του Γιάννη Αλμπάνη
Δύσκολα το παραδεχόμαστε δημόσια για να μη φανούμε αντιδραστικοί (με την εξαίρεση κάποιων που το έχουν χάσει τελείως…), αλλά ενδόμυχα την κάνουμε συχνά τη σύνδεση του Ισλάμ με την τρομοκρατία. Όταν βλέπουμε μουσουλμάνους να προσεύχονται στο τζαμί ή να διαβάζουν το Κοράνι, εμείς οι..
δυτικοί λευκοί χριστιανοί συχνά πυκνά δεν λέμε (στον εσωτερικό διάλογό μας) «να οι πιστοί μιας άλλη θρησκείας». Η ζοφερή σκέψη που κάνουμε είναι ότι αυτοί οι τύποι μπορεί μέσα από τα ρούχα τους είναι ζωσμένοι με εκρηκτικά και να αναταχτούν παίρνοντας μαζί τους τους ηθικούς στον παράδεισο κι εμάς τους υπόλοιπους στην κόλαση.
Η 11η Σεπτέμβρη, τα χτυπήματα και (ακόμα περισσότερο) τα αποτρόπαια βίντεο του Ισλαμικού Κράτους, το παρελθόν των Σταυροφοριών και, κυρίως, το συστηματικό «εμπόριο του φόβου» από πολιτικούς (όχι μόνο «ακραίους») και ΜΜΕ έχουν οδηγήσει στη μαζική υιοθέτηση του ισλαμοφοβικού στερεοτύπου. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα από το ότι η στερεοτυπική σύνδεση του Ισλάμ με την τρομοκρατία δεν στρέφεται μόνο ενάντια στους μουσουλμάνους που είναι «εκεί έξω», αλλά και σε αυτούς που ζουν «εδώ μέσα», στις δικές μας γειτονιές.
Το μακελειό στη Νέα Ζηλανδία
Το σημερινό μακελειό στη Νέα Ζηλανδία προκαλεί σοκ και αποτροπιασμό. Σε δύο χτυπήματα σε ισλαμικά τεμένη δολοφονήθηκαν 49 άτομα – ο αριθμός μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Οι ρόλοι σε αυτό το φρικιαστικό έγκλημα είναι οι αντίστροφοι από εκείνους του ισλαμοφοβικού στερεότυπου. Οι τρομοκράτες που πυροβόλησαν στο ψαχνό, είναι χριστιανοί. Τα αθώα θύματα είναι μουσουλμάνοι που έτυχε να βρεθούν μέσα στα τζαμιά-στόχους. Ένας από τους δράστες είχε δηλώσει μάλιστα ότι επιθυμούσε να «αγωνιστεί» ενάντια στην «ισλαμική εισβολή» στις χριστιανικές χώρες. Βεβαίως το φαιδρό (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η λέξη σε μια τέτοια τραγωδία) είναι ότι η Νέα Ζηλανδία έγινε χριστιανική κατόπιν εισβολής κι εποικισμού διότι οι αυτόχθονες δεν είχαν καν ακούσει να γίνεται λόγος για τον Χριστό.
Το αδιανόητο και το λογικό
Σοκαριζόμαστε και αγανακτούμε. Αλλά εμείς δεν θα κάνουμε ποτέ τη στερεοτυπική σύνδεση του χριστιανισμού με την τρομοκρατία. Πιθανόν αυτό να γίνει από εκείνους τους μουσουλμάνους που θα ισχυριστούν ότι το σημερινό μακελειό εντάσσεται στη παράδοση των Σταυροφοριών. Αυτή η σύνδεση χριστιανισμού και τρομοκρατίας μας φαίνεται αδιανόητη και γελοία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το αντίστοιχο στερεότυπο για το Ισλάμ -ασχέτως αν το παραδεχόμαστε δημόσια.
Το μακελειό στη Νέα Ζηλανδία μας δείχνει με τον πλέον εναργή τρόπο ότι η πραγματικότητα είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει στα στερεότυπα. Μας δείχνει επίσης ότι αυτό που μας φαίνεται οικείο δεν είναι κατ’ ανάγκη λογικό, καθώς και ότι ο φόβος μας δεν είναι πάντοτε δικαιολογημένος. Πραγματικός εχθρός μπορεί να μην είναι ο «άλλος», αλλά κάποιος από «εμάς».
Η θυσία των αθώων της Νέας Ζηλανδίας ας γίνει αφορμή για να σκεφτούμε έξω από τα στερεότυπα, για να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά όσους εμπορεύονται το φόβο και καλλιεργούν το μίσος. Γνώμη μου πάντα.
