Κάθε που έρχεται μια συμφορά βλέπουμε τα ρημάδια του τόπου. Έπρεπε να πνιγεί η Μάντρα, και μαζί της ανυποψίαστος αιφνιδιασμένος κόσμος, για να ανακαλύψουμε σαν αρχαίο τάφο τα μπαζωμένα ρέματα και τα κτίσματα πάνω τους. Έπρεπε να θρηνήσουμε την εκατόμβη στο Μάτι για να δούμε τις αποκλεισμένες παραλίες, την άναρχη –θανατηφόρα όπως..
αποδείχτηκε– δόμηση, τις ψηλές μάντρες αποκλεισμού των ακτών, την
ελλιπή, έως σαθρή, οργάνωση αντιμετώπισης του απρόοπτου. Έπρεπε να τσακιστούν τα πόδια τής Χαλκιδικής από τη θύελλα για να δούμε –να διαπιστώσουμε– τα φωτοβολταϊκά που καλύπτουν όλη την επιφάνεια, με όλο τους το βάρος, ενός στεγάστρου κάτω από το οποίο καθόταν κόσμος.
- διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου που υπογράφει ο Διονύσης Βραϊμάκης στο harddog-sport ΕΔΩ
αποδείχτηκε– δόμηση, τις ψηλές μάντρες αποκλεισμού των ακτών, την
ελλιπή, έως σαθρή, οργάνωση αντιμετώπισης του απρόοπτου. Έπρεπε να τσακιστούν τα πόδια τής Χαλκιδικής από τη θύελλα για να δούμε –να διαπιστώσουμε– τα φωτοβολταϊκά που καλύπτουν όλη την επιφάνεια, με όλο τους το βάρος, ενός στεγάστρου κάτω από το οποίο καθόταν κόσμος.
- διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου που υπογράφει ο Διονύσης Βραϊμάκης στο harddog-sport ΕΔΩ