Είναι σαν την σκηνή από την ταινία «Ημέρα Εκπαίδευσης». Όπου έχει πάρει μαζί του ο διεφθαρμένος αστυνομικός Ντενζέλ Γουάσιγκτον το κορόιδο τον συνάδελφό του Ήθαν Χόουκ και ψάχνεται να του φορτώσει κρίματα και αδικήματα.
Και τον πάει κάποια στιγμή σε ένα άντρο ναρκεμπόρων και του λέει «κάτσε μισό λεπτάκι, τρέχω.. εγώ σε μια υποχρέωση» και κάθεται ο Χόουκ και του λένε οι ναρκέμποροι «έλα να παίξουμε ποκίτσα κάπτεν, να ξαλεγράρουμε» και παίζει αυτός, κύριος μην τους προσβάλλει, και στο χαρτί επάνω του παίρνουν με τρόπο το όπλο του αστυνομικού και καταλαβαίνει αυτός ότι παραείναι κορόιδο, αλλά την ώρα που το συνειδητοποιεί τον έχουν βουτήξει οι άλλοι, τον τυλίγουνε σε μια κουρτίνα πλαστική για να μην τους πάρουν τα αίματα κι ετοιμάζονται να τον μπιστολίσουν στην μπανιέρα.
Κι εκεί επάνω, ανοίγει ένας ναρκέμπορας την πορτοφόλα του Χόουκ και βλέπει μια φωτογραφία της ανηψιάς του αρχιναρκέμπορα και του λέει του αστυνομικού «πού τη βρήκες ρε καριόλη;» και του λέει ο αστυνομικός ότι την είχε σώσει από βέβαιο βιασμό πριν από λίγη ώρα και το επιβεβαιώνει ο αρχιναρκέμπορος και αντί να του τη ρίξει στο δώξα πατρί του αστυνομικού τον αφήνει ελεύθερο. Εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης. Και όπως πάει να φύγει ο Χόουκ, γυρνάει και του λέει:
«Μην παρεξηγείς, απλώς τη δουλειά μας κάναμε…»Κάπως έτσι και με το ΔΝΤ. Που αφού μας γάμησε τα ράμματα επί επτά, οκτώ, εννιά χρόνια, βγήκε χτες και δήλωσε «μας συγχωρείτε λάθος». Μην παρεξηγείς ρε φίλε, συμβαίνουν και λάθη στη δουλειά επάνω, μην το παίρνεις προσωπικά, κατά λάθος σε πήραν τα βόλια και σε αφήσανε μισοπεθαμένο στη μέση της λεωφόρου. Ένα λάθος ήταν της στιγμής! Ένα λάθος ήταν της στιγμής κι έγινε μια ολόκληρη ζωή, που θα έλεγε κι ο Πωλ Σιδηρό…
Με δικά τους λόγια γιατί τρέμει το χέρι μου από τα νεύρα και μπορεί να μπουρδουκλωθώ:
«Στο πλαίσιο αυτής της αποτίμησης της πορείας των προγραμμάτων που υλοποιήθηκαν από το 2008 έως το 2017, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου διαπιστώνει σε αρκετές περιπτώσεις σημαντικές αστοχίες και παραλείψεις. Μάλιστα στη σχετική έκθεση υπάρχουν επανειλημμένες αναφορές στην Ελλάδα, οι οποίες αναδεικνύουν:Πες τα στη μάνα αυτά ρε βρωμιάρη, που δεν είχε ρούχα να ντύσει το γιό της.
* Τον εσφαλμένο τρόπο προσέγγισης σε αρχικό στάδιο του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους
*Την δυσανάλογη έμφαση που δόθηκε στη δημοσιονομική προσαρμογή
* Τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για τα μακροοικονομικά μεγέθη».
Πέστα στον πατέρα που έκοβε απ’ το δικό του φαί για να δώσει στην κόρη του.
Πες το στον παππού και στη γιαγιά, που ψοφάγανε απ’ το κρύο τις νύχτες του χειμώνα.
Πες το στις οικογένειες που ξεμένανε χωρίς ρεύμα και χωρίς νερό.
Πες το σε όσους και όσες υποφέρανε χωρίς λόγο, μόνο και μόνο γιατί κάτι μαλάκες σαν και την πάρτη σας παίζατε με τα νουμεράκια μέσα στα γραφεία και δεν κατεβήκατε ποτέ στο πεζοδρόμιο να δείτε πως τη βγάζει ο κόσμος. Να δείτε τι ζόρι και κουπί τραβάει και πως κοπανιέται για πέντε δεκάρες.
Αλλά πώς να κατεβείτε στο δρόμο! Στα κλωτσίδια θα σας πλακώσουν όλοι αυτοί και όλες αυτές που ζήσανε μέσα στον τρόμο και στον ζόφο τόσα χρόνια. Αναρωτιέμαι μόνο αν θα το πάρετε προσωπικά εσείς ή θα το χρεώσετε ως έξοδα κινήσεως…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
