
"Άρα ήρθε το ψάρι", μου κάνει. "Αν θέλεις να παίξεις στοίχημα, κάτσε πρώτα να το απολαύσουμε και βουτάς ύστερα στον κουβά!"
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
