Σε χώρες, όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Ιταλία, τέτοιες.. δυνάμεις βρίσκονται ήδη στην κυβέρνηση, ενώ σε πολλές άλλες έχουν καταφέρει να θέσουν τα «δικά τους θέματα» στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον «διάλογο» που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος για το Brexit.
Ένα μόλις μήνα πριν από τις ευρωεκλογές αποδεικνύεται η αδυναμία των ευρωπαϊκών ελίτ να αντιμετωπίσουν αυτό το «τέρας με τα πολλά πλοκάμια», παρά τις αμέτρητες προειδοποιήσεις από τις δημοκρατικές δυνάμεις για την έξαρση του φαινομένου. Πολιτικοί, όπως ο Όρμπαν και ο Σαλβίνι, δηλώνουν πλέον ανοιχτά ότι θέλουν «να πάρουν τα κλειδιά» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι καταδικασμένη η Ευρώπη να ξαναζήσει εφιάλτες του περασμένου αιώνα; Πώς μπορεί να αναχαιτιστεί ο λαϊκισμός; Είναι μόνο το «μεταναστευτικό», που δίνει τροφή σ' αυτές τις δυνάμεις; Πόσο επηρεάζει η σκληρή πολιτική λιτότητας αυτή τη στροφή προς τον εθνικισμό και υπάρχει προοπτική για μια εγκατάλειψή της και για την επεξεργασία ενός νέου σχεδίου με κοινωνικό πρόσημο για την Ευρώπη;
Τα ερωτήματα είναι πιεστικά και απαντήσεις δεν μπορούν να βρεθούν εύκολα. Αλλά ο προβληματισμός είναι αναγκαίος, αν οι δημοκράτες στην Ευρώπη θέλουν να σταματήσουν το «κύμα» πριν αυτό γίνει τσουνάμι.
Παρουσίαση-σενάριο: Κώστας Αργυρός.
Σκηνοθεσία: Πάνος Κακαβιάς. Διεύθυνση φωτογραφίας: Πολυχρόνης Τσιχλάκης.
