Υπάρχουν διαφορετικά πολιτικά σχέδια στις πολιτικές και εκλογικές αναμετρήσεις ή απλώς υπάρχει ανταγωνισμός για τη νομή της εξουσίας από διαφορετικές “παρέες”, πέραν της πολιτικής ουσίας;
Αν ίσχυε το δεύτερο, ότι δηλαδή διαφορετικές “παρέες” διεκδικούν τη νομή της εξουσίας, τότε..
σε κάθε χώρα η κάθε “παρέα” θα μίλαγε απλώς για “καλούς” και “κακούς”.
Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Σε όλες τις χώρες, τα κόμματα που ανταγωνίζονται έχουν πολιτικά χαρακτηριστικά. Αποτελούν πολιτικά ρεύματα και μάλιστα παρόμοια από χώρα σε χώρα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολιτικά σχέδια που χαρακτηρίζουν τα κόμματα αυτά.
Χωρίς να αναφερθώ στον πλούτο των αποχρώσεων από χώρα σε χώρα, μπορούμε με σιγουριά να δούμε ότι είτε αφορά την Βρετανία, την Γερμανία, την Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα, είτε τις ΗΠΑ, είτε την Βραζιλία και τη Χιλή, υπάρχει μια κάθετη τομή που χωρίζει τα κόμματα σε δύο βασικά ρεύματα. Με τα δικά τους κριτήρια, το ένα δίνει έμφαση στη στήριξη των ασθενέστερων στρωμάτων και το άλλο δίνει έμφαση στο ρόλο της αγοράς. Είτε τα ονομάζουμε Αριστερά και Δεξιά, είτε Πρόοδο και Συντήρηση, είτε όπως αλλιώς θέλουν τα ίδια, είναι προφανές ότι υπάρχουν και είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Δεν στερούνται επιχειρημάτων και τα δύο. Το ένα υποστηρίζει ότι η αγορά από μόνη της, χωρίς την ευεργετική επίδρασή της πολιτικής, δεν επιλύει τα προβλήματα των πολλών και το άλλο ότι η ανάπτυξη της αγοράς από μόνη της δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ευημερία όλων.
Στον ανταγωνισμό αυτών των δύο διαφορετικών πολιτικών ρευμάτων είναι χρήσιμη και αναγκαία η πολιτική σαφήνεια. Η δημοκρατία δεν μπορεί να στηρίζεται στην απάτη.
Ο Πρετεντέρης, σε άρθρο του με τον τίτλο “Έξυπνοι” (στα “Νέα”, στις 14/5/19), απαντά στους 416 Ρηγάδες οι οποίοι με βάση ένα σαφές πολιτικό σκεπτικό, δημοσιοποίησαν πρόσφατα τη στήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.
Ο ίδιος έχει διασχίσει όλο το φάσμα της πολιτικής. Δικαίωμά του φυσικά. Από την Αριστερά στα νεανικά του χρόνια (αν θυμάμαι καλά), σήμερα είναι “εκπρόσωπος τύπου” του Μαρινάκη, του Μητσοτάκη και του Άδωνη Γεωργιάδη. (Πρόκειται βέβαια για υποβιβασμό του, αφού έχει περάσει και από τον Σημίτη.)
Στο άρθρο του για τους 416 Ρηγάδες, επιτίθεται σε μια οργάνωση, τον Ρήγα Φεραίο, για την οποία ισχύει απολύτως το “θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία”. Νομίζω πως πέρασε για λίγο απ’ αυτόν στα νεανικά του χρόνια (επίσης αν θυμάμαι καλά). Γι’ αυτό στο άρθρο του γράφει «η νιότη έδειχνε πως θα γινόνταν άλλοι - και τώρα δυσφορούν με εκείνο που υπήρξαν και κυρίως με αυτό που έγιναν ή δεν έγιναν». Έτσι από τον Ρήγα βρέθηκε στον αρχηγό της νεολαίας του χουντικού Παπαδόπουλου, τον Βορίδη, και στον υπόδικο και συζητούμενο για εμπλοκή σε μεγαλεμπόριο ναρκωτικών Μαρινάκη. Αυτό είναι Ύβρις.
Ζήλεψε την δόξα της “Μαύρης Τρύπας” που είχε κάνει χυδαία επίθεση σε Ρηγάδες, με τη γνωστή συνέχεια;
Έχοντας στο παρελθόν στηρίξει την ανάγκη επίλυσης του Μακεδονικού, φόρεσε πρόσφατα φουστανέλα και περικεφαλαία στοιχιζόμενος με τον Άδωνη Γεωργιάδη. Ως που μπορεί να φτάσει η αναξιοπιστία;
Στο άρθρο του για τους 416 Ρηγάδες γράφει πως “ανασύρουν από τη ναφθαλίνη προοδευτικές αρλούμπες και παλιομοδίτικους ακροδεξιούς κινδύνους”. Υποστηρίζει δηλαδή όπως σχετικά έγραφα στην αρχή, πως δεν υπάρχουν προοδευτικές και συντηρητικές ιδέες. Υποστηρίζει πως δεν υπάρχει ακροδεξιός κίνδυνος. Όμως η υποτίμηση αυτού του κινδύνου είναι μια επικίνδυνη άποψη για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον Πλανήτη. Ο Πρετεντέρης εξαπατά συνειδητά και επικίνδυνα.
Στο άρθρο του για τους 416 Ρηγάδες, περιγράφει τον Τσίπρα με 21 (!) διαφορετικούς χαρακτηρισμούς, παρατακτικά. Ο Τσίπρας είναι 21 διαφορετικά πρόσωπα, δηλαδή τα πάντα, δηλαδή τίποτα. Είναι μια “παρέα κακών” για τη νομή της εξουσίας, με βάση τη δήθεν “απολιτική” αντίληψη της πολιτικής. Όμως ο Τσίπρας είναι ένα πρόσωπο, μια σαφής πολιτική προσωπικότητα και αυτό το γνωρίζουν σε όλη την Ευρώπη, είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν με τις πολιτικές του προτάσεις. Με αυτές τις προτάσεις του Τσίπρα, ο Πρετεντέρης και οι προϊστάμενοι του έχουν σκληρή εχθρότητα και γιαυτό γράφει διατεταγμένα υβριστικά άρθρα, κρύβοντας τα πολιτικά προγράμματα, δηλαδή εξαπατώντας.
Για τον Πρετεντέρη, όπως φαίνεται στο άρθρο του, ο Μητσοτάκης είναι… ο προφανής προστάτης των φτωχών. Να λοιπόν γιατί χρειάζονται “οι χρήσιμοι ηλίθιοι”.
Το άρθρο του Πρετεντέρη έχει μια σκόπιμη πολιτική ασάφεια όσον αφορά τις δύο διαφορετικές πολιτικές προτάσεις, της προόδου και της συντήρησης, τα δύο διαφορετικά προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Αλλά αυτό είναι μια μεγάλη πολιτική απάτη.
- το άρθρο του Μιχάλη Σαμπατακάκη είναι από την ΕΦΣΥΝ
