Οι μυστικές υπηρεσίες δεν είχαν ποτέ καλή φήμη στην ελληνική κοινωνία, καθώς η δράση τους έχει συνδεθεί με τις πιο μαύρες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας του τόπου. Δεν υπάρχει χαφιεδισμός, προβοκάτσια, εσωτερική καταστολή, αντιδημοκρατικές εκτροπές που να σημάδεψαν τη χώρα και να μη..
συνδέονται και με την τότε ΚΥΠ, που λόγω της δράσης της τη δεκαετία του '80 μετονομάστηκε σε ΕΥΠ, μήπως και εξαγνιστεί.
Αποστολή της ΕΥΠ υποτίθεται πως είναι η προστασία των εθνικών συμφερόντων. Αρα, η συλλογή πληροφοριών για την υπεράσπιση της χώρας από κάθε εξωτερική επιβουλή. Στην πραγματικότητα, βεβαίως, η δράση της στο παρελθόν συνδέθηκε σχεδόν αποκλειστικά με την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Δηλαδή των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που ήταν αντίθετες στο κοινωνικοπολιτικό καθεστώς.
Αλλά και τώρα, σημαντικό μέρος της αποστολής της, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εκτελείται, όπως περιγράφεται στη σχετική νομοθεσία, αφορά το εσωτερικό της χώρας (προστασία δημοκρατικού πολιτεύματος, τρομοκρατικές οργανώσεις, οργανωμένο έγκλημα κ.ά.).
Χωρίς αμφιβολία η Υπηρεσία αυτή έχει ιδιαιτερότητες, πολλά στεγανά και γι' αυτό ο χειρισμός της από την εκάστοτε κυβέρνηση πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός για να μην υπάρχουν παρεκτροπές. Οι άνθρωποι που τη διοικούν δεν μπορεί να είναι οι οποιοιδήποτε.
Το υπογραμμίζουμε αυτό γιατί ο πρωθυπουργός επέλεξε για διοικητή της ΕΥΠ έναν άνθρωπο της εμπιστοσύνης του, ο οποίος όμως δεν φημίζεται για το καθαρό παρελθόν του και για τις δημοκρατικές πρακτικές του.
Πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της πολυεθνικής εταιρείας G4S, ο Παναγιώτης Κοντολέων δεν έχει και το καλύτερο βιογραφικό, αν κρίνουμε από αυτά που έχουν δει το φως της δημοσιότητας για την πορεία του και όπως αποκαλύπτουμε σήμερα.
Τι ήταν, όμως, αυτό που έκανε τον Κυρ. Μητσοτάκη να διαλέξει έναν άνθρωπο από τον χώρο των ιδιωτικών εταιρειών ασφάλειας γι' αυτή την τόσο νευραλγική θέση; Οι καλά γνωρίζοντες λένε πως πρόκειται για επιλογή που βλέπει «προς τα μέσα και όχι έξω από τα σύνορα της χώρας». Αρα, για μια επιλογή ενταγμένη στο δόγμα «νόμος και τάξη». Επιστροφή επομένως της ΕΥΠ στο κυνήγι του «εσωτερικού εχθρού»; Ο χρόνος θα δείξει, αλλά οι ανησυχίες είναι εύλογες.
Eφημερίδα των Συντακτών / Άποψη
συνδέονται και με την τότε ΚΥΠ, που λόγω της δράσης της τη δεκαετία του '80 μετονομάστηκε σε ΕΥΠ, μήπως και εξαγνιστεί.
Αποστολή της ΕΥΠ υποτίθεται πως είναι η προστασία των εθνικών συμφερόντων. Αρα, η συλλογή πληροφοριών για την υπεράσπιση της χώρας από κάθε εξωτερική επιβουλή. Στην πραγματικότητα, βεβαίως, η δράση της στο παρελθόν συνδέθηκε σχεδόν αποκλειστικά με την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Δηλαδή των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που ήταν αντίθετες στο κοινωνικοπολιτικό καθεστώς.
Αλλά και τώρα, σημαντικό μέρος της αποστολής της, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εκτελείται, όπως περιγράφεται στη σχετική νομοθεσία, αφορά το εσωτερικό της χώρας (προστασία δημοκρατικού πολιτεύματος, τρομοκρατικές οργανώσεις, οργανωμένο έγκλημα κ.ά.).
Χωρίς αμφιβολία η Υπηρεσία αυτή έχει ιδιαιτερότητες, πολλά στεγανά και γι' αυτό ο χειρισμός της από την εκάστοτε κυβέρνηση πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός για να μην υπάρχουν παρεκτροπές. Οι άνθρωποι που τη διοικούν δεν μπορεί να είναι οι οποιοιδήποτε.
Το υπογραμμίζουμε αυτό γιατί ο πρωθυπουργός επέλεξε για διοικητή της ΕΥΠ έναν άνθρωπο της εμπιστοσύνης του, ο οποίος όμως δεν φημίζεται για το καθαρό παρελθόν του και για τις δημοκρατικές πρακτικές του.
Πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της πολυεθνικής εταιρείας G4S, ο Παναγιώτης Κοντολέων δεν έχει και το καλύτερο βιογραφικό, αν κρίνουμε από αυτά που έχουν δει το φως της δημοσιότητας για την πορεία του και όπως αποκαλύπτουμε σήμερα.
Τι ήταν, όμως, αυτό που έκανε τον Κυρ. Μητσοτάκη να διαλέξει έναν άνθρωπο από τον χώρο των ιδιωτικών εταιρειών ασφάλειας γι' αυτή την τόσο νευραλγική θέση; Οι καλά γνωρίζοντες λένε πως πρόκειται για επιλογή που βλέπει «προς τα μέσα και όχι έξω από τα σύνορα της χώρας». Αρα, για μια επιλογή ενταγμένη στο δόγμα «νόμος και τάξη». Επιστροφή επομένως της ΕΥΠ στο κυνήγι του «εσωτερικού εχθρού»; Ο χρόνος θα δείξει, αλλά οι ανησυχίες είναι εύλογες.
Eφημερίδα των Συντακτών / Άποψη