Όταν ο Βελόπουλος απειλεί να κρατήσει εκτός Βουλής τη Χρυσή Αυγή
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Ξεκινώ από το δεύτερο σκέλος του τίτλου, διότι βγήκε ο γίγαντας ο Βελόπουλος και δήλωσε ότι άμα καταλάβει την εξουσία (ή άμα την ακουμπήσει, έστω…), θα βάλει μπροστά ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο και θα φτιάξει βιομηχανία με τα ελληνικά βότανα, αυτά που φυτρώνουν στα όρη, στ’ άγρια βουνά, στις φοβερές κλεισούρες και θα κονομάμε πάνω δέκα δισεκατομμύρια ευρώπουλα το χρόνο. Το ξαναγράφω για όσους και όσες έπαθαν το..
επεισόδιο το λιποθυμικό και χρειάστηκαν αιθέρα για να συνέλθουν: Δέκα δισμύρια ετησίως από τα βότανα και μόνο!
Αυτό τη στιγμή που ένα γκουγκλάκι της πλάκας να κάνεις, βρίσκεις ότι οι ελληνικές εξαγωγές ελαιολάδου και βρώσιμης ελιάς φτάσανε ίσα ίσα το ένα δισεκατομμύριο ευρώ την περασμένη χρονιά. Και μιλάμε τώρα για καλλιέργεια οργανωμένη, με τεχνολογία, με τεχνογνωσία, με κόσμο να τρέχει πρωί βράδυ, με εργοστάσια, με φουγάρα. Ενώ το βότανο το γαμημένο δεν φυτρώνει στο γιαλό σαν τα μουρέλα. Να τρέξεις να το κυνηγήσεις πρέπει, να σπάσεις τη ράχη σου για να το μαζέψεις, να κατέχεις τι είναι αυτό που έβαλες στο σακούλι, να μη σε δαγκώσει ο σκορπιός και να μη σε τσιμπήσει ο ντάβανος, να σε κάψει κι ο ήλιος από πάνω ή να σε πνίξει η βροχή. Συγγνώμη Κυριάκο μου, αλλά ούτε η αδάμαστες γυναίκες της Πίνδου που πήγαιναν πυρομαχικά στον Πρέκα, δεν θα καταδέχονταν εν έτει 2019 να φάνε τα νιάτα τους στη ρίγανη. Άσε που στο τέλος θα την πουλήσει ο Τούρκος στην αγορά, στο ένα δέκατο της τιμής…
Έχει πάντως έναν τρόπο να τα λέει ο Βελόπουλος, έχει κι ένα γκελ στον κόσμο και στον χώρο της πέραν της Νέας Δημοκρατίας δεξιάς. Τον γουστάρουν ρε φίλε, τον χαίρονται, τον νοστιμεύονται, τον θέλουν για γαμπρό πώς αλλιώς να το πω. Και είναι στο ανέβασμα αν πιστέψουμε τις τελευταίες μετρήσεις που τον δείχνουν με το ένα πόδι εντός Βουλής. Στη χειρότερη περίπτωση να πάρει κάτι κοντά στις δυόμιση μονάδες, ενώ στην καλύτερη μπορεί να πλησιάσει και το πενταράκι και να κάνει την έκπληξη τη μεγάλη. Κι αν την κάνει, μπορεί να επιβεβαιωθούν οι υποψίες του ρεπόρτερ Ξανθάκη ότι πάει κατά διαόλου η Χρυσή Αυγή και την πλατεία Συντάγματος ενδέχεται να την ξαναδεί με το κιάλι.
Το λέει η έρευνα της MRB αυτό, δεν το έβγαλα απ’ το κεφάλι μου. Δίνει δηλαδή στον Μιχαλολιάκο και στους συνοδοιπόρους του ένα μερίδιο παραπάνω από το τέσσερα τοις εκατό στην καλή εκδοχή για τους ίδιους, αλλά στην κακή εκδοχή τους πάει κάπου στο δυόμιση τοις εκατό. Εκτός Βουλής σαν να λέμε και είναι η πρώτη φορά εδώ και μια επταετία που μια δημοσκόπηση, έστω μέσα στο ποσοστό του σφάλματος, το εμφανίζει αυτό ως κάτι όχι και τόσο απίθανο. Κι αν συμβεί θα είναι έργο Βελόπουλου, που θα έχει απορροφήσει κόσμο και κοσμάκη!
