Η ανθρωπότητα αποτελείται κυρίως από νεκρούς, έλεγε ένας παλιός διανοούμενος, εννοώντας ότι ανθρωπότητα είναι όλοι οι άνθρωποι που έζησαν διαχρονικά στον πλανήτη και όχι οι σημερινοί του κάτοικοι.
Αν το μεταφέρουμε στα καθ’ ημάς θα εκπλαγούμε με το κύριο άρθρο..
του κυριακάτικου «Βήματος». Αναφέρεται στην αιωνόβια διαδρομή της εφημερίδας, παραβλέποντας ότι με βάση το χρόνο που διέρρευσε από την έκδοσή του ως τώρα, ως «Βήμα», δεν μπορεί να νοούνται μόνο όσοι το εκδίδουν και το γράφουν σήμερα.
Οι σημερινοί συντελεστές δεν μπορούν να ιδιοποιούνται το παρελθόν και τη δουλειά προσώπων και γενεών που δεν είχαν καμία σχέση με τον τωρινό πολιτικό προσανατολισμό και το περιεχόμενο του «Βήματος» των Λαμπράκηδων. Θα τρίζουν τα κόκαλά τους.
Η εφημερίδα που εκδίδεται σήμερα με τον τίτλο «Το Βήμα» ανήκει σε εταιρία συμφερόντων του επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη. Την απέκτησε νομίμως και την εκδίδει με τα λεφτά του. Και τα σκυλιά δεμένα. Δεν είναι όμως η εφημερίδα το «Βήμα» του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη που μεγαλούργησε επί δεκαετίες.
Εκείνο το «Βήμα» μέχρι και των ημερών που η εταιρία που το εξέδιδε χρεοκόπησε -για λόγους που είναι γνωστοί- είχε τη δική του ιδιαίτερη αντίληψη σεβασμού στην ενημέρωση, στον πολιτισμό, και στην πολιτική με Π κεφάλαιο.
Επί δεκαετίες στις σελίδες του φιλοξένησε τις υπογραφές σπουδαίων δημοσιογράφων, προσωπικοτήτων με πρωταγωνιστικό ρολό σε όλα τα πεδία του εθνικού βίου, ακόμη και μεγάλα διεθνή ονόματα, έχοντας πάντα ως κορωνίδα της ότι είναι και λειτουργεί ως πρωτοπορία της Δημοκρατικής Παράταξης: από τον Ελευθέριο Βενιζέλο μέχρι τον Ανδρέα Παπανδρέου– αλλά και τον Κώστα Σημίτη.
Τις αρχές, τις ιδέες και τις επιδιώξεις αυτής της Παράταξης προέβαλε με σεβασμό σε όλες τις αποχρώσεις της, αλλά και σταθερά κατά της Δεξιάς -με όποιο πολιτικό φορέα και αν εμφανιζόταν κάθε φορά η συντηρητική παράταξη.
Άλλωστε η τελευταία «επαφή» του ΔΟΛ με τον Μητσοτακισμό ήταν στις εκλογές του 1993 όταν η δίδυμη εφημερίδα «Τα Νέα», κατεδάφισε τον -ανατραπέντα από την Σαμαρά- Κώστα Μητσοτάκη , αποκαλύπτοντας την περιβόητη επιταγή τους ενός εκατομμυρίου δολαρίων που του ενεχυρίασε αείμνηστος Αριστείδης Αλαφούζος.Ακόμη και οι νεότεροι συνομιλητές του Λαμπράκη ξέρουν άκουγε το όνομα Μητσοτάκης και άλλαζε δρόμο…
Στην μεταπολιτευτική περίοδο το «Βήμα» έγινε μεγάλη εφημερίδα -με τα κριτήρια το κύρους, της εγκυρότητας και της κυκλοφορίας, με διευθυντή τον Σταύρο Ψυχάρη- στα χέρια του οποίου έμελλε και να εκπνεύσει μαζί με ολόκληρο τον ΔΟΛ. Όλοι γνωρίζουν με ποιους συνεργάτες την έκανε μεγάλη εφημερίδα.
Όπως γνωρίζουν ότι και στην περίοδο Ψυχάρη -που προηγήθηκε της αγοράς- η εφημερίδα κινήθηκε στις παραδοσιακές ράγες της. Με εξαίρεση την τελευταία φάση στην οποία ο ίδιος είχε απολέσει τον έλεγχο για λόγους που είναι γνωστοί επίσης -και μερικοί εκμεταλλεύθηκαν καταλλήλως για να τον εξοντώσουν από μέσα ως εκδότη.
Πάντως η ιστορία του ΔΟΛ και του «Βήματος» έκλεισε την ημέρα που ο Ψυχάρης παρέδωσε τα κλειδιά της χρεοκοπίας στους ελεγκτές των Τραπεζών. Αν δεν έλειψε από τα περίπτερα οφείλεται στη βούληση των -απλήρωτων για μήνες- εργαζόμενων. Ιδιαίτερα των δημοσιογράφων -και μιλάμε για όσους είχαν πραγματικά ανάγκη τη δουλειά ως επαγγελματίες και όχι ως παράγοντες που ήταν ταυτόχρονα και εκλεκτοί του Ψυχάρη και Δούρειοι Ίπποι.
Ως ιδιοκτήτης ο Βαγγέλης Μαρινάκης μπορεί να δώσει στην εφημερίδα του όποιον χαρακτήρα θέλει, να υποστηρίξει όποια παράταξη επιθυμεί, να ορίζει το περιεχόμενο της κατά την κρίση του. Κανείς δεν μπορεί να του υποδείξει πώς θα αξιοποιήσει τα λεφτά που διαθέτει. Και φυσικά σε κανέναν δεν πέφτει λόγος ποιος θα γράφει το κύριο άρθρο της εφημερίδας και τι θα γραφεί. Καθαρά πράγματα.
Ακριβώς για να είναι εξ ολοκλήρου καθαρά διευκρινίζεται ότι το σημερινό «Βήμα» δεν είναι η φυσική συνέχεια της εφημερίδας με τον ίδιο τίτλο που εξέδιδε ο Οργανισμός Λαμπράκη, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει Οργανισμός Λαμπράκη.
Η εταιρία Alter Ego, που αγόρασε τον τίτλο μπορεί τον κάνει ότι θέλει. Απλώς στο βαθμό που δημιουργείται η εντύπωση ότι το παρόν της εφημερίδας προκύπτει από το παρελθόν της, κάποιοι -ζώντες και νεκροί- εξανίστανται. Ως εκδότης ο Μαρινάκης δεν είναι συνεχιστής του Λαμπράκη…
-το κείμενο του Γ. Λακόπουλου είναι από το anoixtoparathyro