Γιώργος Μπαζίνας, ένας γκουρού

Ο δημοσιογράφος Χριστόφορος Κάσδαγλης (φωτογραφία) γράφει στo facebook για τον εκδότη του περιοδικού Πάρα Πέντε, Επόμενη Μέρα, κ.α. και των εκδόσεων Ars Longa, Γιώργο Μπαζίνα που πέθανε χθες στα 57 του. 

"Πληροφορήθηκα με συντριβή από ένα ποστ του Σπύρου Δερβενιώτη (ΕΔΩ) τον θάνατο του Γιώργου Μπαζίνα, εκδότη του εμβληματικού περιοδικού ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ. Ο Γιώργος ήταν από τους πιο ταλαντούχους και έξυπνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Δαιμόνιος και..
τυχοδιωκτικός στα επιχειρηματικά σε αυτοκαταστροφικό βαθμό, αλλά έντιμος και ανιδιοτελής.
Το καλοκαίρι του 1986 ο Γιώργος μού εμπιστεύτηκε μια μόνιμη στήλη στο αιρετικό αλλά άκρως επιτυχημένο περιοδικό του χωρίς να με έχει δει ποτέ. Ήταν η στήλη με τον τίτλο «Φύλλο Πορείας», όπου επί ενάμιση χρόνο δημοσίευα σε συνέχειες το ημερολόγιο της στρατιωτικής μου θητείας. Μια στήλη λόγου, σε ένα περιοδικό που δημοσίευε σχεδόν αποκλειστικά κόμικς.

Έχοντας διαβάσει μονάχα την πρώτη συνέχεια, ο Μπαζίνας, λειτουργώντας περίπου ως γκουρού, κλιμάκωσε την επίδειξη εμπιστοσύνης σε έναν άγνωστο και άσχετο όπως εγώ, παραγγέλλοντάς μου ότι όταν το ημερολόγιο ολοκληρωνόταν, θα εξέδιδε τα κείμενα σε βιβλίο. Μου έδωσε έτσι ένα ισχυρότατο κίνητρο (και κυρίως ένα όραμα), πέρα από την αμοιβή που συμπλήρωνε τα πενιχρά εισοδήματά μου. Τον Δεκέμβριο του 1987, εκπλήρωσε στο ακέραιο εκείνη την υπόσχεση. Ήταν το

«Απολύομαι και τρελαίνομαι», το πρώτο μου βιβλίο, μια εκδοτική επιτυχία που οφειλόταν πολύ περισσότερο στον Γιώργο παρά σε μένα.
Μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ιστορίας είναι ότι ο Μπαζίνας, λόγω κάποιας καταγγελίας που είχε γίνει για τη στήλη, δέχτηκε πιέσεις από τις ανακριτικές αρχές να αποκαλύψει την ταυτότητά μου ενώ υπηρετούσα ακόμα, στις οποίες δεν ενέδωσε. Λόγω αυτής της εκκρεμότητας οδηγηθήκαμε τελικά μαζί στο εδώλιο του δικαστηρίου το καλοκαίρι του 1988, ενώ το βιβλίο είχε ήδη κυκλοφορήσει. Αθωωθήκαμε πανηγυρικά.
Ο Μπαζίνας, τον οποίο δυστυχώς είχα να δω πάρα πολλά χρόνια, είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους στους οποίους χρωστάω πολλά.
Σημείωση: Δεν βρήκα στο διαδίκτυο ούτε μία φωτογραφία του Γιώργου Μπαζίνα για να τον αποχαιρετήσω. Είμαι σίγουρος ότι έχω τουλάχιστον μία στο αρχείο μου, αλλά λείπω από την Αθήνα και δεν μπορώ να τη βρω. Το σκίτσο είναι του Θανάση Πέτρου."