Κανονικά σήμερα έπρεπε να γράφω για τον Τσουκάτο που τα πήρε τα λεφτά απ’ τη Siemens και τα πήγε βόλτα στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ αλλά η εισαγγελέας αποφάσισε να τον απαλλάξει διότι σκέφτηκε πως το μύριο τα μάρκα δεν κατέληξε εκεί που είπε ο κυρ Θόδωρος, κατέληξε σε άλλες τσέπες, οπότε πάλι δωροδοκία ήταν, αλλά δεν ήταν..
αυτή η δωροδοκία, ήταν μια φίλη της. Και δεν ξέρω αν εσείς που δεν είστε απόφοιτοι Φυσικού γνωρίζετε την αρχή της Αβεβαιότητος, όπου δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ταυτοχρόνως την θέση και την ορμή ενός στοιχειώδους σωματιδίου, κάπως έτσι και με τα φράγκα τα γερμανικά, μπορείς να υπολογίσεις πόσα είναι αλλά δεν μπορείς να υπολογίσεις που ταξιδεύουνε και αντιστρόφως, μπορείς να υπολογίσεις που πάνε, αλλά δεν μπορείς να υπολογίσεις πόσα είναι.
Το μόνο σίγουρο είναι πώς αθωώνεται ο Τσουκάτος, που δεν είναι ούτε σωματίδιο, ούτε στοιχειώδης, ούτε καν ΠΑΣΟΚ πλέον, μιας και το Κίνημα άλλαξε ως Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Και ποιος τα γαμάει τα μάρκα ρε φίλε, τώρα έχουμε ευρώ!
Ναι, κανονικά έπρεπε να γράφω για τον Τσουκάτο, αλλά έπεσε το μάτι μου στην πρωτοβουλία κάποιων τύπων από την Σκύδρα, των «πολιτών Σκύδρας» όπως αυτοαποκαλούνται, που ζήτησαν από τον Ολυμπιονίκη Αλέξανδρο Νικολαΐδη να σταματήσει την ενασχόλησή του με την πολιτική (κατεβαίνει ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ), γιατί αν δεν σταματήσει να ασχολείται με την πολιτική «και να υποστηρίζει δημόσια την εθνικά επιζήμια συμφωνία των Πρεσπών που χαρίζει το όνομα Μακεδονία στους βόρειους γείτονες μας», τότε θα μαζέψουν υπογραφές «με αίτημα προς το Δημοτικό συμβούλιο Σκύδρας την κατάργηση της ονομασίας Αλέξανδρος Νικολαΐδης από το Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο (κλειστό γυμναστήριο) Σκύδρας και υπέρ της αλλαγής αυτού».
Και έχει και υστερόγραφο η πρωτοβουλία:
«Ευχή όλων μας είναι η απόσυρση της υποψηφιότητας του και η μη ενασχόληση του με την πολιτική γενικότερα. Ώστε να σταματήσει η συλλογή των υπογραφών».
Τσαμπουκάς με δυο λόγια. Τσαμπουκάς ζόρικος και τρικούβερτος και δεν μασάμε και άμα σου κοτάει έλα ρε. Εδώ σε έχουμε, όλοι μας και μόνος σου, θα σε περιποιηθούμε και δεν θα ξέρεις από πού σου ‘ρχονται. Το οποίον το λένε σε έναν άνθρωπο που δουλειά του είναι να τρώει και να δίνει ξύλο. Και ο οποίος είναι Ολυμπιονίκης σε αυτή τη δουλειά…
Και σαν Ολυμπιονίκης τους απάντησε! Με δικά του λόγια:
«Να συνεχίσουν να κάνουν αυτά που πιστεύουν, να μαζέψουν υπογραφές για να αποσυρθεί το όνομα μου από το γήπεδο. Κι εγώ όμως με τη σειρά μου θα συνεχίσω τιμώντας τον εαυτό μου και την πατρίδα μου, μιλώντας δημόσια με καθαρό λόγο δηλώνοντας υπεύθυνα αυτά που πρεσβεύω. Αν έχουν το θάρρος, ας μιλήσουν κι αυτοί επώνυμα, ενημερώνοντας μας ποιους εκπροσωπούν, ποιο κομμάτι της κοινωνίας αντιπροσωπεύουν και σε ποια μεριά της ζυγαριάς της δημοκρατίας ανήκουν».Απλά, σταράτα, ξεκάθαρα. Εγώ δεν κάνω πίσω, γιατί αυτά που λέω τα πιστεύω. Προχωρήστε κι εσείς το δρόμο το δικό σας και όταν έρθει η ώρα θα δούμε ποιος έχει άντερα και ποιος είναι κότα τρίλειρη και μακροπουπουλάτη. Γιατί η υπόληψη κάποιου ή κάποιας δεν είναι ούτε θέμα υπογραφών ούτε θέμα πιέσεων. Είναι θέμα καρδιάς και πίστης, είναι θέμα ανάσας και φλόγας, είναι θέμα ιδανικών και ιδεών. Είναι θέμα ζωής. Και στη ζωή πρέπει πάντοτε να ξέρεις με ποιους και ποιους θ’ αφήσεις. Και ποιους θα γράψεις εντελώς, στα παλαιότερα των υποδημάτων σου!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
