Οι Σκιές στον Τοίχο

O Old Boy γράφει για το τέλος του Game of Thrones
 

Θα ασχοληθώ ξανά μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με το “Game of Thrones“, αλλά τουλάχιστον για τελευταία εκ των πραγμάτων φορά (αν και καιροφυλακτούν σίκουελ, πρίκουελ, σπιν οφς κι όλα αυτά). Εν πάση περιπτώσει με το τέλος της σειράς ασχολείται ο μισός πλανήτης, οπότε ας φύγουμε από την απολογία κι ας πάμε στην προειδοποίηση:..
ακολουθεί ένα κείμενο με σπόιλερ, οπότε SPOILER ALERT – SPOILER ALERT – SPOILER ALERT. Συνεχίζετε άρα με δική σας ευθύνη.
Πριν λίγες εβδομάδες, στα μισά του τελευταίου κύκλου μουρμούρησα πολύ, γράφοντας μεταξύ άλλων ότι το “Game of Thrones” «είναι σαν να μην άντεξε να κουβαλήσει το βάρος του μύθου του και στα τελειώματα να αλλάζει χαρακτήρα, ήθος και ύφος προσέγγισης» κι ότι «σε αφήνει εν τέλει με την επίγευση του εξαπατημένου: σαν να χτιζόταν τόσα χρόνια ένα παλάτι στην άμμο». Με μεγάλη μου χαρά ανακαλώ. Όχι ότι ο τελευταίος κύκλος δεν έχει τεράστια θέματα, όχι ότι δεν σπατάλησε επεισόδια, όχι ότι δεν αναλώθηκε σε ευκολίες κι απιθανότητες, όχι ότι δεν αφήνει μεγάλα κενά κι ανακολουθίες. Αλλά τελικά δεν πούλησε την ψυχή του, τελικά δεν επέλεξε λύσεις που θα ενθουσίαζαν τους φανς, τελικά επέλεξε αντιδημοφιλή μονοπάτια. Πράγματι οι Mπένιοφ και Γουάις με εξαπάτησαν, αλλά με την καλή έννοια: όσο κι αν έμοιαζε πως είχαν υιοθετήσει μια ξεδοντιασμένη οπτική, είχαν τελικά στο μυαλό τους μια κατάληξη των πραγμάτων πολύ σκοτεινή και αρκούντως ξεβολευτική.
- διαβάστε τη συνέχεια στο elculture.gr (ΕΔΩ)