Έγραφα μια ανάρτηση για διάφορες κατηγορίες δημοσιογράφων που μου προκαλούν το σπάνιο συναίσθημα του γέλιου και του θυμού ταυτόχρονα. Προοριζόταν για βαθιά ανάλυση...
Έγραφα λοιπόν, έγραφα, έγραφα, δεν έκανα save, κάτι κόλλησε στον υπολογιστή, μην τα πολυλογώ, χάθηκε. Βέβαια, χάνοντας το αρχικό κείμενο, αναγκάστηκα να..
αναπροσαρμόσω τη σκέψη μου και να γράψω κάτι πιο χρήσιμο ή λιγότερο άχρηστο (αυτή την ανάρτηση δηλαδή).
Είναι κοινή δημοσιογραφική διαπίστωση ότι η δεύτερη γραφή ενός κειμένου, όταν έχεις χάσει την πρώτη, είναι πάντα καλύτερη. Όπως και η δεύτερη σκέψη, είναι πιο σωστή από την πρώτη, εκτός αν η δεύτερη σκέψη έρθει να επιβεβαιώσει τη σιγουριά για την πρώτη.
Σε κάθε περίπτωση, δράττομαι της ευκαιρίας να υπενθυμίσω στους φίλους δημοσιογράφους που συμπαθώ, να κάνουν τακτικά save όταν γράφουν, γιατί μπορεί να κάνω και λάθος.
- από το fb του δημοσιογράφου Νίκου Λιονάκη
Έγραφα λοιπόν, έγραφα, έγραφα, δεν έκανα save, κάτι κόλλησε στον υπολογιστή, μην τα πολυλογώ, χάθηκε. Βέβαια, χάνοντας το αρχικό κείμενο, αναγκάστηκα να..
αναπροσαρμόσω τη σκέψη μου και να γράψω κάτι πιο χρήσιμο ή λιγότερο άχρηστο (αυτή την ανάρτηση δηλαδή).
Είναι κοινή δημοσιογραφική διαπίστωση ότι η δεύτερη γραφή ενός κειμένου, όταν έχεις χάσει την πρώτη, είναι πάντα καλύτερη. Όπως και η δεύτερη σκέψη, είναι πιο σωστή από την πρώτη, εκτός αν η δεύτερη σκέψη έρθει να επιβεβαιώσει τη σιγουριά για την πρώτη.
Σε κάθε περίπτωση, δράττομαι της ευκαιρίας να υπενθυμίσω στους φίλους δημοσιογράφους που συμπαθώ, να κάνουν τακτικά save όταν γράφουν, γιατί μπορεί να κάνω και λάθος.
- από το fb του δημοσιογράφου Νίκου Λιονάκη