Μπορεί να είναι όλα προεκλογικές ιστορίες. Όλα αυτά τα φιλεργατικά τα μέτρα, που ακούμε τον τελευταίο καιρό από αρμόδια κυβερνητικά χείλη. Για μάχη πάμε και στον πόλεμο, ως γνωστόν, όλα επιτρέπονται. Κι αν είναι δημοσκόπηση οι εκλογές της 26ης Μαΐου, οι άλλες οι εκλογές του ..
Οκτώβρη θα είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμες. Όχι τόσο για τα κόμματα, μιας και βρέξει χιονίσει τα κόμματα θα επιζήσουν και θα την κάνουν τη δουλίτσα τους. Κρίσιμες για τους εργαζόμενους που μπορεί να δουν ξαφνικά το Χριστό φαντάρο και να πούνε το δεσπότη Παναγιώτη. Επταήμερο το λένε κι όλα τα παιδάκια κλαίνε, σε περίπτωση που μόλις αφιχθήκατε από τον πλανήτη Άρη και δεν έχετε ενημερωθεί…
Αλλά δεν είναι μόνο το επταήμερο, είναι και οι απολύσεις. Αν πιστέψουμε αυτά που μας λέει ο ΣΕΒ κάθε μήνα απολύονται 100 με 120 χιλιάδες εργαζόμενοι, νούμερο το οποίο δεν είναι και τόσο μικρό ούτε τόσο αθώο. Γιατί πίσω απ’ αυτόν τον ψυχρό και ξερό αριθμό κρύβονται ανθρώπινες ζωές, κρύβονται ανάγκες, κρύβονται υποχρεώσεις. Κρύβονται πόνος και μόχθος, κρύβεται αγωνία για ένα πιάτο φαί και ένα ζευγάρι παπούτσια. Κρύβονται μικρές και μεγάλες τραγωδίες, που μπορεί να μοιάζουν πολύ μακρινές από τα γραφεία των βιομηχάνων αλλά είναι πολύ κοντινές και πολύ ζόρικες για ουκ ολίγους συμπατριώτες μας. Αν σας έτυχε έστω και μια φορά στη ζωή σας η απόλυση, ξέρετε πολύ καλά τι σόι κεραυνός είναι.
Βγάνει λοιπόν νομοσχέδιο το Υπουργείο Εργασίας το οποίο, ανάμεσα στα άλλα, καθιερώνει την υποχρέωση του εργοδότη να αιτιολογεί γραπτώς την απόλυση των εργαζομένων. Και γραπτή μάλιστα αιτιολόγηση, για να μη μένουμε στα λόγια και στις προφορικές μαγκιές. Η απάντηση των βιομηχάνων; Με δικά τους λόγια:
«Αν η κυβέρνηση έχει σκοπό να εισάγει σύστημα αιτιολογημένης απόλυσης θα πρέπει να προβεί σε μία συνολική, και δη ριζική, αναμόρφωση του δικαίου απόλυσης, που να αντιμετωπίζει τόσο το ζήτημα της αιτίας της απόλυσης, όσο, και, μεταξύ άλλων, το ζήτημα της καταβολής νόμιμης αποζημίωσης, όχι κατ΄ ανάγκη στην κατεύθυνση της κατάργησής της, αλλά του εξορθολογισμού, τόσο του καταβαλλόμενου ποσού όσο και των περιπτώσεων που θα πρέπει να καταβάλλεται».Σε απλά ελληνικά και όχι κορακίστικα των γραφείων Τύπου, αυτό μας κάνει ότι ο ΣΕΒ (συν οκτώ περιφερειακοί βιομηχανικοί σύνδεσμοι) ζητάνε να μειωθούν οι αποζημιώσεις που καταβάλλουν στους εργαζόμενους που απολύουν. Ναι, αυτές οι αστείες αποζημιώσεις, του διαλυμένου εργατικού δικαίου, που μοιάζουν με ψίχουλα για τα σπουργίτια, με αντίδωρο της εκκλησίας, με το εικοσάλεπτο που αφήνεις στον Πακιστανό για να καθαρίσει τα τζάμια στα φανάρια. Και μην τη δίνουμε και σ’ όλους ή όλες σας παρακαλώ την αποζημίωση. Να δούμε και τις περιπτώσεις που δεν την αξίζουν, τις περιπτώσεις που δεν τη δικαιούνται, τις περιπτώσεις που πρέπει να μείνει η αποζημίωση στο συρτάρι. Γιατί είναι κηφήνας ο άλλος ρε φίλε και δεν παίζει τώρα για να του δίνουμε και λεφτά…
Συν τα γνωστά:
«Δύσκαμπτο και μη φιλικό προς νέες επενδύσεις επιχειρηματικό περιβάλλον».Μια ανακοίνωση της χαράς και του κεφιού με δυο λόγια, σε στυλ «μην τολμήσετε». Η απάντηση; Στο χέρι του καθενός και της καθεμιάς είναι, αν ξέρουν το συμφέρον τους και δεν έχουν μόνιμη κατοικία το βασίλειο των fake news!
«Υπέρμετρα και αδικαιολόγητα κόστη στις επιχειρήσεις».
«Αντικίνητρο στους εργοδότες που επιθυμούν να πραγματοποιήσουν νέες θέσεις εργασίας».
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
