Ο σκηνοθέτης Κυριάκος Αγγελάκος με ένα συγκινητικό κείμενο στο facebook ξεπροβόδισε τον Σταύρο Τσιώλη. Είναι δε τόσο δυνατό το κείμενό του που το ρουφάς και προσπερνάς το ότι δεν έχει τόνους (εμείς τουλάχιστον που είμαστε εμμονικοί με το συγκεκριμένο ούτε καν το προσέξαμε μέχρι να τελειώσουμε την ανάγνωση). Διαβάστε το κείμενο τού Κυριάκου Αγγελάκου:
Αποχαιρετισμός στον Σταύρο Τσιώλη
Ηταν Ιουνιος του 2016 και στεκομαστε διπλα-διπλα με το Σταυρο στο Νεκροταφειο του Ζωγραφου. Ημασταν στην κηδεια του αγαπημενου μας Νικολα Τριανταφυλλιδη. Οσο μεγαλωνουν οι ανθρωποι συναντιουνται ολο και περισσοτερο στα νεκροταφεια. Μεσα σε μια ατμοσφαιρα θλιμμενης αναμονης Σταυρος αρχισε να..
μιλαει-κι όταν ο Σταυρος αρχιζε να μιλαει ολοι κρεμονταν από τα χειλη του.
«Εγω ειπα στο Κατερινακι μου. Ακουσε μαναρι μου. Όταν πεθανω θα τρεξεις να με απαγαγεις. Να εξαφανισεις τη σωρο μου. Εχω κατι ξαδερφια στην Τριπολη, που θα ανεβουν αμεσως στην Αθηνα, να με παρουν να με κηδεψουν κατω. Επειδη ειμαι ο μονος γνωστος Τσιωλης, ο δημαρχος της Τριπολης θα βαλει τη Φιλαρμονικη, θα βγαλουν λογους οι πολιτικοι στην κηδεια κι αυτό οι Τσιωληδες, τα ξαδερφια μου δεν θα το χασουν με τιποτα. Γι’αυτό σου λεω, θα με απαγαγεις και θα μου κανεις μια κανονικη κηδεια στο Χαλανδρι με τους φιλους μας, όπως πρεπει».
Καταλαβα εκπληκτος ότι ο Σταυρος εφτιαχνε ένα σεναριο με θεμα την ιδια του την κηδεια. Κι εβλεπα πλανο-πλανο την ταινια που γυριζε. Σαν το «Χαμενο θησαυρο του Χουρσιτ Πασα». Πεντε Τσιωληδες (τα ξαδερφια) ανεβαινουν στην Αθηνα ξημερωματα με ένα ΙΧ και μια νεκροφορα να παρουν κρυφα τη σορο του Σταυρου. Περνανε από το Αρτεμισιο, τη Στερνα, το Χιλιομοδι, στον Ισθμο στριβουν ανατολικα στα Ισθμια, περνανε με την πλωτη πλατφορμα αμαξι και νεκροφορα απεναντι, ενώ στο βαθος απομακρυνεται αργα το φουσκωτο με τους δραπετες που τραγουδανε «το τρεχαντηρακι» κι ο Χρηστος Βακαλοπουλος κραταει το τιμονι. Την ιδια ωρα το Κατερινακι εκλεβε με τη βοηθεια του Μαριου τη σωρο του Σταυρου από τα γυαλιστερα ψυγεια , τον εβαλαν στη θεση του συνοδηγου και χαθηκαν μαρσαροντας στα στενα του Χαλανδριου. Ο Καψουρος κινηματογραφουσε κι ο Μαρινος στον ηχο.
Περασαν τρια χρονια από τοτε. Ο Σταυρος εκανε άλλη μια ταινια. Την τελευταια. «Γυναικες που περασατε από δω». Ο Βασιλακης μας ο Καψουρος σκοτωθηκε με τη μηχανη στη βρεγμενη Εθνικη, πηγαινοντας προς το Low Diminio λιγο πριν ξεκινησει η ταινια. Απωλεια που ο Σταυρος δεν ξεπερασε ποτέ. Αλλα η ταινια εγινε. Παρα το ότι ο Σταυρος συντετριμμενος σκεφτηκε σοβαρα να την παρατησει. Ο κινηματογραφος επικρατει της ζωης και η δημιουργια της θλιψης.
