Παιδιά αλήθειες να λέμε, όπως το ήθελε ο αγροφύλακας το μπαξίσι (και όχι μόνο ο αγροφύλακας εδώ που τα λέμε!), έτσι το θέλει κι ο ψηφοφόρος το τάξιμο. Στη ζωή του είναι, στην πνοή του, στην ανάσα του. Σαν τον άγιο που θέλει κερί, σαν το παιδί που θέλει κουλούρι, ένα σωρό παραδείγματα έχω να σας λέω, ως το τέλος του κόσμου ή το..
τέλος του Άδωνι, γουατέβερ καμς φερστ που λένε και οι Εγγλέζοι. Είναι αυτό το μικρό μυστικό, αυτή η μικρή γατιά, αυτή η μικρή ώθηση (ζμπρωξιά στα Τρικαλινά!), που θέλει ο μέσος πολίτης για να φτάσει ως το παραβάν και να μπει μέσα και να ν’ ανοίξει το φάκελο και να βάλει μέσα το σωστό ψηφοδέλτιο και όχι το λάθος, όχι τ’ αλλουνού ρε γαμώτι, όχι του εκεινού, φτου ρε γαμώτι, πάλι την έκανες τη μαλακία.
Ως εκ τούτου, τα μέτρα που ανακοινώθηκαν χτες στο Ζάππειο, είναι αυτή η μικρή ώθηση, η μικρή γατιά, το μικρό μυστικό της τελευταίας στιγμής, αυτό το τέταρτο γκολ της Λίβερπουλ, που το κάρφωσε λίγο πριν τη λήξη του αγώνα και την έριξε τάβλα τη Μπαρτσελόνα στο γκαζόν και κλαίγανε στο λιμάνι και γιουλ νέβερ γουόκ αλόουν, το ‘χω με το αγγλικό σήμερα, και το φύλαγε ο Τσίπρας, ως τον άσσο στο μανίκι, που περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις και είναι πολύ σίγουρος ο άλλος με το φουλ του ρήγα ως τη στιγμή που εσείς θα του εμφανίσεις το καρέ και θα γίνει η φάτσα του πιο πράσινη κι από το γκαζόν, όπου τάβλαρε η Μπάρτσα, γιατί η Λίβερπουλ είχε τα ψυχικά και σωματικά αποθέματα να την ταβλάρει!
Υπενθυμίζω ωστόσο ότι η ομαδάρα η βρετανική δεν το πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ. Στον τελικό πέρασε και χρειάζονται άλλα ενενήντα λεπτά (ίσως και εκατόν είκοσι, ίσως και πέναλτι) για να το κατακτήσει το κυπελάκι. Και μπορεί και να το χάσει κιόλας. Με σοβαρό αντίπαλο θα παίζει απέναντι, δεν θα παίζει με τίποτα χάπατα και τίποτε κριάρια. Ακριβώς όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Δημοκρατία. Με συσπείρωση ενενηντατόσο τοις εκατό κατεβαίνει στον στίβο η αξιωματική αντιπολίτευση και κάτω από τριάντα τοις εκατό δεν πέφτει δεν πα’ να έχεις εσύ το Θεό μπάρμπα. Οπότε δεν ξέρω αν φτάνει το τάξιμο το χτεσινό για να ανατραπούν καταστάσεις και συσχετισμοί, δεν ξέρω αν είναι αρκετό, δεν ξέρω αν θα καταφέρει να συσπειρώσει αυτή τη χαλαρή μάζα των ψηφοφόρων που είναι κοντά στην κυβέρνηση. Αλλά όχι πολύ κοντά…
Μην λησμονούμε και ότι το καλοκαίρι του 1981, αφού είχε μπει η χώρα πανηγυρικά και θριαμβευτικά στην ΕΟΚ, μόνο με τα χεράκια του δεν τις έδωσε τις πρώτες επιταγές των επιδοτήσεων στους αγρότες ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης. Κι αυτοί τσάκωναν χαμογελαστοί το μαγικό χαρτάκι (επιστρέφω στα γηπεδικά όπως καταλαβαίνετε!), έλεγαν ευχαριστώ (ή μάλλον, φχαριστώ!) και πηγαίνανε ύστερα και ψηφίζανε ΠΑΣΟΚ. Διότι καλό είναι το τάξιμο, αλλά άμα δεν τον πρόλαβες τον άλλον όταν έπρεπε να τον προλάβεις και έχει πάρει πια τις αποφάσεις του…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
