(...) Οταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και δρομολόγησε την ανατροπή της ομάδας Τσίπρα, κατανόησα ότι θα είχα την ευκαιρία να συνεχίσω τη δουλειά του ειλικρινούς και ρεαλιστή παρατηρητή αναλαμβάνοντας ευθύνες που μέχρι σήμερα μπορούσα να προσπερνώ. Αν όλα πάνε κατ’ ευχήν, θα μπορέσω να χρησιμοποιήσω την εντολή των εκλογέων για να καλλιεργήσω ιδέες για μια νέα οικονομική πολιτική(...).
Διαβάστε αναλυτικά πως ξεδιπλώνει τις σκέψεις του ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
"Στη ζωή, ορισμένες αποφάσεις είναι δυσκολότερες από άλλες. Εργάστηκα στην «Καθημερινή» από το 1989, όταν με την παρότρυνση του αείμνηστου Αριστείδη Αλαφούζου μια μικρή ομάδα συντακτών, υπό τη διεύθυνση του Νίκου Νικολάου, πραγματοποιήσαμε την ιδέα ενός ενθέτου, ειδικευμένου στην οικονομική ζωή. Το χρώμα των σελίδων ήταν όμοιο με αυτό των Financial Times. Είχα «ξεσηκώσει» την ιδέα από τη γαλλική Le Figaro. Η ιδέα ταξίδεψε καλά. Εδωσε έναυσμα στην άνθηση του οικονομικού Τύπου. Πολλοί περισσότεροι μεταξύ μας απέκτησαν μια καλύτερη κατανόηση των οικονομικών μηχανισμών.
Πάντως όχι αρκετοί ώστε να χτιστεί επαρκής άμυνα μέχρι την ώρα της μεγάλης κρίσης.
Οταν αυτή έφτασε στη χώρα βρεθήκαμε απροετοίμαστοι. Είχα, μέχρι το 2009, γράψει και υπογραμμίσει εκατοντάδες φορές τα δημοσιονομικά προβλήματα, τις εκπτώσεις στην παραγωγικότητα, τις ελλείψεις στις δομές διοίκησης των επιχειρήσεων, την ανεπάρκεια της δημόσιας διοίκησης και τον κακώς εννοούμενο ρόλο των συνδικάτων. Οταν ήρθε η μεγάλη κρίση, χρειάστηκε να τα πούμε όλα εξαρχής.
Αυτό που έλειψε κατά την αντιμετώπιση της κρίσης ήταν η Πολιτική. Τα μνημόνια δεν μπορούσαν βεβαίως να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα. Δεν ήταν παρά μόνον μια συρραφή υποχρεώσεων μιας χώρας που δανείστηκε δεκάδες δισεκατομμύρια από τους άλλους Ευρωπαίους, ώστε να διασωθεί από την πτώχευση.
Κατάλαβα τότε πόσο μεγάλη σημασία είχε η ικανότητα της πολιτικής στην κατανόηση της κοινής γνώμης, στην καθοδήγηση των πολιτικών ώστε να λάβουν αποφάσεις τολμηρές. Τα παραδοσιακά κόμματα μάτωσαν αλλά έκαναν το καθήκον τους. Μέχρις ότου ο λαός αποφάσισε να δοκιμάσει μια μικρή ομάδα πολιτικών μιας δήθεν αριστεράς, που εμφανίστηκαν κάτοχοι μαγικών λύσεων. Οι ψηφοφόροι του κ. Τσίπρα απογοητεύτηκαν και πόνεσαν όλους εμάς. Η χώρα πλήρωσε χωρίς λόγο, νέο και βαρύ τίμημα αυτής της οικονομικής αμάθειας, του ψέματος στην πολιτική και της κάλπικης αντίληψης ότι το κράτος μπορεί να βρει λύσεις για τα πάντα, χωρίς να βλάψει τα συμφέροντα των πολιτών.
Στα τριάντα χρόνια που υπηρετώ τη λογική των πραγμάτων, που διαβάζω προσεκτικά την επικαιρότητα και συζητώ τα επιχειρήματα κάθε πλευράς, κατανόησα χωρίς καμία πλέον αμφισβήτηση ότι οι σχολιαστές-δημοσιογράφοι πρέπει να λένε μόνον όσα οι ίδιοι κατανοούν. Τα υπόλοιπα τα κάνουν οι ρεπόρτερ. Η διάκριση αυτή ικανοποιούσε με πληρότητα την ανάγκη για πολιτική, που είχα από τότε που αντιλήφθηκα τα κοινωνικά πράγματα.
Μέχρις ότου ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και δρομολόγησε την ανατροπή της ομάδας Τσίπρα. Κατανόησα τότε ότι θα είχα την ευκαιρία να συνεχίσω τη δουλειά του ειλικρινούς και ρεαλιστή παρατηρητή αναλαμβάνοντας ευθύνες που μέχρι σήμερα μπορούσα να προσπερνώ. Αν όλα πάνε κατ’ ευχήν, θα μπορέσω να χρησιμοποιήσω την εντολή των εκλογέων για να καλλιεργήσω ιδέες για μια νέα οικονομική πολιτική. Χρειαζόμαστε μικρότερο κράτος με λιγότερους φόρους, αλλά με αυστηρά κατανεμημένες δαπάνες ώστε να είναι αποτελεσματικό για τον πολίτη και τις επιχειρήσεις. Χρειαζόμαστε επιχειρήσεις που δίνουν καλύτερες από τις σημερινές αμοιβές στους συνεργάτες τους, τηρούν αυστηρά τους ευρωπαϊκούς κανόνες οργάνωσης και υγιεινής της εργασίας. Χρειαζόμαστε τράπεζες και ασφάλειες που διαχειρίζονται σοφά την αποταμίευση και τις επενδύσεις. Χρειαζόμαστε παιδεία που ετοιμάζει το επόμενο άλμα παραγωγικότητας και πολιτισμού. Χρειαζόμαστε ασφάλεια στην καθημερινότητα και στα σύνορα. Χρειαζόμαστε ισχυρά κίνητρα για να προσελκύσουμε τεχνολογικές ικανότητες και διεθνείς επενδύσεις. Χρειαζόμαστε καλά οργανωμένα σχέδια για την επόμενη μέρα.
Ολα αυτά και πολλά ακόμη μόνον η πολιτική και οι πολιτικοί μπορούν να τα διασφαλίσουν. Στη Βουλή, με δημοκρατική υπευθυνότητα. Αποφάσισα να μην αφήσω την ευκαιρία να περάσει. Ευχαριστώ τους αναγνώστες της «Κ» για την προσοχή τους, τις παρατηρήσεις τους και, συχνά, τη φιλία τους. Θα χρειαστώ και τα τρία."
