υπόψη τις ενστάσεις και τις παρατηρήσεις των δανειστών.
Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει αρκετό έδαφος για εκβιασμούς, παρερμηνείες και πολιτικά παιχνίδια σε βάρος της τόσο από εγχώριες δυνάμεις όσο και από παράγοντες των ευρωπαϊκών θεσμών. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο ζήτημα της νέας ρύθμισης για την προστασία της πρώτης κατοικίας, που θα αντικαταστήσει τον νόμο Κατσέλη.
Λογικά αυτό το ζήτημα θα έπρεπε να είχε κλείσει από τον περασμένο Δεκέμβριο ή στις αρχές του χρόνου. Και έπρεπε να θεωρείται τελειωμένο από τη στιγμή που η κυβέρνηση κατέληξε σε συμφωνία με τις συστημικές τράπεζες και την Τράπεζα της Ελλάδος. Γιατί, επομένως, παραμένει ακόμα ανοιχτό; Ποιοι το κρατάνε ανοιχτό και γιατί;
Ασφαλείς δημοσιογραφικές πληροφορίες φέρουν τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα ως τον πρώτο που επιχείρησε να εμποδίσει τη λύση που βρέθηκε. Ο κεντρικός τραπεζίτης, που είναι γνωστός για τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο κινείται σε προσκήνιο και παρασκήνιο, με επιστολή του στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακάλυψε ότι υπήρχε πρόβλημα με τις μικρότερες, μη συστημικές τράπεζες.
Ηταν η ευκαιρία που έδωσε για να αναλάβουν στη συνέχεια άλλοι -όπως ο κ. Κοστέλο- με κύριο, προφανώς, στόχο να καταστήσουν αγνώριστη τη συμφωνία κυβέρνησης-τραπεζών και φυσικά να περιορίσουν αισθητά το εύρος προστασίας της πρώτης κατοικίας ώστε να συμπεριληφθούν στο νέο θεσμικό πλαίσιο όσο το δυνατό λιγότεροι.
Η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να προχωρήσει στη νέα ρύθμιση ακόμη και μονομερώς. Χωρίς δηλαδή συμφωνία με τους θεσμούς. Αν χρειαστεί, οφείλει να το κάνει. Εκείνο, όμως, που προκαλεί εντύπωση είναι η σιωπή της αντιπολίτευσης, κυρίως της αξιωματικής. Να υποθέσουμε ότι περιμένει μια ήττα της κυβέρνησης για να ψηφοθηρήσει ακόμη και με το σπίτι του φτωχού πολίτη; Τόσος καιροσκοπισμός;
Εφημερίδα των Συντακτών
