Εν τω μεταξύ έφτασε η Σταύρωση κι ακόμη για τον Κυμπουρόπουλο και τον Πολάκη συζητάμε. Πώς βγήκε ο πρώτος και τραγούδησε «εγώ με την αξία μου κι όχι με ξένες πλάτες» και του απάντησε ο δεύτερος «σου κρατούσαν το χέρι στα λασπόνερα, βόηθα Παναγιά μου και μη χειρότερα» και βγήκαν ευκαιρία μικροί, μεγάλοι στα.. καφενεία τα νορμάλ και του διαδικτύου να κάνουν δηλώσεις και να πούνε τον πόνο τους, την κάμερα σε μένα σου λέω, λοιπόν έχω άποψη, λοιπόν έχω γνώμη, λοιπόν έχω κάτι ξεχωριστό να σημειώσω και πρέπει όλοι και όλες να το λάβετε υπόψη σας. Ούτε πόλεμος να είχε γίνει ρε φίλε, τέτοιο χαβαδάκι. Ούτε σεισμός, ούτε λοιμός, ούτε καταποντισμός…
Την ίδια ώρα, ο Πέτρος Κόκκαλης επιμένει. Επιμένει να μιλάει για την κλιματική αλλαγή που δεν είναι πια και τόσο απώτερο μέλλον, για το περιβάλλον που καταστρέφουμε con gusto, για την αειφόρο ανάπτυξη και κατά πόσο μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Επιμένει να δίνει τον προεκλογικό αγώνα μέσα από πολύ συγκεκριμένες θέσεις και τοποθετήσεις και να μην ασχολείται με το καθημερινό μαλλιοτράβηγμα που απαιτεί η πολιτική κουλτούρα της Ψωροκώσταινας. Σαν να λέει στον ψηφοφόρο «ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι», που είναι και επίκαιρο λόγω των ημερών. Σαν να του υπόσχεται αίμα, δάκρυα και ιδρώτα και όχι μια καλή θεσούλα όπου θα βάζει υπογραφές και θα βαράει σφραγίδες.
Το υπενθυμίζει άλλωστε όπου σταθεί και όπου βρεθεί, σε όλες τις συνεντεύξεις του, προσπαθώντας να μετακυλήσει τη συζήτηση από του ποιανού γιός είναι και ποια ομάδα ποδοσφαιρική υποστηρίζει:
«Τα θέματα της κλιματικής αλλαγής δεν είναι πολυτέλεια πλέον. Η έννοια ότι είναι ξεκομμένα τα κλιματικά προβλήματα από την πολιτική και οικονομική κατάσταση είναι ένα μέρος της παραπληροφόρησης που καλλιεργείται από συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα. Όταν ο Τραμπ λέει ότι η επιστήμη λέει ψέματα, δεν είναι αθώο πολιτικά».Κι ακόμη μια φορά:
«Για μένα η πολιτική που έχει κάποιο ουσιαστικό και επείγον μήνυμα είναι ο τρόπος με τον οποίον θα αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή. Αν, για παράδειγμα, σκεφτούμε κάτι που εγώ ξέρω αρκετά καλά, τον Ολυμπιακό, και σκεφτούμε ποιο είναι το αποτύπωμα του Ολυμπιακού στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, πόσους τόνους διοξείδιο του άνθρακα ξοδεύουμε κάθε φορά που παίζει στο Καραϊσκάκη, πώς ανακυκλώνουμε όλα τα πλαστικά ποτήρια που καταναλώνουμε εκεί, πόσο πετρέλαιο καίνε τα πούλμαν τα χιλιάδες παιδιά που πάνε στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με μια χώρα όπως η δικιά μας, που έχει ανάγκη να βρει ένα όραμα έξω από την εσωστρέφεια που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια, που έχει ανάγκη να ακούσει ένα τρόπο να πάμε μπροστά όλοι μαζί».Κι ακόμη μια φορά:
«Ζούμε όλοι στον ίδιο πλανήτη, χρησιμοποιούμε τις ίδιες έννοιες, την ίδια τεχνολογία και επηρεαζόμαστε από το κλίμα. Όλοι οι πολιτισμοί της ιστορίας συνήθως έχουν καταρρεύσει από μια αλλαγή στο κλίμα, η οποία έχει προκαλέσει είτε μετακινήσεις πληθυσμών είτε οικονομική κατάρρευση. Γνωρίζουμε πλέον τι πρέπει να κάνουμε για να το αντιμετωπίσουμε αλλά οι λόγοι για τους οποίους δεν συμβαίνει αυτό είναι καθαρά πολιτικοί».Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο θα φέρουμε τα παιδιά μας, όπως λέγανε και παλιότερα στα δελτία. Ένας κόσμος που παραπαίει, ένας κόσμος που δυσκολεύεται, ένας κόσμος που ζορίζεται. Κάποιοι άνθρωποι το βλέπουν αυτό και είναι ιδιαίτερα επίμονοι στη ρητορική τους και στις απαιτήσεις τους. Και κάποιοι άλλοι απλώς πλακώνονται αν είχε δίκιο ο Κυμπουρόπουλος ή ο Πολάκης. Πράγμα που θα μας φανεί πολύ χρήσιμο, όταν θα έχει γίνει η χώρα Σαχάρα και απέραντος σκουπιδότοπος…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
