Κάτσε μισό λεπτό τώρα να το δω μπασκετικά το θέμα των εκλογών και να γίνω Ομπράντοβιτς:
Ας πούμε λοιπόν ότι η Νέα Δημοκρατία ήταν μία ομάδα με μέσο όρο πόντων γύρω στους 80 στα παιχνίδια της.
Έρχεται λοιπόν να το παίξει το ματσάκι με τον ΣΥΡΙΖΑ και μπαίνει στο γήπεδο, πρώτο δεκάλεπτο,..
δεύτερο, τρίτο, τέταρτο, το σφυράει το κοράκι, έχει σκοράρει 83 πόντους η αξιωματική αντιπολίτευση.
Στα κυβικά της σα να λέμε, με ολίγο τσούρνεμα από αριστερά και άλλο τόσο από δεξιά. Τόση είναι παραδοσιακά η δύναμη της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα, τόσο πήρε. Και σε απόλυτους αριθμούς αν το δει κανείς, σε σχέση με το ’15, περίπου το ίδιο βγαίνει. Τους συσπείρωσε αποτελεσματικά τους σκληροπυρηνικούς ψηφοφόρους της, κατέβηκε στο παρκέ, έγραψε ο φωτεινός πίνακας. Και μπράβο της εδώ που τα λέμε, αυτή είναι η δουλειά της. Μια δουλειά είχε να κάνει και την κατάφερε μια χαρά.
Πάμε τώρα και στον έτερο Καππαδόκη, στον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ λοιπόν είχαν να ψαρέψουν ο Τσίπρας και το επιτελείο του αφενός από τη θάλασσα της Κεντροαριστεράς που είναι πάνω κάτω το μισό του εκλογικού σώματος και αφετέρου από τη λίμνη της πούρας και ντούρας αριστεράς που είναι ο ένας στους δέκα Έλληνες και η μία στις δέκα Ελληνίδες. Λίγο δεν το λες.
Το πρόβλημά τους ωστόσο, ήταν ότι τα ψάρια δεν τσίμπαγαν. Κι είχαν δίκιο εδώ οι δημοσκόποι (ας τους δώσουμε και δίκιο μια φορά, πολύ τους γδάραμε τόσα χρόνια!), που υποστήριζαν ότι η συσπείρωση των πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάτι παραπάνω από χαλαρή. Την υπολόγιζαν γύρω στο πενήντα τοις εκατό και όπως αποδείχθηκε δεν ήταν μακριά από την αλήθεια. Είτε δεν προσήλθαν στις κάλπες οι πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, είτε προσήλθαν και περιφρόνησαν τις παλιές επιλογές τους. Και ήρθε το αποτέλεσμα που ήρθε, διόλου τιμητικό για την κυβέρνηση…
Το οποίο, για να ξαναγυρίσω στα μπασκετικά είναι σαν να ρίχνει μέσο όρο η ομάδα σου 90 πόντους κάθε αγωνιστική βραδιά και να κατεβαίνει στο γήπεδο στο μεγάλο ντέρμπι με τον διεκδικητή του τίτλου και να πέφτει ξαφνικά στους εξήντα. Εμ δηλαδή δεν έπαιξες άμυνα να τον περιορίσεις τον άλλο, εμ η επίθεσή σου ήταν κάτι παραπάνω από υποτονική και δεν τράβηξε ούτε στιγμή. Ο Ομπράντοβιτς θα είχε γίνει μελιτζανής από το πρώτο ημίχρονο κιόλας…
Οι λόγοι της ψόφιας συσπείρωσης; Θα τους αναλύσουμε εντός των προσεχών ημερών, χρόνο και φρέντο να έχετε και μαζί θα τα λέμε. Ένα μικρό μεζεδάκι, ως τροφή για σκέψη και σας αφήνω:
Όταν γέρνεις όλο και περισσότερο προς τα δεξιά, λογικό είναι κάποια στιγμή ο κόσμος να προτιμήσει το ορίτζιναλ από το ιμιτασιόν.
Και μια απορία:
Αν έγερνε προς τα αριστερά ο Τσίπρας, θα είχαν όρεξη για προοδευτικές λύσεις ο Έλληνας και η Ελληνίδα ή μήπως θα του γύρναγαν ακόμη περισσότερο την πλάτη; Μήπως αυτή την τετραετία εξατμίστηκε η όποια επαναστατική ορμή τους και θέλουν και λίγο Άδωνι για να στανιάρουν; Για να μην πω Αμβρόσιο δηλαδή και μπούμε σε βαθιά, αμίλητα νερά!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr