Γράφει ο Τάσος Παππάς
Τόση αγωνία για το μέλλον μιας χώρας που βρίσκεται τόσο μακριά μας; Τόσο πάθος για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες σε μια περιοχή στην άλλη άκρη του πλανήτη; Μα τι έχουν πάθει η Δεξιά, οι φιλελεύθεροι και το εξτρεμιστικό Κέντρο με τη Βενεζουέλα; Γιατί συμπεριφέρονται όπως η Αριστερά..
τις προηγούμενες δεκαετίες, τότε που οργάνωνε διαδηλώσεις και πολιορκούσε πρεσβείες για να καταγγείλει τα πραξικοπήματα και τις ωμές επεμβάσεις του δυτικού ιμπεριαλισμού;
Τα ύστερα του κόσμου. Ας μην είμαστε όμως αυστηροί. Όλοι αυτοί που πολεμούν τον Μαδούρο δεν έχουν δεύτερες σκέψεις. Τι ζητούν δηλαδή; Μα το αυτονόητο: να φύγει ο δικτάτορας και να επιστρέψει η δημοκρατία στον ταλαίπωρο αυτόν τόπο που τα τελευταία χρόνια τον λεηλατούν κάτι λαϊκιστές ...ο Θεός να σε φυλάει. Αυτό θέλει η ευαίσθητη Ευρώπη, αυτό επιδιώκει η μητρόπολη του φιλελευθερισμού, οι ΗΠΑ.
Για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες λοιπόν στήνουν πραξικοπήματα (συγγνώμη, λαϊκές εξεγέρσεις), για να σώσουν από την πείνα και τις στερήσεις τους φτωχούς Βενεζουελάνους επιβάλλουν κυρώσεις και εμπάργκο. Όλα τα υπόλοιπα που διακινούν κάτι κολλημένοι αριστεροί, ότι αυτό που ενδιαφέρει τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς είναι τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου που διαθέτει η Βενεζουέλα, είναι προδήλως συκοφαντικά.
Μάλιστα. Καραδοκεί όμως το ερώτημα: Αν κόπτονται μόνο για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες γιατί αυτό που κάνουν στη Βενεζουέλα δεν το κάνουν και στις χώρες όπου κυβερνούν βάρβαρα καθεστώτα; Γιατί, για παράδειγμα, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε οι ΗΠΑ είπαν κάτι (μια δήλωση καταδίκης βρε αδερφέ) για τους δημόσιους αποκεφαλισμούς αντιφρονούντων και για τη σταύρωση (ναι, σταύρωση) ανθρώπου στη Σαουδική Αραβία;
Μήπως γιατί είναι σύμμαχος της Δύσης; Μήπως γιατί είναι ο βασικός εχθρός του βασικού εχθρού της Δύσης στην περιοχή, δηλαδή του Ιράν; Μήπως γιατί είναι ο καλύτερος πελάτης των βιομηχανιών όπλων πολλών ευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ; Μήπως γιατί οι σεΐχηδες παρκάρουν τα λεφτά τους (μιλάμε για μυθώδη ποσά) στις τράπεζες της Δύσης; Μήπως;
- το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών
Τόση αγωνία για το μέλλον μιας χώρας που βρίσκεται τόσο μακριά μας; Τόσο πάθος για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες σε μια περιοχή στην άλλη άκρη του πλανήτη; Μα τι έχουν πάθει η Δεξιά, οι φιλελεύθεροι και το εξτρεμιστικό Κέντρο με τη Βενεζουέλα; Γιατί συμπεριφέρονται όπως η Αριστερά..
τις προηγούμενες δεκαετίες, τότε που οργάνωνε διαδηλώσεις και πολιορκούσε πρεσβείες για να καταγγείλει τα πραξικοπήματα και τις ωμές επεμβάσεις του δυτικού ιμπεριαλισμού;
Τα ύστερα του κόσμου. Ας μην είμαστε όμως αυστηροί. Όλοι αυτοί που πολεμούν τον Μαδούρο δεν έχουν δεύτερες σκέψεις. Τι ζητούν δηλαδή; Μα το αυτονόητο: να φύγει ο δικτάτορας και να επιστρέψει η δημοκρατία στον ταλαίπωρο αυτόν τόπο που τα τελευταία χρόνια τον λεηλατούν κάτι λαϊκιστές ...ο Θεός να σε φυλάει. Αυτό θέλει η ευαίσθητη Ευρώπη, αυτό επιδιώκει η μητρόπολη του φιλελευθερισμού, οι ΗΠΑ.
Για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες λοιπόν στήνουν πραξικοπήματα (συγγνώμη, λαϊκές εξεγέρσεις), για να σώσουν από την πείνα και τις στερήσεις τους φτωχούς Βενεζουελάνους επιβάλλουν κυρώσεις και εμπάργκο. Όλα τα υπόλοιπα που διακινούν κάτι κολλημένοι αριστεροί, ότι αυτό που ενδιαφέρει τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς είναι τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου που διαθέτει η Βενεζουέλα, είναι προδήλως συκοφαντικά.
Μάλιστα. Καραδοκεί όμως το ερώτημα: Αν κόπτονται μόνο για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες γιατί αυτό που κάνουν στη Βενεζουέλα δεν το κάνουν και στις χώρες όπου κυβερνούν βάρβαρα καθεστώτα; Γιατί, για παράδειγμα, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε οι ΗΠΑ είπαν κάτι (μια δήλωση καταδίκης βρε αδερφέ) για τους δημόσιους αποκεφαλισμούς αντιφρονούντων και για τη σταύρωση (ναι, σταύρωση) ανθρώπου στη Σαουδική Αραβία;
Μήπως γιατί είναι σύμμαχος της Δύσης; Μήπως γιατί είναι ο βασικός εχθρός του βασικού εχθρού της Δύσης στην περιοχή, δηλαδή του Ιράν; Μήπως γιατί είναι ο καλύτερος πελάτης των βιομηχανιών όπλων πολλών ευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ; Μήπως γιατί οι σεΐχηδες παρκάρουν τα λεφτά τους (μιλάμε για μυθώδη ποσά) στις τράπεζες της Δύσης; Μήπως;
- το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών