Σήμερα, που λέτε είναι η είναι Παγκόσμια Ημέρα Σκλήρυνσης κατά Πλάκας (ΣΚΠ). Η ΣΚΠ είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και από ασθενή σε ασθενή τα συμπτώματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο ένας υπάρχει περίπτωση να μην μπορεί να
περπατήσει (όπως ο πατέρας μου για παράδειγμα) και ο άλλος να σου φαίνεται υγιέστατος (όπως ο αδελφός μου).
Και οι δύο όμως πάσχουν από την ίδια ασθένεια και η καθημερινότητα τους είναι δύσκολη για τον καθέναν με διαφορετικό τρόπο.
Καλά όλα αυτά θα μου πεις, και τι σχέση έχουν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
Η σχέση που έχουν λοιπόν είναι ότι στις 5 Φεβρουαρίου του 2018 είχα γράψει στο gazzetta, από το οποίο απολύθηκα αργότερα, μία ανοικτή επιστολή προς την Υπουργό Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, με τίτλο: «Άκου Έφη τί είναι Σκλήρυνση κατά Πλάκας», με την οποία την εγκαλούσα επειδή η ΣΚΠ δεν συμπεριλαμβανόταν στη λίστα με τις ανίατες ασθένειες.
Μία ημέρα μετά με ενημέρωσαν από το Υπουργείο Εργασίας, ότι το κείμενο μου οδήγησε την Υπουργό στην απόφαση να προχωρήσει άμεσα στην αλλαγή του νόμου. Κι έτσι κι έγινε.
Ουδέποτε ήμουν στέλεχος σε κανένα κόμμα, στο δημοψήφισμα είχα στηρίξει τον Τσίπρα, όμως από τα νεύρα που είχα στις επόμενες εκλογές δεν πήγα καν να ψηφίσω, γιατί ένιωσα προδομένη όπως η πλειοψηφία των φίλων μου.
Αυτό που εκτίμησα και εκτιμώ λοιπόν, στην παρούσα κυβέρνηση είναι ότι είχαν ανοικτά τα αυτιά τους, προκειμένου να αποκαταστήσουν μία αδικία.
Είμαι δημοσιογράφος του αθλητικού ρεπορτάζ, δεν με ξέρει η μάνα μου και σίγουρα δεν έχω τη δύναμη να επηρεάσω το ευρύ κοινό. Αυτό δεν ήταν κάτι που το εξέτασαν, ούτε εξέτασαν αν ασκούσα κριτική σε βάρος της κυβέρνησης, που το έκανα. Εξέτασαν όμως, ότι είχα δίκιο και έκαναν το δίκιο πράξη, που λέει και ο Αλέξης.
Η κυβέρνηση δεν έκανε τα περισσότερα απ' όσα υποσχέθηκε (επειδή δεν μπορούσαν λένε, ας μην τα έλεγαν θα πεις κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου) και η αγανάκτηση και η απογοήτευση είναι δικαιολογημένη, γιατί ο κόσμος -μαζί κι εγώ- περνάει δύσκολα, αλλά τουλάχιστον δεν έδωσαν την παραμικρή αφορμή για κλεψιές και αυτό, όπως και το γεγονός ότι στήριξαν τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, -παίρνοντας από μένα βεβαίως- εγώ το εκτιμώ.
Έχω λοιπόν, προσωπικούς λόγους να στηρίζω ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως προσωπικό συμφέρον.
Θα κλείσω με την ΣΚΠ, η οποία απαιτεί από τους ασθενείς και τους ανθρώπους που τους στηρίζουν ακούραστη προσπάθεια και δύναμη. Δεν καταθέτουμε τα όπλα, η ζωή είναι ένας ατέλειωτος αγώνας, που πρέπει να δίνεται μέχρι να σφυρίξει λήξη ο κόρακας (εν προκειμένου ο Χάρος).
Αργυρώ Γιαννουδάκη (fb)
