Κάθομαι εγώ τώρα και διαβάζω σε εμβριθές ρεπορτάζ του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων τα εξής:
«Την τελευταία πενταετία, οι τιμές των ακινήτων προς μίσθωση έχουν αυξηθεί κατά 20% συνολικά, ενώ σε σχέση με το 2018 στην Αττική τα ακίνητα παρουσιάζουν αυξήσεις από 10-15% στις περισσότερες..
περιοχές». Το οποίον αλήθεια είναι, μη σου πω ότι πρόκειται για εκτίμηση συντηρητική, μιας και στο Παγκράτι που μένω (και μην έσωνα ποτέ να μείνω!) οι τιμές έχουν πλέον ξεπεράσει τα 15 ευρώ το τετραγωνικό. Κι άμα θες λιγότερα, πρέπει να αρκεστείς σε γκαρσονιέρα δεύτερο υπόγειο, όπου είναι οι κατσαρίδες μεγάλες σαν τον Γκοτζίλα με νοοτροπία Χουλκ. Σε πατάνε, δεν τις πατάς!
Και σημειώνει επίσης το ρεπορτάζ:
«Γονείς και φοιτητές έρχονται για ακόμη μία χρονιά αντιμέτωποι με την αύξηση των μισθωμάτων των ακινήτων αλλά και με το φαινόμενο των πλατφορμών βραχυχρόνιας μίσθωσης (πχ: Airbnb) το οποίο καλά κρατεί.Πράγμα που αποδεικνύει για μία ακόμη φορά πόσο δίκιο έχει ο ρεπόρτερ Ξανθάκης όταν επισημαίνει πόσο μεγάλος είναι πλέον ο βραχνάς του airbnb. Ναι, ναι το ξέρω ότι για πολύ καιρό ήταν η μοναδική στρόφιγγα δραστηριότητας για την οικοδομική βιομηχανία που δεν είχε ούτε ένα καινούριο κτίριο να «σηκώσει». Και ότι σώθηκε κόσμος που δεν είχε ούτε μια δεκάρα να δώσει για τον ΕΝΦΙΑ. Τα γνωρίζω όλα αυτά, όπως τα γνώριζε και το προηγούμενο οικονομικό επιτελείο, οπότε επικρατούσε μια τακτική λεσέ φερ για το ζήτημα. Άστους να παίξουν μπαλίτσα μπας και κινηθεί κάπως το χρήμα.
Στην Αττική, η εξεύρεση φοιτητικής στέγης, όπως τονίζουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ άνθρωποι της αγοράς ακινήτων, αποτελεί βραχνά για γονείς και φοιτητές, καθώς εξαιτίας της βραχυχρόνιας μίσθωσης τα ενοίκια έχουν πάρει φωτιά».
Μη λησμονούμε πως ήταν προβληματική και η ξενοδοχειακή υποδομή της Αθήνας, οπότε το airbnb εμφανιζόταν ως μια λύση ανάγκης στο ζήτημα. Άμα δεν φτάνουν τα ξενοδοχεία για να εξυπηρετήσουν το ξαφνικό κύμα των τουριστών, κάποιος πρέπει να μπει μπροστά και να βάλει πλάτη. Έβαλε το airbnb, σώζοντας καταστάσεις κι αυτό οφείλουμε να το παραδεχθούμε.
Αλλάζουν όμως οι εποχές, αλλάζουν και οι παράμετροι. Τώρα πια έχει γεμίσει ξενοδοχεία ο τόπος, ενώ και η οικονομική κρίση κάπως καταλάγιασε. Ήρθε λοιπόν η ώρα να μπουν κάποιοι κανόνες και σε μια βιομηχανία, αυτή της βραχυχρόνιας μίσθωσης που έως τώρα χαρακτηριζόταν από απόλυτη αναρχία. Και πρώτος που σπεύδει να επισημάνει το γεγονός είναι ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης με σειρά παρεμβάσεων και δηλώσεών του.
Και πολύ καλά κάνει λέω εγώ, έστω κι αν έχω τις σοβαρές διαφωνίες μου με τις πολιτικές απόψεις του ανδρός. Αν έχει μια ικανότητα ο Θεοχάρης είναι να μαζεύει λεφτά και τα λεφτά είναι που θέλει να φέρει στον κρατικό κορβανά. Όταν δηλώνει λοιπόν αφενός υπέρ του airbnb και αφετέρου κόντρα στη φορολογική παραβατικότητα, κάπου στέλνει ένα μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες. Κι αν το λάβουν έχει καλώς. Αν δεν το λάβουν, κάποια στιγμή θα τους πνίξει η αγανάκτηση των γονέων, που ψάχνουν στέγη για τα βλαστάρια τους και βρίσκουν μόνο κατσαρίδες. Με νοοτροπία Μονομάχου και μέγεθος Κινγκ Κονγκ, δεν ξέρω αν σας το είπα!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