Όταν τελειωσε η ταινια ο Σταυρος αρρωστησε. Καρκινος. Δεν το’βαλε κατω. Προωθησε την ταινια στο Φεστιβαλ Θεσσαλονικης. Στις προβολες ηταν καθημερινα στους κινηματογραφους, με το Κατερινακι παντα στο πλευρο του, σαν να ηταν ολοι οι θεατες φιλοι του και η αιθουσα το σαλονι του σπιτιου του. Στο τελος μιλουσε στους θεατες και η απολαυση του προφορικου του λογου ηταν μοναδικη. Οσοι το ζησατε καταλαβαινετε.
Αρχες Ιουλη πηγα στο Κεντρο φροντιδας στο Χαλανδρι που περνουσε το τελευταιο διαστημα της ζωης του για να τον δω. Με το Κατερινακι παντα στο πλευρο του. Ειχα μιλησει μαζι της αρκετες φορες και τα μηνυματα ηταν ολο και χειροτερα. Αλλα όταν τον ειδα, ξαπλωμενο στο κρεβατι, κουβαριασμενο σαν μωρο, 43 κιλα με σωμα κατισχνο, επαθα σοκ. Ο σκληρος καριολης, ο καρκινος ειχε ριξει το Σταυρο στο καναβατσο. Ο ανδρας που ειχε νικησει κατά κρατος ολες τις δυσκολιες μιας καθολου ευκολης ζωης ειχε στο τελος παραδοθει. Απεμεινε ένα σπινθηροβολο πνευμα σ’ένα νεκρο σωμα.
Στο δωματιο ηταν ο Μαριος, o Βαρυμπομπιωτης ο μηχανικος ηχου και μιξερ των ταινιων του και 2 υπεροχα κοριτσια από τη Φαληρον productions. Τα κοριτσια λατρευαν το Σταυρο, όπως όλα τα κοριτσια λατρευαν το Σταυρο.
Ο Σταυρος με ψιθυριστη φωνη, που μας υποχρεωνε να τον ακουμε με τεταμενη προσοχη μιλαγε για το θανατο του. Χωρις θλιψη, χωρις φοβο. Εστηνε την κηδεια του σαν σκηνη σεναριου. Και κάθε φορα αλλαζε το σεναριο. Τελικα συνειδητοποιησα ότι σε αυτην τη σκηνη δεν ηθελε σεναριο. Θα τη σκηνοθετουσε όπως την εφερνε η ζωη.
Προχθες ηθελε να τον πανε στη Βουλγαρια για αποτεφρωση.
Την επομενη ηθελε η εξοδιος ακολουθια και η ταφη να γινει στην πολη του, το Χαλανδρι.
Τη μερα που πηγα ειχε αλλαξει και παλι τη σκηνη της κηδειας.
«Λεω στο Κατερινακι. Να με παρεις να με πας στο Λεβιδι. Είναι ωραιες οι κηδειες στο Λεβιδι. Από το πρωι χτυπαει πενθιμα η καμπανα. Ολο το χωριο περιμενει το νεκρο να ερθει. Τα κοριτσακια πανε από νωρις στο νεκροταφειο με λουλουδια στα χερακια τους. Θα ερθουν κι ολες οι φιλες μου από την Τριπολη. Εσεις θα βαλετε ένα πουλμαν. 52 ανθρωποι θα ειστε. Θα μου κανετε μια απλη κηδεια. Δε θελω φιλαρμονικη και τετοια πραγματα. Μια φιλαρμονικη εχει 40 μουσικους. Από 100 ευρω ο καθενας είναι 4.000. Θα φτασει η κηδεια στις 10.000. Ποιος θα πληρωσει τοσα λεφτα; Πεταμενα λεφτα. Δε θελω. Στο τελος, μετα το νεκροταφειο θα πατε στον ξαδερφο μου στον Κωστα τον Τσιωλη. Εχει την καλυτερη ταβερνα στην Αρκαδια και φτιαχνει το καλυτερο αρνακι με πατατες στο φουρνο. Και την καλυτερη μελιτζανα που εχετε φαει. Μετα θα μπειτε στο πουλμαν να γυρισετε».
