Υπάρχει αυτό το ποιηματάκι του Ντίνου Χριστιανόπουλου που πάει κάπως έτσι:
«Πόρνοι και καταδόται, βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι.
(Θεέ μου, είναι τρομερό να με βάζεις μαζί με τους χαφιέδες)»
Κάπως έτσι και με τους δημοσιογράφους. Μόλις χθες..
έφτασε στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ επιστολή από τον Λαϊκό Σύνδεσμο Ελληνικής Αλητείας όπου κατηγορούσε ανοιχτά την Ένωσή μας για συγχρωτισμό χειρίστης υποστάθμης. Βλέπε απόσπασμα που με κόπο κατάφερε να εξασφαλίσει ο ρεπόρτερ Ξανθάκης:
«Κυρίες και κύριοι, λειτουργοί του Τύπου», έγραφε, «μπορούμε να δεχθούμε την ιδιότητά μας στην ίδια παράγραφο, στην ίδια φράση με τους ρουφιάνους. Αλλά με τους δημοσιογράφους πάει πολύ! Παρακαλούμε όπως μεριμνήσετε τάχιστα, για να διορθωθεί αυτή η αδικία εις βάρος της απανταχού αλητείας…»
Δίνουμε βέβαια κι εμείς αφορμές ουκ ολίγες. Με πλέον πρόσφατη αυτών την κάθοδο στις εκλογές όχι ενός, όχι δύο αλλά δεκάδων δημοσιογράφων. Με τη Νέα Δημοκρατία να τα σπάει τα κοντέρ (εικοσιοκτώ συνάδελφοι και συναδέλφισσες, ζωή να ‘χουν), αλλά και τα λοιπά κόμματα να μην απέχουν πάρα πολύ. Παντού τρύπωσε ο κλάδος και τρύπωσε με τρόπο όχι και τόσο τιμητικό οφείλουμε όλοι και όλες να παραδεχτούμε.
Διότι και τώρα όπως και στις ευρωεκλογές, η πλειοψηφία όσων δημοσιογράφων κατεβαίνουν να μετρηθούν στις κάλπες πούλαγε αλήθειες και μυαλό ως την τελευταία στιγμή. Ως τις τελευταίες μέρες πριν ανακοινωθούν τα ψηφοδέλτια ήταν μπροστά στις κάμερες, πίσω από τα μικρόφωνα και πάνω από τα πληκτρολόγια και υπηρετούσαν υποτίθεται την δεοντολογία. Ενώ στην πραγματικότητα, την ξεφτιλίζανε…
Ε ναι την ξεφτιλίζανε, όσο βαριά κι αν ακούγεται η συγκεκριμένη έκφραση. Διότι δεν γίνεται τη μία μέρα να σχολιάζεις και να κάνεις ρεπορτάζ με τρόπο απολύτως αντικειμενικό και την επομένη να ορκίζεσαι ότι θα υπηρετήσεις ένα συγκεκριμένο κόμμα και την πολιτική του. Είτε τους θεατές σου, τους ακροατές σου, τους αναγνώστες σου κορόιδευες είτε τους υποψήφιους ψηφοφόρους σου. Γιατί το φως το αληθινό μέσα σε λίγες ωρίτσες μέσα μόνο ο Μωυσής το είδε και μη σου πω τι τράβηξε κι αυτός να κουβαλάει τις πλάκες απ’ το βουνό ως το ίσιωμα! Όλοι οι υπόλοιποι και όλες οι υπόλοιπες κάνουνε χαβαλέ στην πλάτη του καμπούρη.
Πώς γίνεται όμως να αντιμετωπισθεί αυτή η τρομερή απατεωνιά; Ο τρόπος είναι απλός, πολύ απλός:
Να βγάλει φιρμάνι η ΕΣΗΕΑ, που θα λέει ότι όποιος θέλει να κατέβει για βουλευτής θα αποχωρεί εκ του δημοσιογραφικού επαγγέλματος (συγγνώμη του δημοσιογραφικού λειτουργήματος), τουλάχιστον δώδεκα μήνες πριν ανοίξουν οι κάλπες. Με ειδική πρόβλεψη, φυσικά, για τις πρόωρες εκλογές, μην στάξει και άδικα το αίμα. Κι όποιος κάνει του κεφαλιού του, να του αφαιρείται η δημοσιογραφική ιδιότητα και να αποβάλλεται από την Ένωση. Πράγμα που σε επίπεδο πρακτικό θα του στερήσει απλώς την είσοδο στα γήπεδα, αλλά η ρετσινιά θα μείνει ανεξίτηλη πλάι στο όνομά του. Και στην εποχή του ίντερνετ, θα αναδεικνύεται σε κάθε ψάξιμο, που θα αφορά στην πάρτη του!
Υ.Γ.: Μη λησμονούμε ότι είναι και αθέμιτος ανταγωνισμός αυτή η ιστορία με τις δημοσιογραφικές παρουσίες στα ψηφοδέλτια. Λίγο είναι έως ένα μήνα πριν απ’ τις εκλογές να έχεις καθημερινή παρουσία σε τηλεόραση, ραδιόφωνο ή εφημερίδα; Διαφημισάρα το λέω εγώ και δεν πληρώνεται όσα λεφτά και να ρίξουν οι συνυποψήφιοί σου.
- το κείμενο του Χρήστου Ξανθάκη είναι από το newpost