Ακόμη και στο ίντερνετ, όπου τα πάντα είναι αφορμή για φτηνό χιούμορ, η τραγωδία της Χαλκιδικής άφησε τους πάντες αμήχανους. Γιατί είχαμε όλοι και όλες την εντύπωση ότι η Μάνδρα και το Μάτι ήταν καταστάσεις του τύπου μια φορά στα εκατό χρόνια, γιατί αυτό το πράγμα το φαινόμενο του θερμοκηπίου νομίζαμε ότι βγήκε..
απ’ τα Παρατράγουδα της Αννίτας, γιατί σε ξένο κώλο εκατό καμτσικιές που έλεγε και η γιαγιά μου η Μίνα, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής έφταιγε η Δούρου βρε αδερφέ. Ναι, σε κάθε στραβή, σε κάθε ανάποδη η Δούρου φταίει…
Αλλά τώρα που δεν έχουμε Δούρου, πώς στο διάολο θα την εξηγήσουμε αυτή την υπόθεση; Το εύκολο είναι να τα ρίξουμε όλα στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, το ακόμη πιο εύκολο είναι τα ρίξουμε όλα στον περιφερειάρχη Τζιτζικώστα με τα ατσαλάκωτα πουκάμισα, κάνας δήμαρχος δεν ξέρω αν μας βρίσκεται για να του επιμερίσουμε κι αυτουνού τίποτα ευθύνες, δεν γίνεται όλο και κάποιος ανευθυνοϋπεύθυνος θα τη φορτωθεί την πλήρη διάλυση του μηχανισμού και την απουσία προστατευτικών μέτρων και υποδομών. Έτσι δεν το λένε στα κανάλια οι συνάδελφοι, όταν τρέχουνε με το μαρκούτσι στο χέρι;
Στο μεταξύ πέθανε κόσμος στη Χαλκιδική. Και είμαι σίγουρος ότι έτερος ανευθυνοϋπεύθυνος θα δηλώσει ότι ξεκινάει αμέσως ΕΔΕ και θα πέσουν κεφάλια και θα δεν θα χαρισθούμε σε κανέναν όσο ψηλά κι αν βρίσκεται. Μπλα, μπλα, μπλα, δημοκρατία, μπλα, μπλα, μπλα, με εκλέξατε που έλεγε κι ο άλλος όταν είχε ακόμη κέφι για ζωή. Άσε οι αναλυτές και οι προφέσορες, που τα ξέρουν όλα και δεν τους ξεφεύγει τίποτα. Κάποιο θεωρητικό μοντέλο θα βρουν, δεν γίνεται, να εξηγήσουν και τη Χαλκιδική…
Εκείνο, βεβαίως, που δεν εξηγείται με τίποτα είναι πως στέλνουμε τον κόσμο όλο στο διάολο. Πώς τον καταστρέφουμε, πως τον συντρίβουμε, πως τον διαλύουμε. Πώς τον ξεφτιλίζουμε κάθε μέρα που περνάει και η απάντησή μας στις προειδοποιήσεις των επιστημόνων και των ειδικών είναι ένα γιγαντιαίο ρέψιμο. Μάλιστα, ένα ρέψιμο, φύγε ρε βλάκα που θα με πεις εμένα τι θα κάνω με τα σκουπίδια μου, τι θα κάνω με την οικοδομή μου, τι θα κάνω με το αμάξι μου και άμα θα τσιτώσω το ερκοντίσιο! Ασταδγιάλα, δημοκρατία έχουμε, στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία ζούμε, ο καθένας αποφασίζει κατά τα γούστα του και κρίνει καταπώς του λέει η κεφάλα του, δεν θα μας μάθουν τώρα οι ξένοι πώς να τη βγάζουμε καθαρή!
Έτσι ακριβώς, πώς να τη βγάζουμε καθαρή. Ή κατά τη γνωστή έκφραση των Τρικάλων «εμείς να περνάμε καλά κι οι άλλοι όπως, όπως». Μόνο που δεν υπάρχουν «άλλοι» πλέον, όλοι και όλες στο ίδιο καζάνι βράζουμε και το καζάνι κοντεύει να πυρώσει. Και φαινόμενα που συνέβαιναν μια φορά στα δέκα χρόνια, συμβαίνουν τώρα μια φορά το χρόνο. Προσεχώς, δέκα φορές το χρόνο. Κι ύστερα, κάθε μέρα, πρωί βράδυ, και απόγευμα και μεσημέρι, δεν θα την βγάλεις καθαρή πασάκα μου, ούτε καν στο μπουχαρί παρέα με τα κιλίμια…
Οπότε; Οπότε η λύση είναι απλή:
Οικολογία ή θάνατος!
Θάνατος δικός μας ή θάνατος του καταναλωτισμού και των συγγενών του. Είτε αλλάζουμε είτε ψοφάμε και δεν αφορά ο ψόφος τα εγγόνια μας. Αφορά εμάς τους ίδιους κι εμάς τις ίδιες, ο χρόνος μετράει, τικ τακ, τικ τακ, το ξυπνητήρι ετοιμάζεται να χτυπήσει.
Θα ξυπνήσει κανείς;
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