Καταλαβα ξανα ότι ο Σταυρος εκανε την προπαραγωγη της τελευταιας ταινιας- κηδειας του. Δυστυχως δεν ηταν «Το χιονι», το υπεροχο σεναριο του οποιου ειχα διαβασει.
«Κι αυτό το εχω αλλαξει. Είναι πολύ καλυτερο τωρα. Να πεις στο Κατερινακι να στο στειλει».
Εκανε την προετοιμασια και τ’αλλαζε όλα παραμονη του γυρισματος.
Η κουραση και ο πονος τον ειχαν καταβαλει. Δεν ηθελε τα πατς μορφινης γιατι του διελυαν το μυαλο. Κι αυτό δεν το αντεχε. Αυτό ηταν ο πραγματικος θανατος. Ο άλλος θα ερχοταν σαν λυτρωση σ’ένα διαλυμενο σωμα.
«Ο Ιουλιος είναι ωραιος μηνας για να πεθανω. Τον Αυγουστο θα εισαστε ολοι στις διακοπες και που να ερχοσαστε για την κηδεια. Τωρα τον Ιουλιο να γινει να μην ταλαιπωριοσαστε και σεις»
Ιουλιο εγινε. Σημερα τον αποχαιρετησαμε στο Α. Νεκροταφειο. Ο Σταυρος τουτη την ωρα ταξιδευει προς τη Βουλγαρια οδικως με το Κατερινακι παντα στο πλευρο του. Το φθινοπωρο θα σκορπισουμε την τεφρα στο Μαιναλο, στο Λεβιδι. Στην καρδια της λατρεμενης Πελοποννησου. Το βουνο θα φοραει κοκκινα, κιτρινα και καφε ρουχα. Οι φιλες από την Τριπολη θα είναι εκει. Οι φιλοι από την Αθηνα θα παμε με πουλμαν 52 θεσεων. Μετα θα κατσουμε για φαγητο στην ταβερνα του ξαδερφου του Κωστα Τσιωλη. Αρνακι στο φουρνο με πατατες και μελιτζανα. Στο τελος θα περασουμε από το νεκροταφειο στο Κατω Διμινιο, να δουμε το Βασιλακη το Καψουρο μας.
Ο Σταυρος εζησε για το σινεμα. Εζησε μια ζωη σαν ταινια και σαν ταινια την τελειωσε.
Αλλα πρωτη φορα βλεπω ταινια ν’αρχιζει με τους τιτλους τελους.
Καλο ταξιδι μαναρι μου.
Kυριάκος Αγγελάκος (fb)
Ηταν Ιουνιος του 2016 και στεκομαστε διπλα-διπλα με το Σταυρο στο Νεκροταφειο του Ζωγραφου. Ημασταν στην κηδεια του αγαπημενου μας Νικολα Τριανταφυλλιδη. Οσο μεγαλωνουν οι ανθρωποι συναντιουνται ολο και περισσοτερο στα νεκροταφεια. Μεσα σε μια ατμοσφαιρα θλιμμενης αναμονης Σταυρος αρχισε να..
μιλαει-κι όταν ο Σταυρος αρχιζε να μιλαει ολοι κρεμονταν από τα χειλη του.
«Εγω ειπα στο Κατερινακι μου. Ακουσε μαναρι μου. Όταν πεθανω θα τρεξεις να με απαγαγεις. Να εξαφανισεις τη σωρο μου. Εχω κατι ξαδερφια στην Τριπολη, που θα ανεβουν αμεσως στην Αθηνα, να με παρουν να με κηδεψουν κατω. Επειδη ειμαι ο μονος γνωστος Τσιωλης, ο δημαρχος της Τριπολης θα βαλει τη Φιλαρμονικη, θα βγαλουν λογους οι πολιτικοι στην κηδεια κι αυτό οι Τσιωληδες, τα ξαδερφια μου δεν θα το χασουν με τιποτα. Γι’αυτό σου λεω, θα με απαγαγεις και θα μου κανεις μια κανονικη κηδεια στο Χαλανδρι με τους φιλους μας, όπως πρεπει».
