Και βέβαια, ο θεματοφύλακας της λαϊκής εντολής για μετασχηματισμό
του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα σύγχρονο, μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα...
Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, η λαϊκή ετυμηγορία όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τόσο καθαρή και διαφανής, που καθρέφτιζε και αντανακλούσε το σκεπτικό της, ένα σκεπτικό υπέρβασης του σημερινού κομματικού σχήματος: μετάθεση από την κυβέρνηση στην αξιωματική αντιπολίτευση, με εντολή (31,5%) άμεσου μετασχηματισμού σε αντιπροσωπευτικό κόμμα - κίνημα της δημοκρατικής παράταξης...
Αυτή ήταν, κατά τη γνώμη μου, η λαϊκή ετυμηγορία. Και ήταν μια ετυμηγορία θετικής ανταπόκρισης στις προεκλογικά εκπεφρασμένες προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα για ποιοτική και ποσοτική μετεξέλιξη του κόμματος μέσα από μια δήλωσή του στο Star∙ την οποία είχα επισημάνει τότε ως την πλέον αισιόδοξη και πολιτικά γοητευτική δήλωσή του κατά την προεκλογική περίοδο: «Δεν είναι ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ του 2019 με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2012, δεν είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ του 2019 με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015. Στη ζωή, όταν δεν αλλάζεις, γίνεσαι μνημείο του εαυτού σου. Εμείς θέλουμε να αλλάζουμε πηγαίνοντας προς τα μπρος και φιλοδοξούμε να αποτελέσουμε τη ραχοκοκαλιά της μεγάλης και πλειοψηφικής, πιστεύω, δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης του τόπου. Αυτή είναι η φιλοδοξία μας»
Τις επόμενες των εκλογών ώρες και μέρες διάβασα δεκάδες αναλύσεις και ερμηνείες σε δεκάδες ελληνικά και ξένα ΜΜΕ γι’ αυτό το ευδόκιμο και, κατά κοινή ομολογία, απρόβλεπτο πολιτικό κεφάλαιο της τάξεως του 31,5% που κατάφερε, εν τέλει, να αποκομίσει ο Αλέξης Τσίπρας. Πώς προέκυψε, τι σημαίνει, πώς αξιοποιείται...
*******
Ανάμεσά τους, ξεχώρισα ως εξαιρετικά έξυπνη και πολιτικά φωτισμένη (αλλά και... συμφεροντολογική, αφού με εκφράζει απολύτως) την «ανάλυση» που περιέχεται -αν πάνω στη μετεκλογική σύγχυση δεν το προσέξατε- στη δήλωση του απερχόμενου πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για το εκλογικό αποτέλεσμα τη νύχτα της 7ης Ιουλίου. Και σας καλώ να τη διαβάσετε, ή να την ξαναδιαβάσετε, μαζί μου:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν 4,5 χρόνια, από ένα κόμμα διαμαρτυρίας του 4% ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες στην πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου μας. Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι το 2015 λάβαμε ένα δάνειο από τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες της πατρίδας μας, που μας έδωσαν ένα ποσοστό 35%, και μας έφεραν στη κυβέρνηση, με εντολή να σταματήσουμε την καταστροφική πορεία της λιτότητας και των Μνημονίων.
Πιστεύω ότι αξιοποιήσαμε αυτό το δάνειο (...) ωστόσο, οφείλω να παραδεχτώ ότι (...), απορροφημένοι εξολοκλήρου στα κυβερνητικά μας καθήκοντα και στις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε, δεν μπορέσαμε ταυτόχρονα να αλλάξουμε και να μεγαλώσουμε το κόμμα μας. Να κάνουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που μας εμπιστεύθηκαν με την ψήφο τους, από συνοδοιπόρους, συμμέτοχους στην προσπάθειά μας. Και ίσως αυτό να είναι μία από τις βασικές αιτίες του σημερινού εκλογικού αποτελέσματος.
Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος αυτών των πολιτών, πολύ πιο συνειδητά αυτή τη φορά, μας έδειξε εκ νέου την εμπιστοσύνη του, και ένα μεγάλο ποσοστό, μόλις 4 μονάδες κάτω από το ποσοστό του εκλογικού μας θριάμβου του 2015, κοντά στο 32%, μας καθιστά τη μεγάλη δύναμη της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης στον τόπο μας.
Αυτή τη φορά, όμως, δεν είναι δάνειο, αλλά εντολή μετασχηματισμού μας με γοργά βήματα, από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων, σε μια μεγάλη παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα, με βαθιές ρίζες και ισχυρούς δεσμούς στον εργαζόμενο λαό και στην κοινωνία. Αυτούς τους δεσμούς θα σφυρηλατήσουμε το επόμενο διάστημα από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης...».
Συμφωνείτε; Προσωπικά συμφωνώ απολύτως, όπως σημείωσα ήδη, ταυτίζομαι σχεδόν, και το μόνο που έχω, ως τρίτος, να προσθέσω είναι αυτό: κατά την εκτίμησή μου, το 31,5% των εκλογών της 7ης Ιουλίου είναι προσωπικός θρίαμβος του Τσίπρα - τίποτα παραπάνω ή παρακάτω. Και ότι αυτός ακριβώς ο προσωπικός θρίαμβος τον καθιστά φυσικό ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης. Και βέβαια, θεματοφύλακα της λαϊκής εντολής μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ, «από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων, σε μια μεγάλη παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα»...
YΓ: Όπως είπε ο οργανωτικός expert Αντώνης Κοτσακάς, «υπάρχει το προηγούμενο του Κόρμπιν και του Σάντερς, που επιχείρησαν να εφαρμόσουν διαφορετικό, πιο ανοιχτό μοντέλο (...) ο Κόρμπιν μέσα από αυτή την ιστορία κατάφερε να εγγράψει 400.000 νέους ανθρώπους μέλη του κόμματος για να αντιμετωπίσει τη βαρονία...».
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (14.7.2019)
Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, η λαϊκή ετυμηγορία όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τόσο καθαρή και διαφανής, που καθρέφτιζε και αντανακλούσε το σκεπτικό της, ένα σκεπτικό υπέρβασης του σημερινού κομματικού σχήματος: μετάθεση από την κυβέρνηση στην αξιωματική αντιπολίτευση, με εντολή (31,5%) άμεσου μετασχηματισμού σε αντιπροσωπευτικό κόμμα - κίνημα της δημοκρατικής παράταξης...
Αυτή ήταν, κατά τη γνώμη μου, η λαϊκή ετυμηγορία. Και ήταν μια ετυμηγορία θετικής ανταπόκρισης στις προεκλογικά εκπεφρασμένες προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα για ποιοτική και ποσοτική μετεξέλιξη του κόμματος μέσα από μια δήλωσή του στο Star∙ την οποία είχα επισημάνει τότε ως την πλέον αισιόδοξη και πολιτικά γοητευτική δήλωσή του κατά την προεκλογική περίοδο: «Δεν είναι ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ του 2019 με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2012, δεν είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ του 2019 με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015. Στη ζωή, όταν δεν αλλάζεις, γίνεσαι μνημείο του εαυτού σου. Εμείς θέλουμε να αλλάζουμε πηγαίνοντας προς τα μπρος και φιλοδοξούμε να αποτελέσουμε τη ραχοκοκαλιά της μεγάλης και πλειοψηφικής, πιστεύω, δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης του τόπου. Αυτή είναι η φιλοδοξία μας»
Τις επόμενες των εκλογών ώρες και μέρες διάβασα δεκάδες αναλύσεις και ερμηνείες σε δεκάδες ελληνικά και ξένα ΜΜΕ γι’ αυτό το ευδόκιμο και, κατά κοινή ομολογία, απρόβλεπτο πολιτικό κεφάλαιο της τάξεως του 31,5% που κατάφερε, εν τέλει, να αποκομίσει ο Αλέξης Τσίπρας. Πώς προέκυψε, τι σημαίνει, πώς αξιοποιείται...
