Είναι αυτό το πράγμα που λέω εγώ δόγμα Μαίρης, από το όνομα της κουμπάρας μου, και συνοψίζεται σε τρεις λέξεις:
Όλοι την ακούνε!
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Το δόγμα Μαίρης είναι εύκολο, εντάξει, από το όνομά της βγαίνει. Θα μπορούσα να το πω και αξίωμα, μιας και όπως μας..
μάθανε στη σχολή (Φυσικό Αθηνών, γατάκια), δεν χρήζει αποδείξεως. Στέκει από μόνο του, ατόφιο και αληθινό.
Διότι όλοι την ακούνε! Όλοι όσοι αποκτούν εξουσία, όλοι όσοι αποκτούν περιουσία, όλοι όσοι βρίσκονται κοντά στη δόξα μια στιγμή, που θα έλεγε και ο μουσικοσυνθέτης. Και νομίζουν ότι μεταμορφώθηκαν σε κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι, κάτι πιο σημαντικό, κάτι πιο ζόρικο, κάτι πιο φαντασμαγορικό. Και σκάνε μύτη σαν τα παγώνια εν μέση οδώ, διαφημίζοντας τα κάλλη τους και την πραμάτεια τους. Σαν κι εμένα κανείς, σαν κι εμένα δεν υπάρχει άλλος. Σαν κι εμένα θα βρείτε μόνο στη στρατόσφαιρα, μη σου πω στο Άλφα του Κενταύρου.
Κάπως έτσι κι ο Γιάνης μας. Ψιλοακουσμένη την είχε από τότε που χαλάρωνε σταυροπόδι στη Βουλή και αριβάριζε στο Eurogroup με δανεικό μπουφάν. Τον ήρωα του Ταραντίνο παρίστανε, για να μην πω τον πρωταγωνιστή της Τραβιάτας. Αλλά τον συγχωρούσαμε και τον κατανοούσαμε και τον δεχόμασταν εν τέλει, γιατί ήταν οι συνθήκες εξαιρετικές και η κατάσταση κρίσιμη και σεβόμασταν το μυαλό του, αυτό το τόσο πολύτιμο όργανο που άστραφτε και βρόνταγε κόντρα στους μαλάκες και στους Γερούν. Ο Γιάνης ήτανε σταρ γιατί το άξιζε. Κι ύστερα αποφάσισε να μπλέξει με τις κάλπες και τις ψήφους και το εκλογικό σώμα…
Παραλίγο να βγει, δε λέω. Παραλίγο το ΜεΡΑ25 να εκλέξει ευρωβουλευτή ή μάλλον ευρωβουλευτίνα, τη Σοφία Σακοράφα. Στο τσακ το έχασε το μέτρο του 3 %, όταν κατεστημένα και πολύπειρα κόμματα όπως το Ποτάμι και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ είδαν τα ραδίκια ανάποδα με μοναδική ευκολία. Αλήθειες να λέμε παιδιά, για κόμμα που κατεβαίνει πρώτη φορά στις εκλογές, δίχως τσίτα χρηματοδότηση και δίχως σπρώξιμο από τα παγιωμένα ΜΜΕ μια χαρά τα πήγε. Μια χαρά, τελεία και παύλα.
Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την έκρηξη αλαζονείας του Βαρουφάκη, που ακολούθησε την εκλογική διαδικασία. Όπου, μεταξύ άλλων, βγήκε και δήλωσε:
Αυτό που κατάφερε το ΜεΡΑ25 είναι μια μικρή πολιτική επανάσταση.Έτσι ακριβώς τα είπε, ματημπαναγία. Άμα σκύψει, άμα παρακαλέσει, άμα κλαφτεί το κόμμα του 24 %, τότε το κόμμα του 3 % δεν θα κρατήσει την πόρτα του κλειστή. Άμα μας γλείψετε δηλαδή, για να το πω και λίγο πιο χύμα, ενδέχεται να ενδώσουμε στον πειρασμό και να προσφέρουμε χείρα βοηθείας. Διότι εσείς πνίγεστε, ενώ εμείς αρμενίζουμε. Και δεν έχει κανένα νόημα που η εκλογική σας δύναμη είναι οκταπλάσια από τη δική μας. Εσείς μας έχετε ανάγκη, στο κάτω κάτω της γραφής…
Σε αυτές τις εθνικές εκλογές, η μόνη χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν με ενδιαφέρουν οι συμπράξεις κορυφής και οι συμφωνίες διανομής θέσεων. Η ΛΑΕ έχει μια θέση με την οποία αναφέρεται σε έξοδο από το ευρώ.
Από την Κυριακή το βράδυ περπατάμε στους δρόμους και βλέπουμε για πρώτη φορά από το 2015 το χαμόγελο να έχει επιστρέψει στο πρόσωπο ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων δεν γνώριζαν καν ότι το ΜεΡΑ25 υπάρχει.
Και το ωραιότερο όλων:
Δεν υπάρχει ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάξει βασικές του θέσεις, οι πόρτες του ΜεΡΑ25 είναι ανοιχτές!
Αυτά συμβαίνουν όμως όταν μπλέκεις την πολιτική με τη Γιουροβίζιον. Κι έχεις την εντύπωση ότι μιλάμε για διαγωνισμό τραγουδιού και όχι για μαραθώνιο εντυπώσεων. Ίσως θα ήταν καλύτερο ο Γιάνης μας να πάρει μερικά μαθήματα από τον Λαφαζάνη που τόσο περιφρονεί, αντί να ονειρεύεται εαυτόν ρυθμιστή του πολιτεύματος. Δεν θα γίνει περισσότερο ταπεινός, είναι αδύνατο εκ κατασκευής, αλλά μπορεί να γίνει λιγότερο υπερφίαλος. Κι αυτό θα τον βοηθήσει στα επόμενα βήματά του, σε έναν στίβο που όσο εύκολα σε ανεβάζει τόσο εύκολα σε κατεβάζει!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