Καταλαβα εκπληκτος ότι ο Σταυρος εφτιαχνε ένα σεναριο με θεμα την ιδια του την κηδεια. Κι εβλεπα πλανο-πλανο την ταινια που γυριζε. Σαν το «Χαμενο θησαυρο του Χουρσιτ Πασα». Πεντε Τσιωληδες (τα ξαδερφια) ανεβαινουν στην Αθηνα ξημερωματα με ένα ΙΧ και μια νεκροφορα να παρουν κρυφα τη σορο του Σταυρου. Περνανε από το Αρτεμισιο, τη Στερνα, το Χιλιομοδι, στον Ισθμο στριβουν ανατολικα στα Ισθμια, περνανε με την πλωτη πλατφορμα αμαξι και νεκροφορα απεναντι, ενώ στο βαθος απομακρυνεται αργα το φουσκωτο με τους δραπετες που τραγουδανε «το τρεχαντηρακι» κι ο Χρηστος Βακαλοπουλος κραταει το τιμονι. Την ιδια ωρα το Κατερινακι εκλεβε με τη βοηθεια του Μαριου τη σωρο του Σταυρου από τα γυαλιστερα ψυγεια , τον εβαλαν στη θεση του συνοδηγου και χαθηκαν μαρσαροντας στα στενα του Χαλανδριου. Ο Καψουρος κινηματογραφουσε κι ο Μαρινος στον ηχο.
Περασαν τρια χρονια από τοτε. Ο Σταυρος εκανε άλλη μια ταινια. Την τελευταια. «Γυναικες που περασατε από δω». Ο Βασιλακης μας ο Καψουρος σκοτωθηκε με τη μηχανη στη βρεγμενη Εθνικη, πηγαινοντας προς το Low Diminio λιγο πριν ξεκινησει η ταινια. Απωλεια που ο Σταυρος δεν ξεπερασε ποτέ. Αλλα η ταινια εγινε. Παρα το ότι ο Σταυρος συντετριμμενος σκεφτηκε σοβαρα να την παρατησει. Ο κινηματογραφος επικρατει της ζωης και η δημιουργια της θλιψης.
Όταν τελειωσε η ταινια ο Σταυρος αρρωστησε. Καρκινος. Δεν το’βαλε κατω. Προωθησε την ταινια στο Φεστιβαλ Θεσσαλονικης. Στις προβολες ηταν καθημερινα στους κινηματογραφους, με το Κατερινακι παντα στο πλευρο του, σαν να ηταν ολοι οι θεατες φιλοι του και η αιθουσα το σαλονι του σπιτιου του. Στο τελος μιλουσε στους θεατες και η απολαυση του προφορικου του λογου ηταν μοναδικη. Οσοι το ζησατε καταλαβαινετε.
Αρχες Ιουλη πηγα στο Κεντρο φροντιδας στο Χαλανδρι που περνουσε το τελευταιο διαστημα της ζωης του για να τον δω. Με το Κατερινακι παντα στο πλευρο του. Ειχα μιλησει μαζι της αρκετες φορες και τα μηνυματα ηταν ολο και χειροτερα. Αλλα όταν τον ειδα, ξαπλωμενο στο κρεβατι, κουβαριασμενο σαν μωρο, 43 κιλα με σωμα κατισχνο, επαθα σοκ. Ο σκληρος καριολης, ο καρκινος ειχε ριξει το Σταυρο στο καναβατσο. Ο ανδρας που ειχε νικησει κατά κρατος ολες τις δυσκολιες μιας καθολου ευκολης ζωης ειχε στο τελος παραδοθει. Απεμεινε ένα σπινθηροβολο πνευμα σ’ένα νεκρο σωμα.
Στο δωματιο ηταν ο Μαριος, o Βαρυμπομπιωτης ο μηχανικος ηχου και μιξερ των ταινιων του και 2 υπεροχα κοριτσια από τη Φαληρον productions. Τα κοριτσια λατρευαν το Σταυρο, όπως όλα τα κοριτσια λατρευαν το Σταυρο.
Ο Σταυρος με ψιθυριστη φωνη, που μας υποχρεωνε να τον ακουμε με τεταμενη προσοχη μιλαγε για το θανατο του. Χωρις θλιψη, χωρις φοβο. Εστηνε την κηδεια του σαν σκηνη σεναριου. Και κάθε φορα αλλαζε το σεναριο. Τελικα συνειδητοποιησα ότι σε αυτην τη σκηνη δεν ηθελε σεναριο. Θα τη σκηνοθετουσε όπως την εφερνε η ζωη.
