Το αγαπημένο μου βιβλίο ελληνική γελοιογραφίας είναι η «Άλλη Επταετία» του Γιάννη Ιωάννου. Τα σκίτσα του δηλαδή από το 1974 ως το 1981, που συγκεντρώθηκαν σε τόμο και κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Πολύτυπο». Κι απ’ αυτό το αγαπημένο μου βιβλίο, η αγαπημένη μου γελοιογραφία είναι μία που δείχνει έναν τυπάκο στο κρεβάτι του με λεζάντα..
«τέλειωσε το παραμύθι της κάθαρσης». Και ξεπηδούν από τους τοίχους ένα σωρό βρυκόλακες:
Παρακρατικοί, χαφιέδες, ταγματασφαλίτες, μαυραγορίτες, μελανοχίτωνες…
Ήθελα να βεβαιωθώ για το συγκεκριμένο σκίτσο, ότι διατηρεί τη δυναμική του σαντατόσα χρόνια αργότερα, και πήγα στη βιβλιοθήκη μου και την έψαξα την «Άλλη Επταετία». Κι επειδή διαθέτει και χρονολόγιο, είδα ότι στην αρχή του 1977 βγήκε ο Ευάγγελος Αβέρωφ και κήρυξε λήξασα την «Κάθαρση», ενώ λίγες εβδομάδες αργότερα αθωώθηκε στο Εφετείο η πλειοψηφία των υπαιτίων για την εισβολή στο Πολυτεχνείο. Και αποδόθηκαν λευκές περιστερές στην κοινωνία, καλοί οικογενειάρχες και άνθρωποι με υπόληψη.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά τώρα που έμαθα, τώρα που μάθαμε για την είσοδο της ακροδεξιάς στο ισπανικό κοινοβούλιο. Και βγήκαν διάφορα πλάσματα παρφέ και άρχισαν να σκούζουν ότι ζωντάνεψε το φάντασμα του Φράνκο, ότι καταστρέφεται το δημοκρατικό όραμα της Ευρώπης, ότι γυρνάμε σε εποχές μαύρες και άραχλες, ότι ο κόσμος που θα φέρουμε τα παιδιά μας θα είναι μια κόλαση. Ότι όπου να ‘ναι θα κυκλοφορούμε όλοι και όλες με αστέρια διαφόρων χρωμάτων στο μπράτσο και θα μας σαλαγάνε σαν τα πρόβατα με προορισμό τα στρατόπεδα συγκέντρωσης…
Μπούρδες λέω εγώ και μάλιστα μπούρδες μεγαλειώδεις! Ευτυχώς λέω εγώ, που εκδηλώθηκαν επιτέλους οι πραγματικοί, οι πούροι, οι ντούροι ακροδεξιοί και βγήκαν στο προσκήνιο με δική τους παράταξη, αντί να κρύβονται στους διαύλους και στους δαιδάλους του Λαϊκού Κόμματος. Και να υπαγορεύουν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική του, γιατί φοβόταν ο Ραχόι και ο κάθε Ραχόι μην τους χάσει από πελατάκια. Κι είχε φτάσει η ισπανική δεξιά να συρθεί τόσο πίσω από την μαύρη πλευρά της, που στο τέλος δεν διέφερε και πολύ από αυτή. Με νομοσχέδια και πρωτοβουλίες, που κόντευαν να γυρίσουν τη χώρα στο Μεσαίωνα!
Ενώ τώρα ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Και είναι μια μεγάλη ευκαιρία αυτή για το Λαϊκό Κόμμα να μετεξελιχθεί σε έναν οργανισμό σύγχρονο που αφουγκράζεται και κατανοεί τους σφυγμούς της κοινωνίας, αντί να ορμάει καταπάνω της με το χλωροφόρμιο. Όσο για τους ακροδεξιούς, θα φανεί από την παρουσία τους στο κοινοβούλιο αν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις προσδοκίες όσων τους ψήφισαν ή αν είναι απλά γίδια, όπως σε κάποιες άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, που κατάφεραν και τρούπωσαν στα έδρανα…
Ναι, μια χαρά είναι που εκδηλώθηκε επιτέλους η ακροδεξιά και φανέρωσε το πραγματικό της πρόσωπο. Να το ξέρουμε έτσι χύμα, να μας το δείξει, να μην παριστάνει ότι είναι κάτι άλλο. Να σκάνε μύτη φόρα παρτίδα οι παρακρατικοί, οι χαφιέδες, οι ταγματασφαλίτες, οι μαυραγορίτες και οι μελανοχίτωνες και να δούμε τι ψάρια θα πιάνουν. Και τη δική μας ισχύ να δούμε απέναντί τους και τη δική μας αγωνιστική διάθεση. Γιατί όπως είχε πει κι ο ποιητής, εκείνα τα χρόνια της «Άλλης Επταετίας», η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα!
Υ.Γ.: Υπάρχουν γελοίες δηλώσεις και υπάρχει και η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΚΙΝΑΛ για τη μεταφορά του Αγίου Φωτός στην Ελευσίνα. Απολαύστε την:
«Η ξαφνική αλλαγή αεροδρομίου για την έλευση του Αγίου Φωτός γεννά ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεων. Είτε φοβήθηκε κάποιους η κυβέρνηση, είτε επιδιώκει κάτι με την επιλογή της αυτή, οφείλει να το πει ξεκάθαρα».
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