- το κείμενο του Γιάννη Αλμπάνη είναι από το newpost
Δύσκολα το παραδεχόμαστε δημόσια για να μη φανούμε αντιδραστικοί (με την εξαίρεση κάποιων που το έχουν χάσει τελείως…), αλλά ενδόμυχα την κάνουμε συχνά τη σύνδεση του Ισλάμ με την τρομοκρατία. Όταν βλέπουμε μουσουλμάνους να προσεύχονται στο τζαμί ή να διαβάζουν το Κοράνι, εμείς οι..
δυτικοί λευκοί χριστιανοί συχνά πυκνά δεν λέμε (στον εσωτερικό διάλογό μας) «να οι πιστοί μιας άλλη θρησκείας». Η ζοφερή σκέψη που κάνουμε είναι ότι αυτοί οι τύποι μπορεί μέσα από τα ρούχα τους είναι ζωσμένοι με εκρηκτικά και να αναταχτούν παίρνοντας μαζί τους τους ηθικούς στον παράδεισο κι εμάς τους υπόλοιπους στην κόλαση.
Η 11η Σεπτέμβρη, τα χτυπήματα και (ακόμα περισσότερο) τα αποτρόπαια βίντεο του Ισλαμικού Κράτους, το παρελθόν των Σταυροφοριών και, κυρίως, το συστηματικό «εμπόριο του φόβου» από πολιτικούς (όχι μόνο «ακραίους») και ΜΜΕ έχουν οδηγήσει στη μαζική υιοθέτηση του ισλαμοφοβικού στερεοτύπου. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα από το ότι η στερεοτυπική σύνδεση του Ισλάμ με την τρομοκρατία δεν στρέφεται μόνο ενάντια στους μουσουλμάνους που είναι «εκεί έξω», αλλά και σε αυτούς που ζουν «εδώ μέσα», στις δικές μας γειτονιές.
Το μακελειό στη Νέα Ζηλανδία
Το σημερινό μακελειό στη Νέα Ζηλανδία προκαλεί σοκ και αποτροπιασμό. Σε δύο χτυπήματα σε ισλαμικά τεμένη δολοφονήθηκαν 49 άτομα – ο αριθμός μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Οι ρόλοι σε αυτό το φρικιαστικό έγκλημα είναι οι αντίστροφοι από εκείνους του ισλαμοφοβικού στερεότυπου. Οι τρομοκράτες που πυροβόλησαν στο ψαχνό, είναι χριστιανοί. Τα αθώα θύματα είναι μουσουλμάνοι που έτυχε να βρεθούν μέσα στα τζαμιά-στόχους. Ένας από τους δράστες είχε δηλώσει μάλιστα ότι επιθυμούσε να «αγωνιστεί» ενάντια στην «ισλαμική εισβολή» στις χριστιανικές χώρες. Βεβαίως το φαιδρό (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η λέξη σε μια τέτοια τραγωδία) είναι ότι η Νέα Ζηλανδία έγινε χριστιανική κατόπιν εισβολής κι εποικισμού διότι οι αυτόχθονες δεν είχαν καν ακούσει να γίνεται λόγος για τον Χριστό.
Το αδιανόητο και το λογικό
Σοκαριζόμαστε και αγανακτούμε. Αλλά εμείς δεν θα κάνουμε ποτέ τη στερεοτυπική σύνδεση του χριστιανισμού με την τρομοκρατία. Πιθανόν αυτό να γίνει από εκείνους τους μουσουλμάνους που θα ισχυριστούν ότι το σημερινό μακελειό εντάσσεται στη παράδοση των Σταυροφοριών. Αυτή η σύνδεση χριστιανισμού και τρομοκρατίας μας φαίνεται αδιανόητη και γελοία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το αντίστοιχο στερεότυπο για το Ισλάμ -ασχέτως αν το παραδεχόμαστε δημόσια.
Το μακελειό στη Νέα Ζηλανδία μας δείχνει με τον πλέον εναργή τρόπο ότι η πραγματικότητα είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει στα στερεότυπα. Μας δείχνει επίσης ότι αυτό που μας φαίνεται οικείο δεν είναι κατ’ ανάγκη λογικό, καθώς και ότι ο φόβος μας δεν είναι πάντοτε δικαιολογημένος. Πραγματικός εχθρός μπορεί να μην είναι ο «άλλος», αλλά κάποιος από «εμάς».
Η θυσία των αθώων της Νέας Ζηλανδίας ας γίνει αφορμή για να σκεφτούμε έξω από τα στερεότυπα, για να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά όσους εμπορεύονται το φόβο και καλλιεργούν το μίσος. Γνώμη μου πάντα.
- το κείμενο του Γιάννη Αλμπάνη είναι από το newpost