Είναι σαν εκείνο το παλιό τραγούδι του Frank Zappa από τα σέβεντιζ. Εκείνο το παλιό τραγούδι με τον χαρακτηριστικό τίτλο:
“The torture never stops”
Και για όσους ή όσες δεν τελείωσαν το Χάρβαρντ με ντιστίξιο, το μεταφράζω κιόλας:
“Τα βασανιστήρια δεν σταματούν ποτέ”
Πράγμα το οποίον ταιριάζει..
απόλυτα στην περίπτωση του Κώστα Σημίτη. Του εθνικού μας λαδοπόντικα, ο οποίος, αντί να κάτσει στα αυγουλάκια του και να βολτάρει στα πέριξ της πλατείας Κολωνακίου εισπράττοντας συγχαρητήρια από εκστασιασμένα γερόντια, επιμένει να μας βασανίζει. Επιμένει να στρίβει το μαχαίρι στο τραύμα, επιμένει να ρίχνει αλάτι στην πληγή, επιμένει να παίρνει την πατσαβούρα και να μας την τρίβει στη μούρη. Και σε χαλάει ύστερα ο Καραμανλής που μιλάει μια φορά στα πέντε χρόνια…
Μακάρι να ήταν σαν τον Καραμανλή, αυτό το ξόανο! Μακάρι να μας άφηνε στην ησυχία μας και να μην έσκαγε μύτη κάθε τρεις και λίγο κουνώντας επικριτικά το δάχτυλο. Με φρασεολογία και επιχειρήματα δημοδιδασκάλου από μυθιστόρημα του Ξενόπουλου, με τουπέ και ύφος από ταινία του Δαλιανίδη, με χολή και ξύδι κατευθείαν από το μαρτύριο του Ιησού στον Γολγοθά. Δεν τελειώνει ποτέ γαμώ την τρέλα αυτό το βασανιστήριο, είναι σαν το έχεις βάλει σε λούπα και να έχει κολλήσει σαν την τσίχλα στο μυαλό του τύπου που πήρε ληγμένα. Ο Κώστας Σημίτης δεν μας λυπάται ποτέ!
Κι επειδή πρέπει να δίνουμε και τα στοιχεία του ρεπορτάζ, πάω στο ψητό. Στη Θεσσαλονίκη μίλησε ο πρώην πρωθυπουργός, σε εκδήλωση που οργάνωσαν στη Θεσσαλονίκη το Δίκτυο «Σύγχρονοι Δημοκράτες» και ο υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, με τη στήριξη του Κινήματος Αλλαγής, Χρήστος Παπαστεργίου. Είχε και θέμα μάλιστα το σουαρέ, «Τέρμα στην αποτελμάτωση» έγραφε η μαρκίζα. Είχε και καλεσμένους εκλεκτούς, Μαγκριώτη, Πάχτα, Σάκη Αρναούτογλου, Βούγια και Εύα Καϊλή σε ένα διάλειμμα των πολλών και ποικίλων υποχρεώσεών της.
Δεν ξέρω αν ήταν η σύνθεση του ακροατηρίου που έλυσε τη γλώσσα του Σημίτη, αλλά στην εκδήλωση της συμπρωτευούσης εμφανίσθηκε ασυνήθιστα χολερικός ακόμη και για τα δικά του στάνταρντ. Όχι τόσο για το μπάσιμο στον Παπαγγελόπουλο και το αγκωνίδι στον Βαρουφάκη, αναμενόμενα είναι αυτά για ένα μικρόψυχο πλάσμα σαν τον πρώην πρωθυπουργό. Αλλά για την τρομοκρατική του εκτίμηση ότι πάνε τόσο σκατά τα πράγματα ώστε έτοιμες είναι να κάνουν μπαμ οι τράπεζες και να χάσουν τα λεφτά τους οι καταθέτες. Με δικά του λόγια:
«Οι τράπεζες έχουν χάσει ένα μεγάλο ποσοστό των κεφαλαίων τους. Δεν διαθέτουν τα κεφάλαια τα οποία επιβάλλεται να έχουν, ώστε να μην περιέλθουν σε αδυναμία εκτέλεσης των υποχρεώσεών τους απέναντι στους καταθέτες. Υπάρχει ο κίνδυνος να καταρρεύσουν με αποτέλεσμα να χάσουν οι καταθέτες τα λεφτά τους».
Και γιατί, παρακαλώ, θα συμβεί αυτό; Η απάντηση είναι κλασικά σημιτική:
«Το κυβερνητικό συμφέρον των απατηλών εντυπώσεων υπερέχει σήμερα της ανάγκης προστασίας των μικροκαταθετών».
Κι αυτός ο άνθρωπος υπήρξε καθηγητής. Αυτός ο άνθρωπος δίδασκε φοιτητές με διανοητικό πηλίκο ανώτερο του ραδικιού. Αυτός ο άνθρωπος κουμαντάριζε την Ελλάδα! Αυτός ο άνθρωπος που έρχεται τώρα να πουλήσει φτηνή τρομολαγνεία, μπας και τσιμπήσει κάνα χάπατο από την Κουτσούφλιανη. Από την Τζούρτζιανη συγγνώμη, στην Κουτσούφλιανη δεν έχει κορόιδα.
Και θα μπορούσα να γράφω εδώ σεντόνια ολόκληρα, αλλά λέω να μη σας φάω το χρόνο. Ένα μόνο θα επισημάνω ακόμη. Ότι ο Σημίτης βρήκε τη συμφωνία των Πρεσπών «μη ικανοποιητική». Χωρίς να μας εξηγήσει βεβαίως τους λόγους για τους οποίους δεν τον ικανοποίησε, χωρίς να πει ούτε μια λέξη, έστω μια λέξη για το περιεχόμενό της. Αυτό που τον χάλασε ήταν ότι η κυβέρνηση το έπαιξε μόνη της το παιχνίδι και δεν έβαλε μέσα και τα λοιπά κόμματα. Κατά τ’ άλλα έπρεπε να λυθεί το ζήτημα γιατί χρόνιζε…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