Την επομενη ηθελε η εξοδιος ακολουθια και η ταφη να γινει στην πολη του, το Χαλανδρι.
Τη μερα που πηγα ειχε αλλαξει και παλι τη σκηνη της κηδειας.
«Λεω στο Κατερινακι. Να με παρεις να με πας στο Λεβιδι. Είναι ωραιες οι κηδειες στο Λεβιδι. Από το πρωι χτυπαει πενθιμα η καμπανα. Ολο το χωριο περιμενει το νεκρο να ερθει. Τα κοριτσακια πανε από νωρις στο νεκροταφειο με λουλουδια στα χερακια τους. Θα ερθουν κι ολες οι φιλες μου από την Τριπολη. Εσεις θα βαλετε ένα πουλμαν. 52 ανθρωποι θα ειστε. Θα μου κανετε μια απλη κηδεια. Δε θελω φιλαρμονικη και τετοια πραγματα. Μια φιλαρμονικη εχει 40 μουσικους. Από 100 ευρω ο καθενας είναι 4.000. Θα φτασει η κηδεια στις 10.000. Ποιος θα πληρωσει τοσα λεφτα; Πεταμενα λεφτα. Δε θελω. Στο τελος, μετα το νεκροταφειο θα πατε στον ξαδερφο μου στον Κωστα τον Τσιωλη. Εχει την καλυτερη ταβερνα στην Αρκαδια και φτιαχνει το καλυτερο αρνακι με πατατες στο φουρνο. Και την καλυτερη μελιτζανα που εχετε φαει. Μετα θα μπειτε στο πουλμαν να γυρισετε».
Καταλαβα ξανα ότι ο Σταυρος εκανε την προπαραγωγη της τελευταιας ταινιας- κηδειας του. Δυστυχως δεν ηταν «Το χιονι», το υπεροχο σεναριο του οποιου ειχα διαβασει.
«Κι αυτό το εχω αλλαξει. Είναι πολύ καλυτερο τωρα. Να πεις στο Κατερινακι να στο στειλει».
Εκανε την προετοιμασια και τ’αλλαζε όλα παραμονη του γυρισματος.
Η κουραση και ο πονος τον ειχαν καταβαλει. Δεν ηθελε τα πατς μορφινης γιατι του διελυαν το μυαλο. Κι αυτό δεν το αντεχε. Αυτό ηταν ο πραγματικος θανατος. Ο άλλος θα ερχοταν σαν λυτρωση σ’ένα διαλυμενο σωμα.
«Ο Ιουλιος είναι ωραιος μηνας για να πεθανω. Τον Αυγουστο θα εισαστε ολοι στις διακοπες και που να ερχοσαστε για την κηδεια. Τωρα τον Ιουλιο να γινει να μην ταλαιπωριοσαστε και σεις»
Ιουλιο εγινε. Σημερα τον αποχαιρετησαμε στο Α. Νεκροταφειο. Ο Σταυρος τουτη την ωρα ταξιδευει προς τη Βουλγαρια οδικως με το Κατερινακι παντα στο πλευρο του. Το φθινοπωρο θα σκορπισουμε την τεφρα στο Μαιναλο, στο Λεβιδι. Στην καρδια της λατρεμενης Πελοποννησου. Το βουνο θα φοραει κοκκινα, κιτρινα και καφε ρουχα. Οι φιλες από την Τριπολη θα είναι εκει. Οι φιλοι από την Αθηνα θα παμε με πουλμαν 52 θεσεων. Μετα θα κατσουμε για φαγητο στην ταβερνα του ξαδερφου του Κωστα Τσιωλη. Αρνακι στο φουρνο με πατατες και μελιτζανα. Στο τελος θα περασουμε από το νεκροταφειο στο Κατω Διμινιο, να δουμε το Βασιλακη το Καψουρο μας.
Ο Σταυρος εζησε για το σινεμα. Εζησε μια ζωη σαν ταινια και σαν ταινια την τελειωσε.
Αλλα πρωτη φορα βλεπω ταινια ν’αρχιζει με τους τιτλους τελους.
Καλο ταξιδι μαναρι μου.
Kυριάκος Αγγελάκος (fb)