...που δεν υπήρχαν τότε τα social media
Σκέψεις γύρω από το ερώτημα «τι πάει να κάνει η Εθνική μας στην Κίνα».
Η τελευταία ημέρα της άδειας, μέχρι την επόμενη βεβαίως βεβαίως, ολοκληρώθηκε με έναν βιτσιόζικο τρόπο: διάβασα γύρω στα 2.000 σχόλια σε ελληνικά sites και social media για την Εθνική, την ήττα από τη Σερβία και φυσικά, τι περιβόητο ερώτημα..
«τι πάμε να κάνουμε στην Κίνα».
Κατ’ αρχάς να στείλουμε ένα μήνυμα ότι η «επίσημη αγαπημένη» αναβίωσε από τις στάχτες της, δυνάμωσε και ύστερα από χρόνια κατεβαίνει σε ένα τουρνουά με εύλογο στόχο το μετάλλιο. Τι άλλαξε; Ε, μια μικρή λεπτομέρεια, ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ είναι Ελληνας και, τούτη τη φορά, παρών.
Δεύτερον, να αφήσουμε ένα στίγμα. Να ακουστούμε. Μετά το έπος της Σαϊτάμα το ’06 και τη νίκη επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό, μόνη διάκριση ήταν στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας το ’09 με την 3η θέση. Και στα δύο είχαμε ηττηθεί, σε τελικό και ημιτελικό, από τους Ισπανούς. Εκτοτε οι πορείες ήταν επιεικώς αστείες. Δεν σας έλειψε; Στον κόσμο ναι και γέμισε το ΟΑΚΑ, μέσα Αυγούστου ενώ η Αθήνα ήταν άδεια. Η παρουσία του Γιάννη ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας ομάδας που έχει ταλέντο, έχει δίψα, έχει… πολλά, και της λείπουν άλλα τόσα.
Ο κόσμος, συμπεράσματα του… βίτσιου που προανέφερα, γκρινιάζει. Μέχρι και ότι ο Αντετοκούνμπο «χαλάει» το παιχνίδι διάβασα ή ότι δεν αξιοποιείται σωστά, ή ότι δεν πάμε για τίποτε στην Κίνα, ή ότι ο Σκουρτόπουλος θυμίζει Πασκουάλ (σ.σ. τρίποντα και άγιος ο Θεός) ή ότι είχαμε ελλείψεις (λες και οι Σέρβοι δεν είχαν…) ή, ή…
Ελάχιστοι πρόσεξαν ότι ο Σκουρτόπουλος έπαιξε πολύ ώρα με ψηλό σχήμα. Μόνο μερικοί παρατήρησαν ότι ο Γιάνναρος πήρε μόλις ένα ριμπάουντ, διότι έπαιξε πολύ στην περιφέρεια. Λίγοι κατανοούν ότι και μόνο η παρουσία του στο παρκέ δίνει… χώρο στους άλλους.
Οντως μας λείπει κάτι. Το σουτ. Oπως άλλωστε οι… εύστοχες βολές από τον Γιάννη. Αλλά και η τύχη. Ας φτάσουν όλοι γεροί ως την Κίνα και θα κάνουμε τη σούμα, στο τέλος. Για όλους. Ως τότε, σκέφτομαι πόσο τυχερός ήταν ο Νίκος Γκάλης που δεν υπήρχαν τότε τα social media…
Νίκος Μποζιονέλος
(το κείμενο δημοσιεύτηκε στη «Sportday» στις 20 Αυγούστου 2019)
Σκέψεις γύρω από το ερώτημα «τι πάει να κάνει η Εθνική μας στην Κίνα».
Η τελευταία ημέρα της άδειας, μέχρι την επόμενη βεβαίως βεβαίως, ολοκληρώθηκε με έναν βιτσιόζικο τρόπο: διάβασα γύρω στα 2.000 σχόλια σε ελληνικά sites και social media για την Εθνική, την ήττα από τη Σερβία και φυσικά, τι περιβόητο ερώτημα..
«τι πάμε να κάνουμε στην Κίνα».
Κατ’ αρχάς να στείλουμε ένα μήνυμα ότι η «επίσημη αγαπημένη» αναβίωσε από τις στάχτες της, δυνάμωσε και ύστερα από χρόνια κατεβαίνει σε ένα τουρνουά με εύλογο στόχο το μετάλλιο. Τι άλλαξε; Ε, μια μικρή λεπτομέρεια, ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ είναι Ελληνας και, τούτη τη φορά, παρών.
Δεύτερον, να αφήσουμε ένα στίγμα. Να ακουστούμε. Μετά το έπος της Σαϊτάμα το ’06 και τη νίκη επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό, μόνη διάκριση ήταν στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας το ’09 με την 3η θέση. Και στα δύο είχαμε ηττηθεί, σε τελικό και ημιτελικό, από τους Ισπανούς. Εκτοτε οι πορείες ήταν επιεικώς αστείες. Δεν σας έλειψε; Στον κόσμο ναι και γέμισε το ΟΑΚΑ, μέσα Αυγούστου ενώ η Αθήνα ήταν άδεια. Η παρουσία του Γιάννη ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας ομάδας που έχει ταλέντο, έχει δίψα, έχει… πολλά, και της λείπουν άλλα τόσα.
Ο κόσμος, συμπεράσματα του… βίτσιου που προανέφερα, γκρινιάζει. Μέχρι και ότι ο Αντετοκούνμπο «χαλάει» το παιχνίδι διάβασα ή ότι δεν αξιοποιείται σωστά, ή ότι δεν πάμε για τίποτε στην Κίνα, ή ότι ο Σκουρτόπουλος θυμίζει Πασκουάλ (σ.σ. τρίποντα και άγιος ο Θεός) ή ότι είχαμε ελλείψεις (λες και οι Σέρβοι δεν είχαν…) ή, ή…
Ελάχιστοι πρόσεξαν ότι ο Σκουρτόπουλος έπαιξε πολύ ώρα με ψηλό σχήμα. Μόνο μερικοί παρατήρησαν ότι ο Γιάνναρος πήρε μόλις ένα ριμπάουντ, διότι έπαιξε πολύ στην περιφέρεια. Λίγοι κατανοούν ότι και μόνο η παρουσία του στο παρκέ δίνει… χώρο στους άλλους.
Οντως μας λείπει κάτι. Το σουτ. Oπως άλλωστε οι… εύστοχες βολές από τον Γιάννη. Αλλά και η τύχη. Ας φτάσουν όλοι γεροί ως την Κίνα και θα κάνουμε τη σούμα, στο τέλος. Για όλους. Ως τότε, σκέφτομαι πόσο τυχερός ήταν ο Νίκος Γκάλης που δεν υπήρχαν τότε τα social media…
Νίκος Μποζιονέλος
(το κείμενο δημοσιεύτηκε στη «Sportday» στις 20 Αυγούστου 2019)