Ο Β. Μεϊμαράκης βρίσκεται στο Στρασβούργο. Οι Καραμανλικοί σωπαίνουν, γιατί δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή αντικείμενο για ενδοκυβερνητικές τριβές, αλλά και γιατί αντιμετωπίζουν προβλήματα πολιτικής επάρκειας.
Οι ακροδεξιοί κάνουν ό,τι μπορούν για να απαρνηθούν τον παλιό τους εαυτό. Ο Άδ. Γεωργιάδης δίνει συγκινητικό αγώνα να κινηθεί σε..
ανώτερες μορφές πολιτικού πολιτισμού, ενώ ο Μ. Βορίδης είναι απασχολημένος με την προσπάθειά του να πάρει άφεση από την εβραϊκή κοινότητα. (Χωρίς φυσικά να σκεφτεί ότι ο αντισημιτισμός δεν απαιτεί συγγνώμη μόνο από τους Εβραίους, ούτε μόνο από όσους συμφωνούν με την πολιτική του Ισραήλ στο Παλαιστινιακό, αλλά από όλους τους πολιτισμένους ανθρώπους).
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Κ. Μητσοτάκης, που αν είχε χάσει στις εκλογές, δεν θα ήταν σήμερα στη θέση του, εδραιώνει με ταχείς ρυθμούς την εξουσία του μέσα στο κόμμα.
Στόχος, η άλωση του Δημοσίου
Αυτός δεν φαίνεται να είναι ο μόνος στόχος του σημερινού πρωθυπουργού. Με εξίσου ταχείς ρυθμούς επιχειρείται και η άλωση του κράτους και του δημόσιου τομέα. Μια προσεκτική ανάγνωση του σχετικού νομοσχεδίου -πίσω από την προπαγανδιστική γραμμή «μικρότερο και ευέλικτο Δημόσιο» που αντηχεί στα ΜΜΕ- αποκαλύπτει το γιουρούσι που γίνεται σε όλες τις επιτελικές θέσεις του Δημοσίου. Ένα γιουρούσι που επιτελείται στο όνομα της «αποκομματικοποίησης» και με τη σιγουριά ότι οι ανώτερες βαθμίδες της δημόσιας διοίκησης ελέγχονται πλήρως από τους μηχανισμούς της Ν.Δ. Και επειδή στην αναισχυντία η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη έχει αποδειχτεί ασυναγώνιστη, υπήρξαν και εκείνες οι διαρροές που πανηγύριζαν για μείωση των μετακλητών ανά υπουργό την ώρα που ο αριθμός τους αυξάνεται θεαματικά.Θα είναι τεράστιο λάθος να υποτιμηθεί ο Κ. Μητσοτάκης ως προς τις δυνατότητές του σε αυτόν τον τομέα. Όχι μόνο γιατί η μόνη δουλειά που αποδεδειγμένα έχει κάνει είναι υπουργός Δημόσιας Διοίκησης. Αλλά και γιατί είναι ο άνθρωπος που διατηρούσε 51 μετακλητούς στο γραφείο του. Γιατί δεν δίστασε να συμφωνήσει σε μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων με την τρόικα. Και γιατί, φεύγοντας, παρέδωσε μια στρατιά διορισμένων διοικητών με τέτοιες συμβάσεις που ήταν αδύνατον να τους κουνήσουν από τη θέση τους. Μπορεί λοιπόν ο Κ. Μητσοτάκης να έχει ευάλωτη δημόσια εικόνα, αλλά στα ζητήματα αυτά δεν είναι κανένα γατάκι.
Όσο για το ίδιο το νομοσχέδιο, θα έπρεπε να προκαλεί εντύπωση πώς ένα σύνολο τόσο επιθετικών και τόσο αμφιλεγόμενων αλλαγών προωθήθηκε με διαδικασίες κατεπείγοντος και χωρίς να προηγηθεί διαβούλευση. Σε περίπτωση που είχε κινηθεί έτσι η προηγούμενη κυβέρνηση, θα είχε γίνει χαμός. Όσο για την τριήμερη καθυστέρηση, μάλλον με ζητήματα νομιμότητας φαίνεται ότι συνδέεται παρά με τυπική ανικανότητα. Ο ίδιος ο Γ. Γεραπετρίτης, πάντως, απέδωσε το πρόβλημα στη «γραφειοκρατία» διευκρινίζοντας ότι εννοεί το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Ο προφανής υπαινιγμός του υπουργού Επικρατείας είναι ότι ο έλεγχος της σκοπιμότητας των δαπανών είναι απλώς μια χρονοβόρα και μάλλον περιττή διαδικασία. Είναι και αυτό μία ένδειξη.
