Η Φώφη και ο... γεφυροποιός Λαλιώτης

Μια σημειολογική «ανάγνωση» φράσεων και περιφράσεων των δύο ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ  

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Διαβάζω τις εφημερίδες. Διαβάζω, τρόπος του λέγειν. Ματιές ρίχνω, σε τυπωμένες λέξεις, σαν θεατής την ώρα που περιεργάζεται τους χορευτές ενός ημίγυμνου μπαλέτου. Όσο πιο κριτικά τα κείμενα, τόσο πιο γυμνές, πιο ερεθιστικές οι λέξεις. Οι φράσεις, κορμιά-κείμενα, που προκαλούν διανοητικό πυρετό στους αναγνώστες. Μα όταν αρχίζουν οι περιφράσεις, ο «πυρετός» πέφτει, ο «θεατής» ξενερώνει...
Πάρτε παράδειγμα τη Φώφη. Είπε: «Ο κήρυκας του διχασμού στήνει δήθεν τώρα γέφυρα για την Κεντροαριστερά. Μόνο η γέφυρα των στεναγμών υπάρχει για τον κ. Τσίπρα, που τον οδηγεί στο τέλος της πρωθυπουργίας και την πολιτική απομόνωση. Για κάθε έναν που εξαγοράζεται, χίλιοι έρχονται στο Κίνημα Αλλαγής».
Ο κριτικός της λόγος είναι ημίγυμνος. Μας προκαλεί να τον γυμνώσουμε, να του βγάλουμε εμείς τα εσώρουχα: «Ο κήρυκας του διχασμού (σ.ς.: αυτός που με τη Συμφωνία των Πρεσπών μας δίχασε και μας διέλυσε ως ΚΙΝ.ΑΛΛ.) στήνει δήθεν τώρα γέφυρα για την Κεντροαριστερά (σ.ς.: τώρα επιχειρεί ρεσάλτο να μας διαλύσει και ως ΠΑΣΟΚ).
Αυτός είναι ο κριτικός λόγος της ολόγυμνος. Ό,τι ακολουθεί («Μόνο η γέφυρα των στεναγμών υπάρχει για τον κ. Τσίπρα...», κ.λπ. κ.λπ.) είναι η ευχή της και η... κατάρα της.
Ωστόσο, ακόμα και ημίγυμνος, ο λόγος της κ. Γεννηματά προκαλεί αντιδράσεις. Αντιδράσεις κυμαινόμενες από το αξιοπρεπές έως το προσβλητικό: «Μην της δίνετε σημασία, είναι γραφική»...

*******
Και πράγματι, μπορεί να μοιάζει -ή και να είναι(;)- γραφική, αφού ο κριτικός της λόγος, είτε ντυμένος είτε ημίγυμνος, προβάλλει ως γραφικός και μόνο γυμνός αποκτά μια -κάποια- σημασία.
Πολύ περισσότερο που ο συγκεκριμένος κριτικός λόγος προέρχεται από τη συγκεκριμένη Φώφη, γνωστή για τη ροπή της στα ψυχολογικά κρυολογήματα∙ πόσο μάλλον τώρα, που μαστίζεται από απανωτούς πολιτικούς χειμώνες.
Ωστόσο, προσωπικά, προτιμώ τον ημίγυμνο και... κρυολογημένο κριτικό λόγο της κ. Γεννηματά από τον καλοντυμένο αντίστοιχο άλλων.

Πάρτε, για παράδειγμα, τον Λαλιώτη. Είπε: «Ο θετικός αυτοπροσδιορισμός με τον αυτόνομο λόγο, την αυτοδύναμη στρατηγική και τον διακριτό πρωταγωνιστικό ρόλο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει ιστορικές αντιστροφές της ταυτότητάς μας και της στρατηγικής μας. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει συγκυριακά, αδιέξοδα και ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας, που εγκλωβίζουν και ακυρώνουν τη δυναμική, τη διαδρομή και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξής μας».
Και καλείσαι τώρα εσύ να γυμνώσεις τις λέξεις, να λύσεις τον κορσέ των φράσεων, να επικοινωνήσεις μ’ αυτό το ανοργασμικό κορμί-κείμενο. Το μόνο που, εντέλει, γίνεται κατανοητό, επειδή διασταυρώνεται κατά κάποιον τρόπο με την επικαιρότητα, είναι εκείνο το «ο θετικός αυτοπροσδιορισμός (...) σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει (...) ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας».

*******
Που σημαίνει ότι το ΚΙΝ.ΑΛΛ. (αυτό που εξακολουθεί να ατοπροσδιορίζεται ως ΚΙΝ.ΑΛΛ. εν πάση περιπτώσει) δεν δικαιούται (αντιστρέφοντας την ιστορική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ) να αποπειράται «ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας» με τη Δεξιά!
Ή μήπως όχι; Διότι αυτό το «με τη Δεξιά» είναι δική μου προσθήκη - μόνο απ’ τα... απογυμνωμένα συμφραζόμενα προκύπτει. Και καθώς συνειδητοποιείς ότι η γυμνή απ’ τα συμφραζόμενά της φράση (αυτή που αναφέρει ότι «το ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν δικαιούται να αποπειράται ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας») ακολουθείται από μια ντυμένη με στοιχεία πολιτικού... βίντατζ «ουρά» [αυτή που θέλει τα «ανιστόρητα μέτωπα» που αποπειράται το ΚΙΝ.ΑΛΛ. να «εγκλωβίζουν και (να) ακυρώνουν τη δυναμική, τη διαδρομή και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξής μας»] παθαίνεις... κοκομπλόκο!
Ποια «διαδρομή», ποια «δυναμική» και ποια «προοπτική» ποιανού «ΠΑΣΟΚ», αναρωτιέσαι. Και σκέφτεσαι πως μάλλον ο Λαλιώτης έχει πάθει... Φώφη.
Όμως όχι, αν προσέξεις ότι η «ουρά» της τοποθέτησης Λαλιώτη κλείνει αποδίδοντας την ΚΙΝ.ΑΛΛική έννοια «κεντροαριστερά» με τη φράση «δημοκρατική προοδευτική παράταξή μας», φράση που, αν τη γυμνώσεις από τις... βίντατζ λέξεις που την περιβάλλουν -ειδικά από εκείνο το κτητικό «μας» («παράταξή μας») που παραπέμπει σε... ιδιοκτησιακές νοοτροπίες τύπου Βενιζέλου και Φώφης-, αποκαλύπτει τη... μεταμοντέρνα - γεφυροποιό έννοια προοδευτική παράταξη...
Και εντός της τον... Λαλιώτη; Δεν έχω ιδέα, αλλά και να γνώριζα, δεν θα το μαρτυρούσα μη... στενοχωρήσω τη Φώφη. Αυτό που σίγουρα γνωρίζω και το λέω είναι ότι η "γέφυρα" που συνδέει την προοδευτική παράταξη με την κυβερνητική εξουσία είναι μία, και ονομάζεται Αλέξης Τσίπρας.

- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (03.3.2019)