Το protagon στη στήλη «Βαβέλ / Ιστορίες πολιτικής ελαφρότητας» και υπό τον τίτλο "Ο Γιώργος Αυτιάς καταρράκωσε τη δημοσιογραφική δεοντολογία..
- όποια είχε απομείνει τέλος πάντων" αναφέρει:
" Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Ακόμα και αν δεχτείς ότι ο πρόεδρος της ΝΔ δέχεται ανοίκειο πόλεμο με γελοίες κατασκευές fake news από φιλοσυριζαϊκά ΜΜΕ, όπως αυτό με τη χελώνα στο Καστελόριζο (εδώ), δεν χρειαζόταν ένα τόσο εύκολο πρωινό στον ΣΚΑΪ, έχοντας απέναντί του έναν μειλίχιο —για να το θέσουμε διακριτικά— Γιώργο Αυτιά. Η νίκη του ίδιου και της ΝΔ στις 7 Ιουλίου είναι βέβαιη, ας μη δουλευόμαστε και μεταξύ μας —τι θα προσφέρει μία ακόμη συνέντευξη;
Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι το επικοινωνιακό επιτελείο της ΝΔ έκρινε ότι θα κάνει καλό στον κ. Μητσοτάκη μια συνέντευξη όπου δεν θα υπήρχαν δύσκολες ερωτήσεις και όπου ο πρόεδρος θα μπορούσε με άνεση να παρουσιάσει το πρώτα βήματα της διακυβέρνησής του —σωστό, καθώς πρέπει να ξέρουμε τι θα κάνουμε το καλοκαίρι και όντως μάθαμε ότι δεν θα κλείσει η Βουλή (εδώ)— σε καμία περίπτωση δεν χρειαζόταν μια συνέντευξη με έναν δημοσιογράφο στον οποίο είχε προταθεί να βάλει για βουλευτής του κόμματος όπου γουστάρει και που σχεδόν εξέθεσε τον φιλοξενούμενό του με τα όσα είπε στον αέρα στο τέλος του σόου —διότι περί σόου επρόκειτο τελικά…
Οκ, στην πιάτσα το ξέραμε ότι ο κ. Αυτιάς είναι της παράταξης και πως ήθελε να βάλει για ευρωβουλευτής και έπειτα για βουλευτής με τη ΝΔ και ότι είχε σχετικές επαφές με την ηγεσία του κόμματος, όμως αυτές δεν τελεσφόρησαν για διαφόρους λόγους.
Αλλά αυτό δεν το ξέρουν απαραίτητα οι τηλεθεατές. Και η δημοσιογραφική δεοντολογία ορίζει ότι μια τέτοια σχέση την αποκαλύπτεις στην αρχή της συνέντευξης —αν δεχτούμε ότι πρέπει να γίνει συνέντευξη σε τόσο φιλικό περιβάλλον— και όχι στο τέλος της.
Οφείλεις στην αρχή ένα disclaimer ότι «φίλοι και φίλες, συνταξιούχοι και συνταξιούχες, ξέρετε εγώ έχω συζητήσει με τον πρόεδρο να είμαι υποψήφιος στο κόμμα του, αλλά αυτό για κάποιους λόγους δεν έγινε και τώρα σας δεσμεύομαι ότι θα γίνουν δημοσιογραφικές ερωτήσεις καθώς ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας, ακόμα και αυτή που βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής». Αλλά στην Ελλάδα στη δημοσιογραφική δεοντολογία δεν είμαστε τόσο καλοί όσο στο λιβανιστήρι.
Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος της συνέντευξης του κ. Μητσοτάκη και τότε ο κ. Αυτιάς το είπε:
«Τώρα που κλείσαμε την κουβέντα, θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, ένα διπλό ευχαριστώ. Σας το οφείλω δημοσίως. Μου κάνατε πρόταση να είμαι υποψήφιος όπου ήθελα και ό,τι άλλο ήθελα. Σας ευχαριστώ πρώτα γι’ αυτό και το δεύτερο, μου δώσατε ένα διαβατήριο ζωής όταν την Μεγάλη Τετάρτη καθίσαμε ο ένας δίπλα στον άλλον και μου είπατε: “Γιώργο δεν μπορούσα να διαχειριστώ τη μεγάλη αγάπη του κόσμου σε σένα” και ότι εν πάση περιπτώσει η ζωή είναι μπροστά».
Η απάντηση του κ. Μητσοτάκη ήταν η εξής:
«Πιστεύω θα ήσασταν πολύ χρήσιμος στο ελληνικό κοινοβούλιο αλλά πιστεύω θα είστε ακόμη πιο χρήσιμος στο λειτούργημα το οποίο επιτελείτε, της δημοσιογραφίας και το μόνο που μπορώ να σας ζητήσω είναι να είστε την επόμενη μέρα αυστηρός αλλά δίκαιος με την επόμενη κυβέρνηση και να συνεχίσετε να κάνετε την δουλειά και να απολαμβάνετε τις αγάπες του κόσμου. Νομίζω πως είναι για εσάς η καλύτερη αναγνώριση».
Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι μετά από όλα αυτά, ο κ. Μητσοτάκης ακόμα θεωρεί «λειτούργημα» τέτοιου είδους δημοσιογραφία.
Και ας πάμε στην αντιφώνηση από τον κ. Αυτιά. Ο οποίος έφτασε στο σημείο να πει στον εν αναμονή Πρωθυπουργό ότι το τηλέφωνό του θα είναι πάντα ανοιχτό, σε περίπτωση που από τη ΝΔ θεωρήσουν ότι τους ασκεί άδικη κριτική. «Εάν σας αδικήσω ποτέ ή υπουργό, το τηλέφωνο είναι εδώ», του είπε.
Ο δημοσιογράφος δηλαδή ζήτησε από τον πολιτικό που είχε απέναντί του να παρέμβει όποτε κρίνει αυτός στο έργο του. Να τον πάρει στο τηλέφωνο για να τον επιπλήξει, αν θεωρεί άδικη την κριτική που του ασκείται.
Ηταν εν ολίγοις μια συνέντευξη-μνημείο που θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές δημοσιογραφίας. "
