Η μία διαφορά, έμεινε πάνω κάτω η ίδια. Εννιά μονάδες ήταν η απόσταση της Νέας Δημοκρατίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, άντε πήγε στις οκτώ, δεν είναι ούτε για να κλαις ούτε για να γελάς. Στα όρια του στατιστικού λάθους που λένε και οι δημοσκόποι, οι μόνοι Έλληνες που τρώνε γλυκό ψωμί τους τελευταίους μήνες. Η άλλη διαφορά όμως;..
Στις δεκάξι μονάδες πάνω κάτω τον είχαμε αφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το ΚΙΝΑΛ και τον ξαναβρήκαμε στις εικοσιτέσσερις. Στο οκταράκι η Φώφη, σχεδόν στο τριανταδύο ο Τσίπρας στις Βουλευτικές εκλογές. Συγγνώμη, αλλά και ο πιο φανατικός οπαδός του πάλαι ποτέ ΠΑΣΑΟΚ, δεν θα το έλεγε αυτό νίκη του κινήματος. Ήττα είναι και μάλιστα ήττα πανηγυρική, καλώς τα παιδιά, τρία μηδέν!
Θυμίζω ότι δυο μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες είχε βγει η Φώφη και τα είχε πει ως άλλος Μένιος (αχ, Μένιος…) χύμα και τσουβαλάτα:
Τσίπρας τέλος, πάει τον καθαρίσαμε, δεν θα έχει ρόλο πλέον στα πολιτικά πράγματα!
Και της ήρθε το κατακέφαλο στο σταυρί. Πως είσαι μέσα στην κουζίνα με το ντουλάπι ανοιχτό και γυρνάς απότομα και πας και κουτουλάς και βλέπεις τον ουρανό με όλα τα’ αστέρια; Κάπως έτσι.
Διότι καλό είναι το ευχολόγιο, καλές είναι και οι δηλώσεις, καλή και η μαγκιά εκ του ασφαλούς. Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν το γνωστό «κρατάτε με ρε, να μην τον σκίσω». Παιχνίδια γειτονιάς είναι αυτά, όποιος έχει τσακωθεί έστω και για ένα μπαλάκι του τένις καταλαβαίνει από παραμύθι τσαμπουκάδες. Αλλά είναι παιχνίδια, δεν είναι τίποτε παραπάνω και άμα τα παίρνεις στα σοβαρά δεν φταίει ο απέναντι που θα σε κοπανήσει, φταις εσύ. Γιατί κάποια στιγμή το παρατράβηξες το σκοινί και το σκοινί έσπασε…
Φτάσαμε λοιπόν στη φάση εκείνη όπου μιλάνε μόνο οι αριθμοί. Και τα νούμερα λένε ότι για δεύτερη συνεχόμενη εκλογική μάχη το ΚΙΝΑΛ κατέγραψε μονοψήφιο εκλογικό ποσοστό. Κάτω από δέκα τοις εκατό, όταν ο Κωνσταντινόπουλος έβαζε στοιχήματα ότι θα είναι διψήφιο το μερίδιο, τι διψήφιο δηλαδή, μη σου πω κυβέρνηση σχημάτιζε στο μυαλό του μέσα. Κι αυτό δεν το λες πρόοδο, ιδίως τη στιγμή που οι δύο μεγάλοι σου αντίπαλοι τα κατάφεραν πολύ καλύτερα. Ο ένας πήρε αυτοδυναμία κι ο άλλος πήρε ισχυρή εντολή για αξιωματική αντιπολίτευση. Και από χτες σε πριονίζουν αμφότεροι, ο ένας από δεξιά και ο άλλος από αριστερά!
Βλέπε και τις περιπτώσεις Χρυσοχοϊδη και Μενδώνη που δεν το σκέφτηκαν ούτε στιγμή να πούνε «όχι» στις προτάσεις Μητσοτάκη περί υπουργοποίησης. Και βγήκε το πειθαρχικό του κόμματος και τους διέγραψε, αλλά η Φώφη το κατάπιε το θέμα, σφυρίζοντας αδιάφορα. Ενώ όταν της έκλεβε ο ΣΥΡΙΖΑ στελέχη, έσκαγε μύτη με το RPG και το φλογοβόλο. Γιατί υπολόγιζε ότι θα τον ψαλιδίσει και θα του τσουρνέψει ψηφοφόρους. Και ήρθε τούμπα το μέτρημα…
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα, ο Τσίπρας έχει χρόνο μπροστά του να το ανασυγκροτήσει το κόμμα του, να δουλέψει την αντιπολιτευτική τακτική του και να αντεπιτεθεί με στόχο να ξαναπάρει την κυβέρνηση. Για τη Φώφη από την άλλη, ποιος μπορεί να είναι ο στόχος της τετραετίας; Να κρατήσει την προεδρία της; Να διατηρήσει ακέραιη την κοινοβουλευτική της ομάδα; Να μείνουν κάποια στελέχη της έξω απ’ τη φυλακή; Σιγά τα λάχανα! Δεν συσπειρώνεις έτσι ούτε τον θυρωρό σου, που θα έλεγε κι ο αλησμόνητος Κατσιφάρας. Έτσι αρχίζει η διολίσθηση που εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε χιονοστιβάδα. Πολύ εύκολα!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
