«Για όσους βιαστούν να σκεφτούν πως είναι φυσικό να τα γράφω όλα αυτά για να στηρίξω το μαγαζί που μου δίνει δουλίτσα, θέλω να πω πως δεν ανήκω πιά στο δυναμικό της Athens Voice και του ραδιοφώνου. Θεωρώ πως ο κύκλος μου ολοκληρώθηκε και έχω ήδη παραιτηθεί κι αυτό δεν έχει να κάνει -προφανώς- με τα τελευταία γεγονότα. Απλώς κάποια στιγμή οι κύκλοι κλείνουν.
Όπως όμως εξέφρασα την άποψη μου δημοσίως για το πως θα έπρεπε να έχει ζητηθεί η συγνώμη από την πλευρά της εφημερίδας (και κατηγορήθηκα γι’ αυτό), έτσι και τώρα λέω αυτό που πιστεύω μπας και κάνω κι εγώ κάτι ώστε να επανέλθει σε χρήση η κοινή λογική».
Αναλυτικά η ανάρτηση του Μάκη Μηλάτου στο fb για τηνAthens Voice:
Έζησα από μέσα την Athens Voice από την πρώτη της μέρα. Ήμουν κι εγώ εκεί… Κι επειδή δεν επιλέγω να έχω μνήμη αμοιβάδας, θυμάμαι τι έκανε, τι έγραψε, τι εξέδωσε, τι εξέπεμψε, τι εκπροσώπησε, τι οργάνωσε, τι ρόλο έπαιξε. Σε πολλά από αυτά συμμετείχα και τα υπόλοιπα τα είδα να συμβαίνουν, να οργανώνονται, να προετοιμάζονται, τα διάβασα, τα είδα εν τη γενέσει τους. Ξέρω από την καλή και από την ανάποδη τα περισσότερα άτομα που είναι εκεί αυτά τα 15 χρόνια. Τι πιστεύουν, τι θέλουν, τι γουστάρουν, πως σκέφτονται, πως γράφουν, πως στοχάζονται, ποιο είναι το ειδικό τους βάρος. Κανείς από τους ενθουσιώδεις επικριτές της δεν μπορεί να διαγράψει αυτά τα 15 χρόνια και να υποτιμήσει αυτά τα άτομα με μία μονοκοντυλιά.
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για την ιστορία της Athens Voice αλλά μάλλον είναι άσκοπο αφού όσοι θέλουν θυμούνται κι όσοι επέλεξαν το delete από τον σκληρό δίσκο του μυαλού τους, είναι γιατί χρειάζονταν τον χώρο που καταλάμβαναν αυτές οι αναμνήσεις για να φυτέψουν το μίσος.
Πολλοί από όσους αντέδρασαν πριν από λίγες μέρες, για την γνωστή ανάρτηση με το σάλτο μορτάλε της μετανάστριας, δεν βλέπω να αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο μετά την -2η, να θυμίσω- επίθεση στην Athens Voice. Ουπς! Τι έγινε παιδιά; Επιλεκτική Δημοκρατία; Ναι μεν αλλά;
Από το: «Διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να τα λες», φτάσαμε στην παράλογη παραλλαγή: «Διαφωνώ με ότι λες και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να μην το λες». Ακόμη κι όσοι έχουν ρηχή μνήμη μπορούν εύκολα να θυμηθούν πως φυτέφθηκε, ποτίστηκε, ρίζωσε, άνθισε και καρποφόρησε ο «νέος εμφύλιος» που τώρα πιά έχει πάρει διαστάσεις φυσικής καταστροφής.
Όμως το μίσος είναι απλώς, μίσος. Τοξικό, δηλητηριώδες, παραλυτικό, αδιέξοδο. Τυφλώνει τους ανθρώπους, παραλύει τη σκέψη, σκοτώνει τον στοχασμό.
Όσο κι αν πολλοί προσπαθούν να το στολίσουν με καλολογικά στοιχεία όπως: ταξικό ή ιδεολογικό, είναι απλώς μίσος. Και το μόνο που κάνει είναι να φέρνει καταστροφή.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο… Απ’ όλα τα “βδελυρά Μέσα” αυτό που έχει στοχοποιηθεί με την μεγαλύτερη ένταση και το πιο σφοδρό μίσος είναι η Athens Voice. Είναι όντως το μεγαλύτερο κακό απ’ όλα; Προφανώς και όχι αλλά έχοντας πίσω της αυτή την ιστορία και το ειδικό βάρος που έχει αποκτήσει, έγινε ο βασικός εχθρός. Αν το βουλώσει η Athens Voice δεν θα είναι απλώς μια νίκη σε έναν πόλεμο αλλά μια στρατηγική νίκη σε ένα ολιστικό σχέδιο.
Παλιά ο Τζιμάκος έλεγε με χιούμορ πως «ο μόνος πολιτικός που έχει off είναι ο Αβέρ-ωφ. Όποτε θέλεις τον κλείνεις». Έτσι είναι. Αν δεν σου αρέσουν οι απόψεις της Athens Voice (ή οποιουδήποτε άλλου Μέσου) δεν την ξεφυλλίζεις, δεν μπαίνεις στο σάϊτ, εκφράζεις -όσο πιο έντονα θέλεις- τις διαφωνίες σου και της γυρίζεις την πλάτη. Το μποϊκοτάζ είναι μια από τις πιο δυνατές εκφράσεις της συλλογικής οργής και μπορεί να καταστρέψει οτιδήποτε μέσα σε λίγες ώρες. Η διαρκής στοχοποίηση όμως -αφού το μποϊκοτάζ δεν έδειξε να δουλεύει στην προκειμένη περίπτωση- είναι η πρόθεση για εξόντωση.
Ομολογώ πως χάρηκα ιδιαίτερα όταν είδα πως πολλοί από τους φίλους μου εδώ που επιτέθηκαν στην εφημερίδα όταν δημοσίευσε το γνωστό σχόλιο, επανήλθαν μετά την επίθεση με κείμενα υποστήριξης και κοινής λογικής.
Και για όσους βιαστούν να σκεφτούν πως είναι φυσικό να τα γράφω όλα αυτά για να στηρίξω το μαγαζί που μου δίνει δουλίτσα, θέλω να πω πως δεν ανήκω πιά στο δυναμικό της Athens Voice και του ραδιοφώνου. Θεωρώ πως ο κύκλος μου ολοκληρώθηκε και έχω ήδη παραιτηθεί κι αυτό δεν έχει να κάνει -προφανώς- με τα τελευταία γεγονότα. Απλώς κάποια στιγμή οι κύκλοι κλίνουν.
Όπως όμως εξέφρασα την άποψη μου δημοσίως για το πως θα έπρεπε να έχει ζητηθεί η συγνώμη από την πλευρά της εφημερίδας (και κατηγορήθηκα γι’ αυτό), έτσι και τώρα λέω αυτό που πιστεύω μπας και κάνω κι εγώ κάτι ώστε να επανέλθει σε χρήση η κοινή λογική."