Ξανά μετά από χρόνια νιώθω ΦΟΒΟ, φόβο για το ποιόν, την ικανότητα κρίσης και αντίληψης των συμπολιτών μου. Φόβο για τον ακραίο τρόπο που τάσσονται υπέρ αυτών που μας κατέστρεψαν σαν κοινωνία, πρώτα ηθικά και μετά..
οικονομικά. Αυτών που θεωρούν ότι δικαιωματικά τους ανήκουν, η αυθεντία, ο πατριωτισμός, η εξουσία, η ζωή, η αξιοπρέπεια και η περιουσία μας. Αυτών που με περισσή αλαζονεία μάς ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ χωρίς ντροπή, χωρίς ίχνος συνείδησης του παρελθόντος τους, με το χαμόγελο του νικητή και την αυταρέσκεια του κατακτητή.
ΦΟΒΑΜΑΙ για όλους εμάς που δεν μας άγγιξε ο παλμός της ΠΑΣΟΚΟΛΑΓΝΕΙΑΣ ,το θάμβος της ολοκληρωτικού καθεστώτος εξουσιαστικής πολιτικής της ΝΔ, το ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα από όπου περιμέναμε μια επόμενη μέρα πολιτικής ενηλικίωσης. Μιας πολιτικής που με ευθύνη θα μας καθιστούσε έτοιμους να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις ανατροπές που ο ακραίος Φιλελευθερισμός έφερε. Τα αποτελέσματά του τα ζούμε άμεσα, από την κλιματική αλλαγή, στα κύματα των μεταναστών -λόγω πολέμων, διωγμών, λιμών- την ανεργία ή την απασχόληση όπως με θράσος αποκαλούν εσχάτως την εργασία, την αδυναμία μας να συντηρηθούμε από τις απολαβές μας και να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας. Ζούμε σε μια όμορφη γωνιά του κόσμου αλλά οι συνθήκες που διαμορφώνουν την καθημερινότητά μας είναι παγκόσμιες. Ο διχασμός δεν είναι λύση. Η συναίνεση είναι. Ο φόβος δεν πρέπει να είναι οδηγός στις επιλογές που κάνουμε για το παρόν και το μέλλον μας. ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ. Αυτά που βλέπουν όλο το φάσμα της κοινωνίας και όχι μέχρι το κατώφλι του σπιτιού μας. ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥ «ΑΛΛΟΥ».
Β.Κ. (Μια αντίπαλος της βαρβαρότητας)
