
πολλούς δημοσιογράφους - ραγιάδες, έτοιμους να πουλήσουν το λειτούργημα της αδέσμευτης ενημέρωσης που ετάχθησαν να υπηρετούν, αντί πινακίου φακής. Για μια θεσούλα, έναν μισθό, ένα απατηλό αξίωμα, μια πολιτική καρέκλα. Για ένα παμφάγο αντιδεοντολογικό ''Εγώ'', αδιάφορο μπροστά στον πολιτικό και κοινωνικό πόνο που προκαλεί, στον ευτελισμό που προσθέτει στη δημοσιογραφία. Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά (μαζί με τ’ άλλα, τα δικά σας τους προβληματισμούς και τα προβλήματα του καθενός) καθώς αύριο και μεθαύριο θα επιλέγουμε τους εκπροσώπους μας…
N.T., ένας δημοσιογράφος