*******
Ανάμεσά τους, ξεχώρισα ως εξαιρετικά έξυπνη και πολιτικά φωτισμένη (αλλά και... συμφεροντολογική, αφού με εκφράζει απολύτως) την «ανάλυση» που περιέχεται -αν πάνω στη μετεκλογική σύγχυση δεν το προσέξατε- στη δήλωση του απερχόμενου πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για το εκλογικό αποτέλεσμα τη νύχτα της 7ης Ιουλίου. Και σας καλώ να τη διαβάσετε, ή να την ξαναδιαβάσετε, μαζί μου:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν 4,5 χρόνια, από ένα κόμμα διαμαρτυρίας του 4% ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες στην πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου μας. Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι το 2015 λάβαμε ένα δάνειο από τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες της πατρίδας μας, που μας έδωσαν ένα ποσοστό 35%, και μας έφεραν στη κυβέρνηση, με εντολή να σταματήσουμε την καταστροφική πορεία της λιτότητας και των Μνημονίων.
Πιστεύω ότι αξιοποιήσαμε αυτό το δάνειο (...) ωστόσο, οφείλω να παραδεχτώ ότι (...), απορροφημένοι εξολοκλήρου στα κυβερνητικά μας καθήκοντα και στις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε, δεν μπορέσαμε ταυτόχρονα να αλλάξουμε και να μεγαλώσουμε το κόμμα μας. Να κάνουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που μας εμπιστεύθηκαν με την ψήφο τους, από συνοδοιπόρους, συμμέτοχους στην προσπάθειά μας. Και ίσως αυτό να είναι μία από τις βασικές αιτίες του σημερινού εκλογικού αποτελέσματος.
Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος αυτών των πολιτών, πολύ πιο συνειδητά αυτή τη φορά, μας έδειξε εκ νέου την εμπιστοσύνη του, και ένα μεγάλο ποσοστό, μόλις 4 μονάδες κάτω από το ποσοστό του εκλογικού μας θριάμβου του 2015, κοντά στο 32%, μας καθιστά τη μεγάλη δύναμη της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης στον τόπο μας.
Αυτή τη φορά, όμως, δεν είναι δάνειο, αλλά εντολή μετασχηματισμού μας με γοργά βήματα, από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων, σε μια μεγάλη παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα, με βαθιές ρίζες και ισχυρούς δεσμούς στον εργαζόμενο λαό και στην κοινωνία. Αυτούς τους δεσμούς θα σφυρηλατήσουμε το επόμενο διάστημα από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης...».
Συμφωνείτε; Προσωπικά συμφωνώ απολύτως, όπως σημείωσα ήδη, ταυτίζομαι σχεδόν, και το μόνο που έχω, ως τρίτος, να προσθέσω είναι αυτό: κατά την εκτίμησή μου, το 31,5% των εκλογών της 7ης Ιουλίου είναι προσωπικός θρίαμβος του Τσίπρα - τίποτα παραπάνω ή παρακάτω. Και ότι αυτός ακριβώς ο προσωπικός θρίαμβος τον καθιστά φυσικό ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης. Και βέβαια, θεματοφύλακα της λαϊκής εντολής μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ, «από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων, σε μια μεγάλη παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα»...
YΓ: Όπως είπε ο οργανωτικός expert Αντώνης Κοτσακάς, «υπάρχει το προηγούμενο του Κόρμπιν και του Σάντερς, που επιχείρησαν να εφαρμόσουν διαφορετικό, πιο ανοιχτό μοντέλο (...) ο Κόρμπιν μέσα από αυτή την ιστορία κατάφερε να εγγράψει 400.000 νέους ανθρώπους μέλη του κόμματος για να αντιμετωπίσει τη βαρονία...».
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (14.7.2019)
