Η
υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές ήταν η
αφορμή για να επανέλθει στη δημόσια συζήτηση το θέμα της διαπλοκής. Στην
αντιπαράθεση πρωταγωνιστούν κόμματα, στελέχη, μέσα ενημέρωσης και
δημοσιολόγοι που δεν δικαιούνται να ομιλούν γιατί έχουν κακόφημο
παρελθόν. Καμία έκπληξη. Κάπως έτσι συμβαίνουν τα πράγματα στην
πολιτική:..
φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης, αν και στο
συγκεκριμένο ζήτημα δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλοί που μπορούν να
διεκδικήσουν τον... τίτλο του νοικοκύρη.
Παρ’ όλα
αυτά έχουν χαθεί το μέτρο και η σοβαρότητα. Κόμματα, μέσα ενημέρωσης και
δημοσιολόγοι ποντάρουν στην κοντή συλλογική μνήμη, πλατσουρίζουν στα
θολά νερά της φημολογίας και προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι
ελέφαντες, αν και οι χαυλιόδοντές τους τρυπάνε μάτια. Φυσικά η ηγεσία
της Δεξιάς επικαλέστηκε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον πολιτικό που
καθιέρωσε τον όρο διαπλοκή και είχε υποστηρίξει με πάθος ότι ήταν θύμα
της.
Και ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης
και η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη αναφέρθηκαν στην
κόντρα που είχε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τον Σωκράτη Κόκκαλη για να
ασκήσουν κριτική στην απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να βάλει στην ευρωλίστα τον
Πέτρο Κόκκαλη. Διαπράττουν όμως ένα χοντρό λάθος που τους εκθέτει και
ταυτοχρόνως βιάζουν την αλήθεια επειδή τους αντιστέκεται. Εχουμε και
λέμε:
■ Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θεωρούσε
εχθρό του τον Σωκράτη Κόκκαλη, όχι τον γιο του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης
και η Ντόρα Μπακογιάννη χρεώνουν στον Πέτρο Κόκκαλη ό,τι, κατά τη γνώμη
τους, επιλήψιμο έχει κάνει ο Σωκράτης Κόκκαλης. Υπάρχει οικογενειακή
ευθύνη; Αν υπάρχει, τότε κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι και ο Κυριάκος
Μητσοτάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη ευθύνονται για όσα στραβά έχει κάνει
ο πατέρας τους στην πολυτάραχη διαδρομή του στην πολιτική. Είναι άδικο.
■
Για την εμπλοκή του Σωκράτη Κόκκαλη στον ΟΤΕ είχαν συμφωνήσει οι
επικεφαλής των τριών κομμάτων που συμμετείχαν στην οικουμενική κυβέρνηση
Ζολώτα, ήτοι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο
Χαρίλαος Φλωράκης. Για να μην ξεχνιόμαστε.
■ Ο
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στο κάδρο της διαπλοκής είχε τοποθετήσει εκείνη
την εποχή σε περίοπτη θέση κι άλλους επιχειρηματίες, για παράδειγμα τον
όμιλο Αλαφούζου. Αυτήν την εκδοχή γιατί την ξέχασαν ο Κυριάκος
Μητσοτάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη; Μήπως γιατί τα μέσα ενημέρωσης του
ομίλου στηρίζουν -άλλο διακριτικά, άλλο χωρίς προσχήματα- τη Νέα
Δημοκρατία;
■ Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης την
ίδια περίοδο (μιλάμε για το 1993) είχε αφήσει δηλητηριώδεις υπαινιγμούς
για τον ρόλο που έπαιξε ο Αντώνης Σαμαράς στην ανατροπή της κυβέρνησής
του από τις δυνάμεις της διαπλοκής. Ο Αντ. Σαμαράς εξελέγη αρχηγός της
Ν.Δ. -κέρδισε το 2009 την κ. Μπακογιάννη στην εσωκομματική σύγκρουση-,
έγινε πρωθυπουργός της χώρας, στην κυβέρνησή του συμμετείχε ο Κυριάκος
Μητσοτάκης και «διόρισε» την κ. Μπακογιάννη στην πρώτη θέση της λίστας
επικρατείας της Ν.Δ. στις εκλογές του 2012. Οπότε δεν γίνεται να
κατηγορείς τον «ηθικό αυτουργό» και να αθωώνεις τον «φυσικό αυτουργό».
Δεν γίνεται επίσης να έχεις στις τάξεις σου (ευρωλίστα) στέλεχος που
έχει υπηρετήσει τον «ηθικό αυτουργό» από κορυφαίες θέσεις των
επιχειρήσεών του και μιλάει, ακόμη και σήμερα, με τα καλύτερα λόγια γι’
αυτόν.
- το κείμενο του Τάσου Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών
