Τώρα εγώ που είμαι κάτοικος Παγκρατίου, κολλητά στο Άλσος το εύοσμο, άμα ακούω ότι «γυρίζει» σκέφτομαι τους χασικλήδες που διασκεδάζουν κάτω απ’ το παράθυρό μου. Κάτι πλάσματα παρφέ, που το γυρνάνε το μπαφίδι από χείλη σε χείλη και κοπανιούνται σαν να τους βάρεσε ρεύμα. Μια..
χαρά περνάνε δεν λέω, η πάρτη μου δεν περνάει καλά στις τρεις το πρωί να ξυπνάω από χάχανα και βρισίδια. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας…
Το θέμα μας είναι αυτό που είπε χτες το βράδυ ο πρωθυπουργός στον Κοτρώτσο. Ότι δηλαδή την Κυριακή στις 7 Ιουλίου οι κάλπες θα είναι άδειες, δεν θα είναι γεμάτες όταν ανοίξουν. Και ότι ο κόσμος, ο οποίος θα έχει εν τω μεταξύ καταλάβει τις διαφορές των δύο μεγάλων κομμάτων, υπάρχει περίπτωση να τις γεμίσει με ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Σοβαρή περίπτωση κιόλας, όχι ντεμέκ από αυτές που αναλύουν οι δημοσκόποι για να φάνε το ψωμάκι τους το πρόστυχο!
Κάτι σαν άσσο ημίχρονο διπλό τελικό, που λένε και στο ποδόσφαιρο και οι κάτοικοι Λεβαδέας γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους και όλες μας. Το αφήνεις το ματσάκι σαν να λέμε να κατρακυλήσει στο πρώτο ημίχρονο, παίρνει θάρρος ο αντίπαλος, σου κολλάει κάνα γκολ, χαίρεται, χαμόγελο πλατύ που να στα λέω, και ύστερα αντεπιτίθεσαι εσύ στο δεύτερο ημίχρονο και τον πατάς στον καρίτζαφλο φωνή να μην μπορεί να βγάλει. Και κλαίει ο κοσμάκης στη Μαλαισία, για μια ακόμη φορά γιατί ο κουβάς δεν έχει πάτο…
Ξεφεύγω όμως και πάλι και πρέπει να επιστρέψουμε από τα ποδοσφαιρικά στα πολιτικά. Με δυο λόγια, πρόκοψε ο Τσίπρας αν περιμένει να το γυρίσει το στόρι τσουρνεύοντας ψήφους από τα πολύ μικρά κόμματα. Τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του ρε φίλε με τους ΑΝΕΛ, την Ένωση Κεντρώων, την Πλεύση Ελευθερίας και όλα αυτά τα ρετάλια που γυροφέρνανε το ένα τοις εκατό; Δέκα χιλιάδες ψήφοι από ‘δω κι άλλες δέκα από εκεί και πέντε χιλιάδες παραπέρα, με πορδές αυγά δεν βάφονται κι άμα βαφτούν ξεβάφουν εν ριπή οφθαλμού. Δεν πας έτσι να τσαμπουκαλευτείς με τον άλλο που την εκλογική του βάση την έχει μπετονάρει –όπως θα έλεγε κι εκείνο το παλιό κνιταριό η Τρέμη!
Άρα ελπίζεις σε αυτούς που δεν μπήκανε καν στον κόπο να πλησιάσουν την κάλπη. Κι εκεί υπάρχει ολίγο ψητό, οφείλω να το παραδεχτώ. Στο δικό μου το στενό περιβάλλον, μπορώ να καταγράψω τουλάχιστον τρία άτομα που δεν πήγανε να ψηφίσουν για λόγους από γελοίους ως σοβαρούς:
Ως εκ τούτου, μια ελπίδα υπάρχει. Όμως δεν είναι και καμιά φωτιά μεγάλη, σαν αυτές που βλέπεις από μακριά όταν καίγεται το δάσος. Πιο πολύ με τη φλογίτσα του διυλιστηρίου μοιάζει, ίσα ίσα αχνοφαίνεται στην άκρη της καμινάδας. Αλλά όπως στο ποδόσφαιρο έχουμε δει πολλά απίθανα αποτελέσματα, έτσι και την πολιτική τίποτε δεν αποκλείεται. Αρκεί ο Αλέξης να πάρει ένα τηλέφωνο τον Θωμά Μητρόπουλο. Ή έστω τον Κομπότη!
- Ο ένας βαρέθηκε να πάει ως την Καρδίτσα, γιατί δεν τα έχει μεταφέρει ακόμη τα δικαιώματα και «δε γαμιέται ρε αδερφέ, σιγά τις κωλοεκλογές».
- Η άλλη βάφτιζε πρωινιάτικα και ύστερα έκατσε στο τραπέζι το γιορτινό και την πιάσανε οι ρακές και «δε γαμιέται ρε αδερφέ, σιγά τις κωλοεκλογές».
- Και η τρίτη είχε τον πατέρα της φρεσκοεγχειρισμένο, στην κλινική την έβγαζε και «δε γαμιέσαι κι εσύ και οι ευρωεκλογές, θα πάω στις κανονικές».
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
