- Το 1987 ήμουν μαθητής της τρίτης λυκείου και κάπνιζα σε ένα κενό στο περίφημο «τζούρα κλαμπ», μια πεζούλα στην μάντρα της Κοψαχείλας, του 2ου Λυκείου Παλαιού Φαλήρου. Ξαφνικά, εμφανίζεται ο Λυκειάρχης Κρεμμυδάς, αδελφός του εξαίρετου ιστορικού (τον έμαθα αργότερα) Β. Κρεμμυδά, – μακαρίτες και οι δύο πια – με ένα τσιγάρο στο χέρι.. επίσης και μου λέει: Καφάτε, δεν ξέρεις ότι απαγορεύεται το κάπνισμα στο σχολείο. Χαριτωμένα έσβησα το τσιγάρο, και είπα μα είμαι στην έξω πλευρά. Τότε ο σκληρός Λυκειάρχης, τράβηξε μια τζούρα από το δικό του τσιγάρο και μου είπε: Αποβάλλεσαι έως το τέλος της ημέρας γιατί κάπνιζες στο σχολείο.
- Αυτή η μαθητική ανάμνηση μου ήρθε όταν διάβασα τη φετφά του Πρωθυπουργού μας προς τους Υπουργούς του περί διορισμών συγγενών κλπ κλπ.
- Βλέπεις στο γραφείο του έχει τον ανιψιό του, όπως η Ντόρα, η αδελφή του, όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών είχε το γιο της, τον ανιψιό του Πρωθυπουργού μας, σύμβουλο.
- Ο γιος του πρώην Πρωθυπουργού έχει κάθε δικαίωμα στο όραμα – και μακάρι για όλους μας να του βγει, αν τελικά αφορά όλους μας ό,τι σκέφτεται να εφαρμόσει και όχι μόνο το δικό του σινάφι – έχει και κάθε δικαίωμα να θέλει να σταματήσει το θλιβερό φαινόμενο του νεποτισμού.
- Έχει όλα τα δικαιώματα του κόσμου αλλά δεν τον βοηθάει το αγέρωχο στιλ του «προσγειώθηκα σήμερα στον πλανήτη σας και ήρθα να σας αναμορφώσω».
- Όπως λένε και για τους γονείς που λένε και λένε και λένε στα παιδιά τους για να τα νουθετήσουν: Αν λες άλλα και το παιδί βλέπει άλλα από αυτά που λες, τα άλλα θα κάνει. Αυτά που βλέπει εγγράφονται πιο έντονα από συμβουλές!
- Όταν δεν υπάρχει συνέπεια λόγων και πράξεων ε… οι πράξεις είναι αυτές που γίνονται ορατό παράδειγμα.
- Πώς δηλαδή προεξοφλεί ότι ο γιος, μπατζανάκης, ανιψιός, κουνιάδα, συνυφάδα του «χ» δεν θα είναι τόσο άξιου βιογραφικού όπως ο ανιψιός του για τις ανάγκες του γραφείου της αδελφής του – και μητέρας του …ανιψιού. Ο Μπακογιάννης και η Ντόρα, γιος και μάνα για να το κάνω πιο λιανά!
- Θέλω να πω ότι καλά είναι τα λόγια αλλά όλοι κουβαλάμε το όνομά μας, την ιστορία μας, και το παράδειγμα από τις πράξεις μας!
- Θα μου πεις: Καλά δεν έχει δικαίωμα
να βάλει όρους στους υπουργούς του ο Πρωθυπουργός;
Φυσικά και έχει! Αλλά… Όλοι κρινόμαστε. - Επίσης να πω κι ένα άλλο που μου έκανε εντύπωση από την πρώτη του ομιλία στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο: Μίλησε σαν μάνατζερ σε υπαλλήλους – έστω μεγαλοστελέχη – και όχι ως πολιτικός σε πολιτικούς που επέλεξε για τις ικανότητες και το χαρακτήρα τους να κάνουν πολιτική.
- Θα μου πεις πάλι: Δεν πρέπει να λειτουργεί με τέτοιους όρους το κράτος ώστε να είναι πιο χρήσιμο στον πολίτη;
- Πολλά «αλλά» συνοδεύουν το «ναι» μου. Βασικότερο είναι ότι τα στελέχη των εταιρειών κοιτάζουν μόνο νούμερα, ενώ ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί είναι υπεύθυνοι με τις πράξεις και τις παραλήψεις τους για ζωές ανθρώπων. Τις δικές μας, των παιδιών μας, των γονιών μας.
- Και τέλος δε μ’ αρέσουν οι φετφάδες και οι θρησκευτικής ευλάβειας εντολές! Πάντα κρύβουν κάτι από πίσω που δε μου γεμίζει το μάτι.
- Μακάρι να διαψευστώ και να φανώ ασεβής, όπως τότε που κάπνιζα έξω από το σχολείο και ο φουμαδόρος Λυκειάρχης μου έδωσε την πρώτη μου (και τελευταία) αποβολή!