Η “γαργάρα” του Ελληνικού
Δεν φάνηκε για όλα αυτή η κυβέρνηση τόσο έτοιμη όσο υποστήριζε. Το ξεμπλοκάρισμα της επένδυσης του Ελληνικού έγινε ταχύτατα... γαργάρα. Ούτε η βούληση του Κ. Μητσοτάκη να εξυπηρετήσει πέρα για πέρα τον όμιλο Λάτση, ούτε η τοποθέτηση τεχνικού συμβούλου της Lamda στη θέση του αρμόδιου υφυπουργού και της Λ. Μενδώνη στο υπουργείο Πολιτισμού αρκούν για να υλοποιηθεί το σχέδιο που έχουν συνομολογήσει. Αποδεικνύεται έτσι ότι οι καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν μέχρι σήμερα δεν οφείλονται στην αντι-επενδυτική ιδεοληψία των μαδούρων, αλλά στη μέριμνά τους για τη νομιμότητα και την κατοχύρωση του δημόσιου συμφέροντος. Έτσι, κάθε μεθόδευση που απλοποιεί τα πράγματα υπέρ του Λάτση αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να καταπέσει στο Συμβούλιο Επικρατείας. Για αυτό, από τις επιδείξεις καουμπόικης αποφασιστικότητας «θα σηκώσω τα μανίκια και θα περάσω τις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις σε μία μέρα», η κυβέρνηση το έχει γυρίσει τώρα στον... Εδεσσαϊκό: «Στόχος είναι το έργο να έχει ξεκινήσει μέσα στο 2019, γιατί από την ώρα που θα έχουν εκδοθεί οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις απαιτούνται δύο με τρεις μήνες προκειμένου να έχει λυθεί το ζήτημα και να υπάρχουν τα πρώτα απτά βήματα εφόσον έχει λυθεί και το θέμα του καζίνο...».Ας σημειωθεί εδώ και η εμφανής αλλαγή στάσης του Άδ. Γεωργιάδη από την ώρα που ανέλαβε το υπουργείο Ανάπτυξης. Και συγκεκριμένα η δήλωση ότι το υπάρχον σχέδιο θα χρησιμοποιηθεί ως βάση και η αναγνώριση ότι από τους προηγούμενους έχει καταβληθεί μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να γίνει το Ελληνικό. Θα πρέπει λοιπόν να διερευνηθεί πού έχουν πάει οι προεκλογικές κατάρες και για ποιον ακριβώς λόγο.
Με τα vouchers των άλλων
Η αλήθεια είναι ότι σε άλλα θέματα αποδείχτηκαν πολύ πιο έτοιμοι. Ήταν έτοιμοι να ξηλώσουν τον ΣΔΟΕ ακριβώς στη μέση της τουριστικής σεζόν, στέλνοντας μήνυμα ασυδοσίας στον εστιάτορα του Καστελλόριζου. Ήταν έτοιμοι να υποβαθμίσουν την Επιθεώρηση Εργασίας, όπως ζήτησε ο ξενοδόχος της Κω.Και, κυρίως, ήταν πανέτοιμοι να υλοποιήσουν τη δέσμευσή τους για 150.000 παιδάκια στους παιδικούς σταθμούς, αφού το σχέδιο το είχε ετοιμάσει και τους το παρέδωσε η κυβέρνηση των μαδούρων.
Ο Γ. Βρούτσης, μάλιστα, έδωσε και θερμά συγχαρητήρια στον εαυτό του για τη σωστή δουλειά που έγινε δεδομένης της πίεσης χρόνου. Αναδεικνύοντας έτσι και το επίπεδο πολιτικού ήθους που τον διακρίνει.
Μείωσαν τον ΕΝΦΙΑ στον εαυτό τους
Ήταν επίσης έτοιμοι να εγκαταλείψουν τη στρατηγική των μαδούρων για τη μείωση των πλεονασμάτων, και να αντικαταστήσουν τη σχετική διαπραγμάτευση με διαβεβαιώσεις για μια ακατάβλητη «μεταρρυθμιστική δύναμη» που θα επιδείξουν για να πιάσουν τους δανειστές στο φιλότιμο. Και αποδείχτηκαν πανέτοιμοι να μειώσουν τον ΕΝΦΙΑ στις μεγάλες ιδιοκτησίες -ανάμεσα στις οποίες είναι φυσικά και οι δικές τους- χωρίς να λένε τι ακριβώς θα συμβεί με το αφορολόγητο, όταν η επίπτωση από τις φοροαπαλλαγές και την κατάργηση των ελέγχων θα αρχίσει να φαίνεται στα δημόσια έσοδα.Ο Σταϊκούρας ελπίζει προς το παρόν να σκαπουλάρει την απαίτηση του Ρέγκλινγκ για «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», εκμεταλλευόμενος την πολύ καλή κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, που παρέδωσε η «χειρότερη κυβέρνηση του τόπου». Αλλά Κυριακή κοντή γιορτή...
Και, τέλος, ήταν έτοιμοι να πάρουν πίσω τις μειώσεις της ΔΕΗ που είχε υποσχεθεί ο Τσίπρας. Και να ανακοινώσουν την ιδιωτικοποίηση των δικτύων, στερώντας από τη ΔΕΗ έσοδα 350 εκατ. ευρώ προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων. Και παραχωρώντας ένα φυσικό μονοπώλιο σε έναν ιδιώτη, ο οποίος, απουσία κάθε ανταγωνισμού, θα αρχίσει να ανεβάζει τις τιμές κατά το δοκούν.
Αυτά από τις πρώτες δέκα μέρες αριστείας...
- το κείμενο του Αγγελου Τσέκερη είναι από την «Αυγή» (28.7.2019)