Αν θα τα καταφέρει, θα το μάθουμε εντός ολίγων ημερών. Ως τότε, κρατάμε μικρό καλάθι και δεν ξεχνάμε ότι η ρητορική της Ελληνικής Λύσης δεν είναι πια και πρότυπο προοδευτικότητας ή ανεκτικότητας. Κι από την άλλη, δεν άκουσα ποτέ τον Βελόπουλο ή τους επιτελείς του να δίνουν εντολές σε ομάδες κρούσης με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Κάτι είναι κι αυτό, στους πονηρούς και σκότεινους καιρούς που ζούμε…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
Ξεκινώ από το δεύτερο σκέλος του τίτλου, διότι βγήκε ο γίγαντας ο Βελόπουλος και δήλωσε ότι άμα καταλάβει την εξουσία (ή άμα την ακουμπήσει, έστω…), θα βάλει μπροστά ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο και θα φτιάξει βιομηχανία με τα ελληνικά βότανα, αυτά που φυτρώνουν στα όρη, στ’ άγρια βουνά, στις φοβερές κλεισούρες και θα κονομάμε πάνω δέκα δισεκατομμύρια ευρώπουλα το χρόνο. Το ξαναγράφω για όσους και όσες έπαθαν το..
επεισόδιο το λιποθυμικό και χρειάστηκαν αιθέρα για να συνέλθουν: Δέκα δισμύρια ετησίως από τα βότανα και μόνο!
Αυτό τη στιγμή που ένα γκουγκλάκι της πλάκας να κάνεις, βρίσκεις ότι οι ελληνικές εξαγωγές ελαιολάδου και βρώσιμης ελιάς φτάσανε ίσα ίσα το ένα δισεκατομμύριο ευρώ την περασμένη χρονιά. Και μιλάμε τώρα για καλλιέργεια οργανωμένη, με τεχνολογία, με τεχνογνωσία, με κόσμο να τρέχει πρωί βράδυ, με εργοστάσια, με φουγάρα. Ενώ το βότανο το γαμημένο δεν φυτρώνει στο γιαλό σαν τα μουρέλα. Να τρέξεις να το κυνηγήσεις πρέπει, να σπάσεις τη ράχη σου για να το μαζέψεις, να κατέχεις τι είναι αυτό που έβαλες στο σακούλι, να μη σε δαγκώσει ο σκορπιός και να μη σε τσιμπήσει ο ντάβανος, να σε κάψει κι ο ήλιος από πάνω ή να σε πνίξει η βροχή. Συγγνώμη Κυριάκο μου, αλλά ούτε η αδάμαστες γυναίκες της Πίνδου που πήγαιναν πυρομαχικά στον Πρέκα, δεν θα καταδέχονταν εν έτει 2019 να φάνε τα νιάτα τους στη ρίγανη. Άσε που στο τέλος θα την πουλήσει ο Τούρκος στην αγορά, στο ένα δέκατο της τιμής…
Έχει πάντως έναν τρόπο να τα λέει ο Βελόπουλος, έχει κι ένα γκελ στον κόσμο και στον χώρο της πέραν της Νέας Δημοκρατίας δεξιάς. Τον γουστάρουν ρε φίλε, τον χαίρονται, τον νοστιμεύονται, τον θέλουν για γαμπρό πώς αλλιώς να το πω. Και είναι στο ανέβασμα αν πιστέψουμε τις τελευταίες μετρήσεις που τον δείχνουν με το ένα πόδι εντός Βουλής. Στη χειρότερη περίπτωση να πάρει κάτι κοντά στις δυόμιση μονάδες, ενώ στην καλύτερη μπορεί να πλησιάσει και το πενταράκι και να κάνει την έκπληξη τη μεγάλη. Κι αν την κάνει, μπορεί να επιβεβαιωθούν οι υποψίες του ρεπόρτερ Ξανθάκη ότι πάει κατά διαόλου η Χρυσή Αυγή και την πλατεία Συντάγματος ενδέχεται να την ξαναδεί με το κιάλι.
Το λέει η έρευνα της MRB αυτό, δεν το έβγαλα απ’ το κεφάλι μου. Δίνει δηλαδή στον Μιχαλολιάκο και στους συνοδοιπόρους του ένα μερίδιο παραπάνω από το τέσσερα τοις εκατό στην καλή εκδοχή για τους ίδιους, αλλά στην κακή εκδοχή τους πάει κάπου στο δυόμιση τοις εκατό. Εκτός Βουλής σαν να λέμε και είναι η πρώτη φορά εδώ και μια επταετία που μια δημοσκόπηση, έστω μέσα στο ποσοστό του σφάλματος, το εμφανίζει αυτό ως κάτι όχι και τόσο απίθανο. Κι αν συμβεί θα είναι έργο Βελόπουλου, που θα έχει απορροφήσει κόσμο και κοσμάκη!
Αν θα τα καταφέρει, θα το μάθουμε εντός ολίγων ημερών. Ως τότε, κρατάμε μικρό καλάθι και δεν ξεχνάμε ότι η ρητορική της Ελληνικής Λύσης δεν είναι πια και πρότυπο προοδευτικότητας ή ανεκτικότητας. Κι από την άλλη, δεν άκουσα ποτέ τον Βελόπουλο ή τους επιτελείς του να δίνουν εντολές σε ομάδες κρούσης με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Κάτι είναι κι αυτό, στους πονηρούς και σκότεινους καιρούς που ζούμε…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr